اگر تحت هر شرایطی، شخص قادر به دفع کامل سموم بدن از قبیل اسید اوریک،اسیدلاکتیک و اسید اکسالیک از طریق دستگاه ادراری، گوارشی و یا تعریق پوستی نباشد، بافت غبغب، ملتحمه، شانه های چاق، ساق فربه و نشیمنگاه حجیم فرد مبتلا، جایگاه لانه گزینی مواد زائد و سمی می گردد. بافت ملتحمه مبتلا به سلولیت از ماده لنفی مملو از سموم انباشته شده و مرتبا به وسیله این مواد تحریک می گردد. در نتیجه تحریکات متوالی، بافت ملتحمه منقبض و از آب میان بافتی انباشته می شود. رفته رفته آب تجمع یافته جهت خنثی سازی و کاهش اثر سموم به صورت ماده لزج و نیمه جامدی تغییر شکل می دهد و نهایتا ادامه این فرایند، موجب پرخون و دردناک شدن بافت ها خواهد شد که روز به روز شدت التهاب و دردناک شدن آن افزایش می یابد.
