در نيويورک، تجار چاي بي صبرانه منتظر محموله هاي چاي که از هند و چين مي آمد، مي نشستند و آن را به قيمت گزاف به مشتريان خود مي فروختند.
قوطي هاي فلزي کوچک، اولين نوع بسته بندي چاي بود اما از آنجا که قيمت اين قوطي ها نسبتا بالا بود، در سال 1903 ميلادي، براي اولين بار از کيسه هاي ابريشمي به جاي قوطي هاي فلزي استفاده شد. اين نوع بسته بندي، اول در سال 1904 ميلادي، به کافه رستوران هاي نيويورک و بعد از آن، به سراسر جهان راه يافت. برخي مصرف کنندگان، کيسه ها را به همان صورت درون آب جوش انداختند و متوجه شدند چاي در حال رنگ دادن و دم کشيدن است. از اين پس بود که روش‌هاي ساده تري براي استفاده از چاي پيدا شد.
سوليوان، اولين تاجري بود که چاي را در بسته بندي هاي کوچک ابريشمي به بازار عرضه کرد.
