اول قهوه را بخور و بعد فنجان را

طراح خلاق ونزوئلایی انریکه لوئیس ساردی این فنجان های خوراکی برای قهوه و چای را برای شرکت تجاری قهوه ی لاوازای ایتالیا طراحی کرده است داخل هر فنجان که "اول قهوه را بخور و بعد فنجان را" نام دارد از نوعی شکر و تخم مرغ پوشیده شده است که به عنوان یک عایق عمل می کند. این کار باعث ضد آب شدن فنجان و همچنین خوردن یک نوشیدنی شیرین تر می شود این فنجان تا کنون جوایز زیادی را در بخش های مختلف اکولوژی، بازاریابی و بیزینس از ان خود ساخته است

مواد معدني كمياب

فقط به دليل آن كه اين مواد را مواد معدني كمياب ناميده اند نبايد تصور كرد كه مس ، يد و حتي موليبدن از كلسيمي كه همه دربارة آن چيزهايي مي دانيم ، كم اهميت تر مي باشند.

اين اصطلاح بدان معني است كه شما به مقادير روزانة كم تري از اين مواد نياز داريد كه اين مقدار در مورد برخي از مواد معدني كمياب ، كم تر از يك ميلي گرم در روز است. مواد معدني اي كه با چنين مقادير اندكي مصرف مي شوند اغلب با واحد ميكروگرم يا يك هزارم ميلي گرم اندازه گيري مي شوند. كاملاً ثابت شده است ضروري هستند. اين بدان معناست كه بدون آن ها ، حداقل براي مدت طولاني ، زنده نمي مانيد. به عبارت ديگر ، وجود اين مواد معدني براي انجام گرفتن واكنش هاي شيميايي حياتي خاص در بدن ضروري است و هيچ عنصر ديگري نمي تواند جايگزين آن ها شود . اين موضوع همچنين به معني آن است كه انجمن ملي پژوهش براي كمك به شما جهت اطمينان از مصرف مقدار كافي اين مواد ف مقدار نياز روزانه اي براي آن ها تعيين كرده است.

مقدار مصرفي روزانة كافي و بي خطر تخميني ، عبارتي است براي آن دسته از مواد ضروري (از جمله بسياري از مواد معدني كمياب) كه برخي پژوهش ها از يك محدودة تخميني نياز به اين مواد حمايت كرده اند ، ولي اين پژوهش ها آن قدر كافي نبوده كه منجر به تعيين يك مقدار توصيه شدة مصوب يا مقدار نياز روزانه شود.

خوشبختانه مواد معدني كمياب در انواع غذاها و آب يافت مي شوند ، بنابراين ما معمولاً مقدار كافي از هر كدام از اين مواد را براي عملكرد طبيعي بدن به دست مي آوريم ، هر چند ممكن است هميشه مقادير مطلوب را كسب نكنيم.

ید

به شکرانه مصرف نمک یُد ، دیگر نیازی به نگرانی در مورد به دست آوردن یُد کافی نیست.

اکثر مردم یُد را چندین برابر نیاز روزانه بدون بروز عوارض جانبی به دست می آورند. 

یُد توسط غده تیروئید برای تولید هورمون مهم به نام تیروکسین مورد استفاده قرار می گیرد.

این هورمون به تنظیم تولید انرژی ، دمای بدن ، تنفس ، قوام عضلات و ساخت و تخریب بافت ها کمک می‌کند.

کمبود یُد معمولاً منجر به بزرگی غده تیروئید می شود که به گواتر معروف است، و برآمدگی ای بر روی ناحیه جلوی گردن می باشد.

مقدار نیاز روزانه : 150 میکروگرم

منابع خوب غذایی : نمک یُددار، خرچنگ دریایی ، میگو ، صدف های پخته شده ، ماهی دریایی ، جلبک دریایی ، نان و شیر

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

منگنز

کلمه  منگنز دارای منشا یونانی و به معنی جادویی است. این ماده معدنی کمیاب که در مورد آن اطلاعات اندکی داریم، ظاهراً اثر جادویی خود را در بدن نشان می دهد.

به گفته دکتر جین فریلند – گریوز ، استاد تغذیه دانشگاه تگزاس در آوستین ، منگنز یک عنصر اساسی در واکنش های بیوشیمیایی است که استخوان ، غضروف ، اعمال مغزی و تامین انرژی را تحت تاثیر قرار می دهند. او می گوید:«شما در آینده حتماً مطالب بیش تری درباره این ماده معدنی خواهید شنید.»

منگنز برای ساخت و حفظ استخوان های قوی به بدن شما کمک می کند. منگنز در تشکیل بخشی از مولکول هایی شرکت می کند که به نام موکوپُلی ساکاریدها معروفند. این مولکول ها در تشکیل کلاژن به کار می روند؛ کلاژن ماده همبند قوی و لیفی است که بافت های بدن ، از جمله استخوان و غضروف ، را می سازد.

در استخوان ، شبکه ای از کلاژن داربستی را ایجاد می کند که کلسیم ، منگنز و سایر مواد معدنی سخت کننده استخوان بر روی آن رسوب می کنند. حیواناتی که کمبود منگنز دارند دچار مشکلات استخوانی مشابهی با مبتلایان به پوکی استخوان می شوند. در زیر میکروسکوپ ، استخوان های این حیوانات ظاهری سوراخ سوراخ دارد. سایر حیوانات دچار کمبود منگنز مبتلا به مشکلات زردپی (تاندون) هستند.

