نوشته : دكتررضوان خوشبين
آنتیبیوتیکها از جمله داروهایی هستند که در پزشکی جدید بیشترین تجویز را دارند. آنها با کشتن یا آسیب رساندن به باکتریها، بیماری را بهبود میبخشند. اولین آنتیبیوتیک پنیسیلین بود که تصادفا از کشت کپک کشف شد. امروزه 100 نوع مختلف آنتی بیوتیک برای درمان ناراحتیهای خفیف و همچنین عفونتهای خطرناک در اختیار پزشکان قرار دارد. با اینکه از آنتیبیوتیکها برای بیماریها و عفونتهای مختلفی استفاده میشود، اما فقط برای درمان عفونتهای باکتریایی بايد مصرف شوند. آنتیبیوتیکها در برابر عفونتهای ویروسی مثل سرماخوردگی، آنفولانزا و نیز عفونتهای قارچی بیاثر هستند. پزشک به بهترین نحو میتواند تشخیص دهد که آنتیبیوتیک برای وضعیت شما مناسب است یا خیر. بيشتر آنتیبیوتیکها دو اسم دارند: یکی نام تجاری آنهاست که توسط کارخانه تولیدکننده دارو روی آن گذاشته میشود و دیگری نام علمی آن است که ساختار شیمیایی یا طبقه شیمیایی آن را مشخص میکند. ابتدای نامهای تجاری با حروف بزرگ نوشته میشود، ولی در نامهای علمی یا ژنریک نیازی به این کار نسیت .هر آنتیبیوتیک فقط برای برخی عفونتهای خاص موثر است و پزشک شما به بهترین شکل میتواند نیازهای بدن شما را با داروهای موجود مطابقت دهد. همچنین برخی افراد حساسیتهایی دارند که استفاده از برخی آنتیبیوتیکها را برای آنها ممنوع میکند؛ مثل حساسیت به پنیسیلین که باعث میشود پزشکتان برای شما آموکسی سیلین تجویز نکند. در اکثر موارد پزشک آنتیبیوتیک را بر اساس علت عفونت انتخاب میکند. برای مثال اگر گوش درد داشته باشید، آنتیبیوتیکی مناسب تجويز میکند که به بهترین صورت بتواند با این باکتریها مبارزه کند. در برخی موارد آزمایشگاهها به پزشک برای انتخاب آنتیبیوتیک کمک میکنند. برخی تکنیکهای خاص در تشخیص نوع باکتری عامل عفونت کمکكننده هستند. در این بررسیها، نمونه باکتری عفونت شما در آزمایشگاه رشد داده میشود که نوع رشد وضعیت ظاهری باكتري در هنگام رشد میتواند به تشخیص نوع آن کمک کند. بنابراين فقط پزشک میتواند بهترین نوع آنتیبیوتیک را بر حسب نیاز انتخاب کند.