در یک بررسی، زنان مبتلا به پوکی استخوان دارای سطح منگنز پایین تری نسبت به زنان بدون پوکی استخوان بودند . بررسی دیگری نشان داد که مکمل های حاوی کلسیم، منگنز ، روی و مس موجب می شوند نسج استخوانی از دست نرود ، ولی اثر منگنز به تنهایی آزمایش نشد.

مصرف بی خطر منگنز

به گفته دکتر فریلند – گریوز ، بررسی ها نشان می دهند که مصرف تا 10 میلی گرم منگنز در روز بی خطر می باشد. وی می افزاید که نیازی به مصرف بیش از 5/3 تا پنج میلی گرم در روز نیست.

برای بدست آوردن منگنز مورد نیاز به مواد غذایی ای روی بیاورید که می توانند مقادیر کافی از این ماده و سایر مواد معدنی کمیاب را در اختیار شما بگذارند. دکتر فریلند – گریوز می گوید: «آب کمپوت آناناس یکی از بهترین منابع است، که در هر فنجان آن حدود سه میلی گرم منگنز وجود دارد.»

برخی از مکمل های مولتی ویتامین/مینرال حاوی منگنز هستند. به گفته دکتر فریلند – گریوز ، اگر شما تصمیم دارید از مکمل حاوی منگنز استفاده کنید، باید به دنبال مکملی باشید که حاوی بیش از دو میلی گرم کلرید منگنز ، یعنی قابل جذب ترین شکل منگنز ، نباشد. مکمل های خالص منگنز نه در دسترس است و نه مطلوب ، زیرا مصرف بیش از حد منگنز می تواند سمی باشد.

مکمل های کلسیم ممکن است موجب اختلال در توانایی بدن برای جذب منگنز شوند. در یک بررسی، دوز هشتصد میلی گرمی کلسیم مانع جذب منگنز شد. به گفته دکتر فریلند – گریوز ، به همین دلیلی چنانچه شما از مکمل های کلسیم استفاه می کنید، غذاهای غنی از منگنز را باید در ساعت های دیگری از روز مصرف کنید. او همچنین پیشنهاد می کند که مصرف کلسیم جدا از مکمل مولتی ویتامین / مینرال حاوی منگنز صورت بگیرد.

مسمومیت با منگنز در تماس صنعتی با این ماده معدنی و در افرادی که آب کاملاً آلوده به آن را می نوشند ، دیده می شود. مقادیر زیاد منگنز می تواند موجپب علائمی شبیه به بیماری پارکینسون شود، از جمله لرزش ، راه رفتن سخت و کُندی حرکات. 

منبع: http://www.abcdiet.net/index

کوبالت

هیچ مقدار مصرف روزانه کافی و بی خطر تخمینی برای کوبالت در نظر گرفته نشده است،

شما مقدار مورد نیاز خود را از طریق مصرف ویتامین B₁₂ به دست خواهید آورد . هر چند کمبود ویتامین B₁₂ نادر نیست (بعضی از گیاهخواران واقعی ممکن است د

کوبالت در مرکز هر مولکول ویتامین B₁₂ ، که برای تشکیل گویچه های قرمز بدن لازم است، قرار دارد.

عمل کوبالت در این مورد حیاتی و تنها عمل شناخته شده کوبالت در انسان می باشد.

مقدار مصرف روزانه کافی و بی خطر تخمینی : هیچ

منابع خوب غذایی : لبنیات و سایر فراورده های حیوانی

چار کمبود ویتامین B₁₂ شوند)، ولی کمبود کوبالت هرگز در کسی دیده نشده است. 

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

فلورايد

از آن جا كه فلورايد به آب و خمير دندان اضافه مي شود، ممكن است فكر كنيد يكي از موادمغذي است كه بدون آن زنده نخواهيد ماند. اين طور نيست، هر چند قدرت آن براي كاهش تعداد مراجعه به دندانپزشك غيرقابل انكار است.

هر دو شكل خوراكي و موضعي فلورايد در محافظت از ميناي دندان شركت مي كند.

فلورايد از مينا محافظت مي كند، لذا كم تر احتمال دارد ميناي دندان توسط باكتري هاي توليد كنندة اسيدي كه در دهان رشد مي كنند حل شود، حتي افراد بالغ مي توانند از قدرت ذاتي فلورايد براي محكم كردن دندان استفاده كنند.

فلورايد توسط بافت استخواني نيز برداشته مي شود و بافت استخواني را قوي تر مي سازد. اما بررسي ها در مورد استفاده از فلورايد براي محكم كردن استخوان هاي ضعيف شده توسط استئوپوروز (پوكي استخوان) نتايج دو پهلويي داشته است. با اين حال ، آخرين پژوهش ها نشان مي دهند كه تركيبي از فلورايد آهسته رهش و كلسيم احتمال شكستگي هاي مداوم را نزد زنان يائسه تا پنجاه درصد كاهش مي دهد.

مقدار مصرف روزانة كافي و بي خطر تخميني : بالغان ، 5/1 تا چهار ميلي گرم كودكان تا شش ماهگي ، يك تا پنج دهم ميلي گرم ؛ شش تا يازده ماهگي ، دودهم تا يك ميلي گرم ؛ يك تا سه سالگي ، پنج دهم تا 5/1 ميلي گرم ؛ چهار تا شش سالگي ، يك تا 5/2 ميلي گرم ؛ هفت تا هجده سالگي ، 5/1 تا 5/2 ميلي گرم.

منابع خوب غذايي : آب فلورايده ، چاي ، ماهي استخواني دريايي مانند كنسرو ماهي آزاد يا ماهي قزل آلا

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر فلورايد

افرادي كه آب فلورايده مصرف مي كنند، در حدود يك ميلي گرم فلورايد از هر ليتر آب به دست مي آورند. كساني كه از آب فلورايده استفاده نمي كنند ممكن است فلورايد خيلي اندكي را از طريق رژيم غذايي به دست آورند، مگر آن كه عادت به نوشيدن چاي فراوان داشته باشند. يك فنجان چاي حاوي يك تا سه ميلي گرم فلورايد است.

تا ده ميلي گرم فلورايد در روز از طريق غذاها و آب براي بالغان بي خطر در نظر گرفته مي شود. به گفتة دكتر خشايار سخايي ، استاد بيماري هاي داخلي در مركز متابوليسم مواد معدني و پژوهش باليني در دانشكدة پزشكي دانشگاه جنوب غربي تگزاس در دالاس ، شما نبايد بيش از چهار ميلي گرم فلورايد در روز از طريق مكمل هاي تُندرَهِش فلورايد سديم مصرف كنيد. به اعتقاد وي ، اين مقدار فلورايد ممكن است براي دندان ها مفيد باشد، اما به بازتواني استخوان هاي ضعيف كمكي نمي كند. به گفتة دكتر سخايي ، هر چند مكمل هاي فلورايد فقط با نسخة پزشك به فروش مي رسند ، ولي اشكال تندرهش آن در دوزهاي زياد بي خطر نيستند. مقادير زياد فلورايد مي تواند موجب درد استخوان به كار مي رود ، در حال حاضر توسط ادارة مركزي غذا و دارو از نظر بي خطر بودن و تأثير تحت بررسي است. دكتر سخايي مي گويد: « اگر بي خطر بودن و تأثير آن در ادارة مذكور به تصويب برسد، در ظرف چند سال آينده اين نوع فلورايد با نسخة پزشك به فروش خواهد رسيد.» 

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

گوگرد

گوگرد به قدري از طريق غذاها ، آب و هوا به وفور در دسترس مي باشد كه انجمن ملي پژوهش هيچ مقدار از آن را در رژيم غذايي توصيه نكرده است .

از طرفي به نظر مي رسد كه مصرف مقادير اشتباه از اين ماده – چه خيلي زياد و چه خيلي كم – غير ممكن است .

اغلب ما گوگرد را به عنوان يك ماده سوزاننده بنزين كه توسط احتراق ماشين توليد شده و هواي شهر را آلوده  مي كند، مي شناسيم .

اما گوگرد يك ماده معدني نيز مي باشد كه بدن ما براي خنثي كردن سموم به آن نياز دارد.

گوگردي كه از طريق غذاهاي پروتئيني ، آب آشاميدني و حتي هواي آلوده جذب بدن ما مي شود با سموم تركيب شده تا تركيبات بي زياني را تشكيل دهد كه از نزديك ترين مسير خروجي از بدن خارج شوند.

گوگرد علاوه بر پروتئين هاي موجود درمو و ناخن با پروتئين هايي كه ساختمان غضروف ، زرد پي و استخوان را در بدن تشكيل مي دهند ، تركيب مي شود.

گوگرد با داروهاي سولفا يا سولفيت ها ، كه گاهي اوقات به غذاها اضافه مي شوند ، ارتباطي ندارد.

مقدار نياز روزانه : هيچ

منابع خوب غذايي : گوشت قرمز ، مرغ و ماهي

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

سلنيوم

وجود سلنيوم در مورد اين كه برخي ويروس ها بدون زيان در بدن زندگي كنند يا آنكه به عوامل بيماري زاي پر سر و صدايي با قدرت كشندگي زياد تبديل شوند ، نقش محوري دارد.

مطالعات آزمايشگاهي در دانشگاه كاروليناي شمالي در چپل هيل ابتدا نتيجه گيري كرد كه سلنيوم سوئيچي است كه باعث روشن شدن حالت جكيل و هايد در ويروس ها مي شود. بررسي بعدي در دانشگاه جورجيا در آتنز نشان داد كه فقدان سلنيوم در سلول ممكن است عامل آغازگري براي HIV ، ويروس عامل ايدز ، باشد و موجب شود كه اين ويروس ميزبان انساني خود را نابود كند. مسخره آن است كه ويروس تمايلي به آسيب رساندن ندارد و فقط به دنبال سلنيوم بيش تر مي باشد.

به گفته دكتر ويل تيلور ، يك محقق ايدز در دانشگاه جورجيا ، اگر مطالعات بعدي اثبات مي كرد كه كمبود سلنيوم آغازگر انحراف ويروس ايدز به سمت بيماريزايي است ، در آن صورت حفظ حالت نهفته در اين ويروس تنها با اطمينان از كافي بودن مقدار سلنيوم بدن ممكن بود.

هر چند تأثير سلنيوم بر روي ويروس ها شايد مهم ترين اثر آن باشد ، اما اين ماده معدني در بدن نقش هاي مهم ديگري نيز دارد . سلنيوم موجب فعال شدن موادي مي شود كه چشم را در برابر آب مرواريد و قلب را در برابر آسيب عضلاني محافظت مي كنند. اين ماده معدني به سمومي نظير آرسنيك ، كادميم و جيوه متصل مي شود تا از ميزان زيانبخشي آنها بكاهد. سلنيوم موجب تقويت برخي از عوامل مقابله كننده با عفونت در دستگاه ايمني بدن مي شود.

مصرف بي خطر سلنيوم

در حدود قرن سيزدهم ، ماركوپولو متوجه شد كه در غرب چين علفهايي وجود دارند كه وقتي چهارپايان وي روي اين علفها مي چريدند، سم آنها مي افتاد.

در قرن هاي بعدي ، دانشمندان دريافتند كه علت اين امر وجود سطح سمي سلينوم در گياهاني بود كه اين حيوانات مي خوردند و همچنين فهميدند كه مقادير زياد سلنيوم در رژيم غذايي علاوه بر اسبها مي تواند انسانها را نيز تحت تأثير قرار دهد . تنها تفاوتي كه به ظاهر وجود دارد آن است كه انسانها مو و ناخن و اسبها سم خود را از دست مي دهند. ساير عوارض جانبي مصرف بيش از حد سلنيوم شامل وجود بوي دائمي سير در هواي بازدمي و پوست طعم فلزي در دهان ، سرگيجه و تهوع بدون دليل واضح است .

امروزه مي دانيم كه نياز روزانه به سلنيوم هفتاد ميكروگرم است . برخي از پزشكان معتقدند كه بايد از مكمل هاي سلنيوم با نام « ال – سلنومتيونين » استفاده و از مكمل هاي با نام « سلنيت سديم » پرهيز كنيد ، زيرا احتمال آن كه ال – سلنومتيونين موجب عوارض جانبي شود كم تر است و با ويتامين C واكنشي نشان نمي دهد كه جذب سلنيوم را مهار كند.

براي مقابله با ويروس ايدز ، دوز درماني دويست تا چهارصد ميكروگرم پيشنهاد شده است ؛ اما دانشمندان اخطار كرده اند كه مكمل هاي سلنيوم را با دوزهاي بيش از صد ميكروگرم در روز فقط بايد زير نظر پزشك مصرف كرد.

پتاسيم

اگر ميمون ها آن قدر كه در تلويزيون نشان داده مي شود در طبيعت هم موز مي خوردند ، ‌هرگز هيچ كدام از آنها مبتلا به فشار خون نمي شدند .

چرا كه پتاسيم – به طريقي در انسانها – عامل اصلي حفظ فشار خون در سطح مناسب براي ايجاد سلامتي مطلوب دستگاه قلب و عروق است .

پتاسيم چگونه فشار خونه را تنظيم مي كند؟ دانشمندان معتقدند كه دليل اين امر ممكن است توانايي پتاسيم براي پمپ كردن سديم به خارج از سلول هاي بدن و كاهش ميزان آب بدن باشد . پتاسيم ممكن است مقاومت عروق خوني را تغيير دهد . دليل ديگر اين موضوع آن است كه پتاسيم چگونگي پاسخ دادن عروق خوني را نسبت به هورمونهاي موجود در گردش خون كه بر روي فشار خون تأثير مي گذارند ، نظير وازوپرسين و نوراپي نفرين ، تغيير مي دهد.

به هر حال ، توانايي پتاسيم جهت كاهش فشار خون چنان است كه برخي از دانشمندان معتقدند كمبود اين ماده معدني نزد برخي افراد خاص ممكن است واقعاً آغلزگر افزايش فشار خون باشد.

بجز اثر اعجاب انگيز پتاسيم بر روي فشار خون ، ماده معدني مذكور براي انقباض طبيعي عضله ،‌فعاليت الكتريكي طبيعي در قلب و انتقال سريع تكانه هاي عصبي در بدن نيز ضروري است . به همين دليل بي نظمي هاي ضربان قلب به عنوان يك نشانه كلاسيك كمبود پتاسيم در نظر گرفته مي شود . ساير علائم كمبود پتاسيم شامل ضعف عضلاني ،‌بي حسي و احساس سوزن سوزن شدن پاها ، تهوع ،‌استفراغ ، گيجي و تحريك پذيري است .

مقدار نياز روزانه : 3500 ميلي گرم

منابع خوب غذايي : برگه زردآلو ، سيب زميني پخته ، آلو خشك ، طالبي ، موز و اسفناج 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر پتاسيم

بر اساس گزارش مركز ملي آمارهاي بهداشتي در هياتسول ، مريلند ، بيش تر ما روزانه حدود 2650 ميلي گرم پتاسيم مصرف مي كنيم .

به گفته دكتر ديويد مك كارون استاد طب داخلي و مدير گروه بيماري هاي كليه ، افزايش فشار خون و داروشناسي باليني دانشگاه علوم بهداشتي اورگون ، در پورتلند ، به همين دليل بيشتر ما احتمالاً نيازمند اضافه كردن حداقل سه وعده ميوه و سبزي هاي غني از پتاسيم به رژيم غذايي روزانه خود هستيم.

آيا مصرف يك مكمل پتاسيم آسانتر نيست ؟ متخصصان معتقدند كه منابع غذايي پتاسيم بهتر از فراورده هاي دارويي آن تحمل مي شوند ، هرچند مصرف مكمل هاي پتاسيم- كه بدون نسخه در داروخانه ها در اختيار عموم قرار دارد و يا در دوزهاي بالاتر با نسخه پزشك قابل دسترسي است – گاهي اوقات براي كساني كه داروهاي مدر دريافت مي كنند ممكن است لازم باشد. داروهاي مدر ، آب اضافي بدن را دفع مي كنند و در عين حال پتاسيم بدن را نيز كاهش مي دهند .( ديژيتال ، كه يك داروي قلبي است ،‌ نيز مي تواند موجب دفع پتاسيم شود.) به اعتقاد دكتر مك كارون ، اگر شما از مكمل هايي كه بدون نسخه به فروش مي رسد استفاده مي كنيد ، بهتر است مجموع پتاسيمي را كه روزانه از مواد غذايي و مكمل ها دريافت مي كنيد در حد 3500 ميلي گرم حفظ كنيد.

وقتي به يك مكمل پتاسيم نياز داريد ،‌ درباره اين كه كدام نوع مكمل براي شما بهتر است با پزشك يا داروساز خود مشورت كنيد . برخي از پزشكان معتقدند كلريد پتاسيم بهتر از بي كربنات پتاسيم ، سيترات پتاسيم يا گلوكونات پتاسيم جذب مي شود. مكملهاي حاوي بيش از 99 ميلي گرم پتاسيم تنها با تجويز پزشك فروخته مي شود..

كلسيم

اكنون تقريباً همه ميدانند كه مصرف مقدار كافي كلسيم از بروز بيماري هاي نظير پوكي استخوان جلوگيري مي كند . آنچه كه كمتر مشخص شده اين است كه كلسيم چگونه اين كار را انجام مي دهد.

با خوردن پنير يا نوشيدن شير ، كلسيم موجود در اين غذاها از طريق روده كوچك جذب خون مي شود . مقدار كلسيم در خون شما به وسيله ماده اي به نام هورمون پاراتيرويئد تنظيم مي شود. وقتي كه مقدار كلسيم دريافتي كم باشد، هورمون پاراتيروييد علائمي را به استخوان مخابره مي كند كه موجب برداشت كلسيم از استخوان و آ‍زاد شدن آن به داخل جريان خون مي شود . دكتر جان آندرسون ، استاد تغذيه دانشكده هاي بعداشت عمومي و پزشكي در دانشگاه كاروليناي شمالي در چپل هيل مي گويد: « غذاهايي كه كلسيم كافي را به بدن مي رسانند موجب كاهش هورمون پاراتيروئيد شده و لذا مقدار بيشتري كلسيم و به دنبال آن مقدار بيشتري استخوان حفظ مي شود.

كلسيم سپس با فسفر تركيب مي شود تابه تشكيل مواد سخت و بلوري كمك كند ؛ اين مواد سخت اسكلت محكم و مشبك استخوان ها و دندانهاي قوي را ايجاد مي كنند . در حقيقت 99 درصد كلسيم موجورد در بدن شما در استخوانهاي بدنتان ذخيره شده است .

دانشمندان به اين فرايند پيوسته برداشت استخوان پير و تشكيل استخوان چديد شكل گيري مجدد استخوان مي گويند.

از سوي ديگر ، براي ضربان طبيعي قلب ، عملكرد طبيعي عصب و عضله و لخته شدن خون نيز به يك سطح پايدار كلسيم در خون نياز است . سلول هاي زنده به كلسيم به عنوان پيام رسان و نيز براي كمك به پاسخ دهي سلول نسبت به هورمون ها و ناقلين عصبي نياز دارند.

مصرف بي خطر كلسيم

به گفته دكتر ريچارد وود ، اگر مي خواهيد مكمل غذايي شما از لحاظ كلسيم غني بوده اما فاقد آلومينيوم يا سرب باشد ، بايد از مكملهاي غذايي تشكيل شده از كربنات كلسيم طبيعي پرهيز كنيد .

وي مي گويد:« تركيبات طبيعي كلسيم مي توانند توسط فلزات ديگري كه نمي خواهيد در رژيم غذايي شما باشند ، آلوده شوند.» حتي برخي از اشكال دولوميت ، يك مكمل غذايي طبيعي مركب از كلسيم و منيزيوم ، نيز يافت شده است كه حاوي اين فلزات بوده اند.

از سوي ديگر ، كربنات كلسيم دارويي است كه فاقد ساير فلزات مي باشد . گلوكونات كلسيم ، لاكتات كلسيم و سيترات كلسيم نيز فاقد فلزات ديگر مي باشند، اما هر كدام از اين اشكال دارويي داراي غلظت هاي اندك كلسيم مي باشند . كربنات كلسيم در چندين نوع از قرصهاي ضد اسيد معده نيز وجود دارد ، و بسياري از مردم از اين قرصها به عنوان منابع كلسيم استفاده مي كنند . اما بعضي از قرصهاي ضد اسيد حاوي آلومينيوم نيز مي باشند ، فلزي كه مي تواند مانع رسوب مواد معدني در استخوان شود. بنابر اين بايد مطمئن شد كه قرصهاي انتخاب شده فاقد آلو مينيوم هستند.

كلسيم وقتي با غذا و با دوز كم تر از پانصد ميلي گرم مصرف شود بهتر جذب مي گردد. بنابراين اگر شما مكمل هاي تغذيه اي با دوز بيش از اين مقدار را مصرف مي كنيد ، بايد آنها را به دوزهاي منقسم در طول روز تقسيم كنيد.همچنين از مصرف مكمل هاي كلسيم همراه با سبوس غني زا فيبر غلاتي مانند گندم ، كه مي توانند ميزان جذب كلسيم را تا 25 درصد كاهش دهند ، بايد اجتناب كرد.

مصرف بيش از حد كلسيم ( بيش از دوهزار ميلي گرم در روز ) ممكن است موجب يبوست و ايجاد سنگهاي كليوي شود و جذب روي و آهن را مهار كند . مقادير بالاي اين ماده معدني در خون موجب مي شود بدن ميزان اضافي اين ماده را دفع كند، كه اين امر به نوبه خود موجب فقدان منيزيوم مي شود.

منبع: http://www.abcdiet.net/index.

مصرف بي خطر آهن

در مورد مكمل هاي آهن حقيقي وجود دارد كه از نظر سلامتي دلگرم كننده است : محققاني كه ده سال در بيمارستان بزرگ ويني پگ ، ماني توبا مشغول بررسي بوده اند ، به طور متوسط در هر سال پنج مورد مسوميت با مكمل هاي آهن را مشاهده كرده اند.

هر چند مسموميت هاي تصادفي آهن بيشتر در كودكاني روي ميدهد كه مكمل هاي حاوي آهن را كه براي بالغين فرمول بندي شده است مصرف مي كنند ، اما مقادير زياد آهن براي بالغين هم مي تواند سمي باشد . بنا براين اغلب متخصصان توصيه مي كنند تا زماني كه پزشك شما با انجام دادن آزمايش خون پي نبرده است كه نياز به آهن داريد ، از مصرف خودسرانه مكمل هاي آهن پرهيز كنيد.

دريافت روزانه 25 ميلي گرم آهن يا بيشتر براي مدت زمان طولاني ممكن است موجب بروز عوارض جانبي نامطلوب شود. علائم مسموميت حاد آهن شامل درد، استفراغ ، اسهال و شوك مي باشد . با اين حال ، پزشكان به طور طبيعي براي زنان حامله و شير خواران مكمل آهن تجويز مي كنند.

متخصصان معتقدند كه از ميان انواع مكمل هاي آهن ، آنهايي كه از نمك هاي فرو تشكيل شده اند ، بهتر جذب مي شوند. در ميان اين گروه ، سولفات فرو بيشتر مورد توجه است .

قرصهاي روكش دار و آهسته رهش آهن ممكن است كمتر موجب اسهال ، تهوع ودرد شكمي شوند ، اما چون محل حداكثر جذب آهن در ابتداي روده كوچك است ، تأخير در زمان آ‍زاد شدن آهن موجب كاهش كلي جذب آهن در بدن مي شود . مصرف قرصهاي آهن همراه با غذا به كاهش آشوب معده كمك زيادي مي كند ، اما صرف غذا از سوي ديگر ممكن است جذب را دچار اشكال كند. بنابراين ، از آنجا كه مصرف مكمل هاي آهن در بين وعده هاي غذايي براي جذب آن مفيد تر است ، نظر متخصصان آن است كه چنانچه شما دچار عوارض جانبي نمي شويد يا قادر به تحمل مصرف آهن در بين وعده هاي غذايي هستيد ، بهتر است آهن را در بين وعده هاي غذايي مصرف كنيد.

مقدار نياز روزانه : 18 ميلي گرم

منابع خوب غذايي : گوشت گاو، سرخوشه هاي گندم ، سيب زميني پخته شده ،‌دانه سويا ، تخمه كدو و صدفهاي خوراكي 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

درباره آهن بیشتر بدانید

هيچ شكي وجود ندارد كه بسياري از ما مي توانيم بيش از آنچه اكنون آهن دريافت مي كنيم ، اين ماده را مصرف كنيم.

تقريباً بيست درصد آمريكاييان دچار كمبود اين ماده معدني مي باشند . به احتمال زياد اين گروه را مي توان در يك عبارت كوتاه خلاصه كرد: زنان در سن باروري .

دكتر آدريا شرمن ، استاد و رئيس بخش علوم تغذيه اي در دانشگاه راتجرز در نيوبرونسويك ، نيوجرسي مي گويد: « معتقدم همان طور كه زنان در مورد مصرف كلسيم به دليل پوكي استخوان نياز به توجه بيشتري دارند، در مورد مصرف آهن نيز نيازمند توجه بيشتري نسبت به مردان مي باشند.»

آهن ، كه در روده ها جذب مي شود ، به دوشكل وارد دستگاه گوارش مي گردد: آهن همي و آهن غير همي . آهن همي كه در گوشت وجود دارد به خوبي جذب مي شود. مردان در حدود دو سوم نياز آهن خود را از طريق آهن همي به دست مي آورند ، در مورد زنان اين مقدار متغير است. آهن غير همي در سبزي ها وجود دارد و به خوبي آهن همي جذب نمي شود.

بيش تر آهني كه مصرف مي شود صرف تشكيل هموگلوبين مي گردد ، ماده اي كه به گويچه هاي سرخ كمك مي كند تا اكسيژن را از ريه ها به بقيه بدن برسانند . بقيه آهن در مغز استخوان ، كبد، طحال ، و ساير اعضاي بدن ذخيره مي شود.

خطرات مصرف بيش از حد آهن

“آهن” ؛ عنصری است که برای بسیاری از فعالیتهای فیزیولوژیک بدن ضرورری است ولی بسياري از مردم  هنوز نمي دانند كه اين عنصر مفيد ، روي ديگري نيز دارد بطوريكه مصرف بيش از حد  آن محرك ابتلا به بيماري قلبي ، سرطان ، ديابت و ساير بيماري هاي مهلك است.

محققان دانشگاه كنتاكي طي تحقيقاتي  دريافته اند كه ميزان اضافي آهن همي يعني نوعي كه در گوشت موجود است باعث ايجاد سنگ كيسه صفرا مي شود.
كمبود آهن خون يك مشكل جدي است كه بيليون ها نفر و اكثرا در كشورهاي در حال توسعه نگران آن هستند. پايين بودن سطوح آهن در خون باعث همچنين براي زنان نگران كننده است و به لحاظ آهني كه طي سالهاي باروري در هر قاعدگي از دست مي دهند از سن ۱۵ تا ۵۰ سالگي دوبرابر مردان نيازمند آهن هستند.
اكثر مردان به دريافت آهن اضافي نيازي ندارند. به اين ترتيب فقط دو وعده گوشت قرمز در هفته براي تامين نياز بدن يك مرد بزرگسال (و زنان يائسه) كافي است. با اين حال بسياري از مردان هر روز گوشت مي خورند. معمولا آرد گندم با آهن غني شده و برخي مردان با مصرف داروهاي مولتي ويتامين بر مقادير دريافتي آهن خود مي افزايند.
مشكل اين است كه مردان و زنان يائسه هيچ راه طبيعي براي خارج كردن اين آهن اضافي از بدنشان ندارند. بدن تا زماني كهنياز داشته باشد آهن را از مواد غذايي جذب مي كند اما رژيم غذايي داراي آهن زياد باعث مي شود مقادير اضافي اين عنصر در اندام ها ذخيره شود.
آهن همي بدست آمده از صدف ، جگر و گوشت قرمز سريعتر از انواع غير همي كه در سبزيجات موجود است جذب بدن مي شود.

کمبود آهن = کاهش استقامت ، حتی بدون کم‌خونی

حتی اگر به کم‌خونی مبتلا نباشید نداشتن ذخیره آهن کافی می‌تواند شما را در طول انجام ورزش خسته کند.

کمبود آهن در مردان ورزشکار نادر است اما تقریبا ۳۰٪ از خانم‌های ورزشکار که در مسابقات بین دانشگاه‌ها شرکت می‌کنند به کمبود آهن مبتلا هستند.

اگر این افراد به آزمایش کم‌خونی اکتفا کنند اغلب متوجه کمبود آهن خون‌شان نمی‌شوند. کمتر از ۵۰ درصد آهن بدن در سلول‌های قرمز وجود دارد.بقیه آهن در کبد، طحال ، مغز استخوان، گره‌های لنفاوی و ماهیچه‌ها ذخیره شده است. تا تمام آهن موجود در بقیه ذخایر استفاده نشود میزان آهن خون کاهش پیدا نمی‌کند.  ممکن است شما آهن جایگزین کمی‌داشته باشید اما کم‌خون نباشید.

در طول انجام حرکات سخت ورزشی بدن شما ماده‌ای بنام اسید لاکتیک می‌سازد که موجب بروز درد و خستگی و هماهنگی ضعیف ماهیچه‌ها می‌شود.

ماهیچه‌ها حاوی آنزیمی به نام گلیسروفسفات اکسیداز هستند که موجب شکسته‌شدن اسید لاکتیک می‌شود. این آنزیم حاوی آهن است. هنگامی منابع ذخیره‌ای شما کم است آلفا گلیسروفسفات اکسیداز نمی‌تواند بطور کامل از پس انجام وظایفش برآید در نتیجه اسید لاکتیک در جریان خون و ماهیچه‌های شما انباشته شده و در طول ورزش خستگی زودتر به سراغ شما می‌آید. تام خانم‌های ورزشکار باید برای اطمینان از عدم کمبود آهن آزمایش فریتین سرم را انجام دهند و اگر میزان آهن کم باشد باید از مکمل‌های غذایی استفاده نمایند. 

منبع: http://www.abcdiet.net/index

آهن

هيچ شكي وجود ندارد كه بسياري از ما مي توانيم بيش از آنچه اكنون آهن دريافت مي كنيم ، اين ماده را مصرف كنيم.

تقريباً بيست درصد آمريكاييان دچار كمبود اين ماده معدني مي باشند . به احتمال زياد اين گروه را مي توان در يك عبارت كوتاه خلاصه كرد: زنان در سن باروري .

دكتر آدريا شرمن ، استاد و رئيس بخش علوم تغذيه اي در دانشگاه راتجرز در نيوبرونسويك ، نيوجرسي مي گويد: « معتقدم همان طور كه زنان در مورد مصرف كلسيم به دليل پوكي استخوان نياز به توجه بيشتري دارند، در مورد مصرف آهن نيز نيازمند توجه بيشتري نسبت به مردان مي باشند.»

آهن ، كه در روده ها جذب مي شود ، به دوشكل وارد دستگاه گوارش مي گردد: آهن همي و آهن غير همي . آهن همي كه در گوشت وجود دارد به خوبي جذب مي شود. مردان در حدود دو سوم نياز آهن خود را از طريق آهن همي به دست مي آورند ، در مورد زنان اين مقدار متغير است. آهن غير همي در سبزي ها وجود دارد و به خوبي آهن همي جذب نمي شود.

بيش تر آهني كه مصرف مي شود صرف تشكيل هموگلوبين مي گردد ، ماده اي كه به گويچه هاي سرخ كمك مي كند تا اكسيژن را از ريه ها به بقيه بدن برسانند . بقيه آهن در مغز استخوان ، كبد، طحال ، و ساير اعضاي بدن ذخيره مي شود.

از آنجا كه آهن در كمك به آماده شدن سربازان دستگاه ايمني بدن براي نبرد با عفونت نقش كليدي دارد، كمبود آن ممكن است منجر به بروز سرما خوردگي شود. به گفته دكتر شرمن، مقادير كم آهن همچنين مي تواند موجب خستگي مفرط ،‌رنگپريدگي و بي حالي – علامتهاي بارز كم خوني – شود . در كودكان ، كمبود آهن مي تواند موجب توقف رشد و اختلال در يادگيري شود. ساير علائم كمبود آهن شامل ترك خوردن ناخن ها ، زبان دردناك و دست و پاي سرد مي باشد . يك حالت آزاردهنده به نام پاي بي قراري نيز با كمبود آهن ارتباط دارد.

مولیبدن

این ماده معدنی با نام مسخره اش یکی از اجزاء سه آنزیمی است که در بدن برای انجام واکنش های شیمیایی مهم لازمند.

مولیبدن بخشی از آنزیم سولفیت اکسیداز است.

آنزیمی که سولفیت ها را در بدن سمیت زدایی می‌کند، سولفیت ها در غذاهای پروتئینی و به عنوان محافظت کننده های شیمیایی در برخی غذاها و داروها یافت می شوند. به گفته دکتر جودیت ترنلند از بخش آمریکایی مرکز پژوهش تغذیه ای انسان در سانفرانسیسکو، افرادی که قادر به تخریب سولفیت ها نیستند، این ماده شیمیایی در بدنشان انباشته می شود . وی می گوید : «نوزادان مبتلا به این اختلال ، بسیار ناتوانند و مدت طولانی زنده نمی مانند.» به گفته وی ، این شیرخواران دچار یک اختلال ژنتیکی نادر هستند که موجب مهار آنزیم های حاوی مولیبدن می شود، و دادن مولیبدن اضافی معمولاً کمکی به آن ها نمی کند.

برخی افراد نسبت به سولفیت های افزودنی حساسیت بیش از حد دارند، و مبتلا به آسم و سایر مشکلات تنفسی تهدید کننده حیات می شوند. دکتر ترنلند می گوید: «متاسفانه ، مولیبدن اضافی مخصوصاً در کاهش حساسیت به سولفیت نزد مبتلایان به آسم مفید نیست.»

مولیبدن همچنین بخشی از دو آنزیم دیگر به نام های گزانتین اکسیداز و آلدئید اکسیداز می باشد. هر دو آنزیم در تولید ماده ژنتیکی و پروتئین ها دخالت دارند. گزانتین اکسیداز همچنین به تولید اسید اوریک ، یک ماده زاید مهم در بدن ، کمک می کند.

مصرف بی خطر مولیبدن

به گفته دکتر ترنلند ، تا پانصد میکروگرم مولیبدن در روز در آزمایش های طولانی بی خطر بوده است، اما هیچ دلیلی برای دریافت این مقدار زیاد وجود ندارد. مقادیر بیش از پانصد میکروگرم آن ممکن است با متابولیسم مس بدن تداخل پیدا کند.

به گفته دکتر ترنلند ، به هیچ وجه نیازی به دریافت این ماده معدنی کمیاب به شکل مکمل نیست . برخی از مکمل های مولتی ویتامین / مینرال حاوی مولیبدن می باشند. دکتر ترنلندتوصیه می کند از مکملی استفاده کنید که بیش از 75 تا 250 میکروگرم مولیبدن نداشته باشد.

افرادی که مبتلا به نقرس یا اسید اوریک بالای خون هستند، قبل از دریافت مکمل های حاوی مولیبدن باید با پزشک مشورت کنند. 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مس

همگی می دانیم که مس یک فلز نارنجی براق است. اکثر ما نمی دانیم که بقای خود نیازمند مصرف مقدار خاصی مس هستیم . هر کسی که در مورد بیماری های قلبی یا پوکی استخوان اطلاعی داشته باشد ، باید برای مس ارزش فراوانی قائل باشد.

مس در تشکیل بافت همبند قوی انعطاف بدن ، در تولید ناقلین شیمیایی در مغز و در عملکرد عضلات ، اعصاب و دستگاه ایمنی نقش دارد.

دکتر لسلی کلوی از مرکز پژوهش تغذیه ای انسان گراند فورکس می گوید: «یکی از نقش های کاملاً شناخته شده مس عمل آن در ایجاد پل های اتصالی کلاژن و الاستین است. مس به اتصال دو رشته بسیار مهم بافت همبند ، که در بدن برای ساخت سایر بافت ها به کار می روند ، کمک می کند.»

حیوانات مبتلا به کمبود مس ، قلب و عروق خونی ضعیفی دارند و ممکن است بر اثر نارسایی قلبی یا پارگی آئورت ، سرخرگ اصلی منشاء گرفته از قلب ، بمیرند. آن ها همچنین نقایص استخوانی دارند که مشخصه استئوپوروز (پوکی استخوان) است. دکتر کلوی می گوید: «مس برای ایجاد یک شبکه بافت همبند در استخوان ، که مواد عدنی مانند کلسیم بر روی آن رسوب می کنند، ضروری است.» حیوانات مبتلا به کمبود مس دچار تخریب غضروف ، مشابه آنچه در آرتروز روی می دهد، نیز می شوند.

مصرف بی خطر مس

مس اغلب در مکمل های مولتی ویتامین مینرال وجود دارد. به گفته دکتر کلوی ، اگر شما می خواهید مس اضافی را از این طریق تامین کنید ، باید به دنبال مکملی باشید که حاوی 5/1 تا سه ميلي طرم كلريى مس يا سولفات مس باشد.

دکتر کلوی می افزاید :« من ترجیح می دهم مردم مس مورد نیازشان را از غذاها به دست بیاورند.»

تعداد کمی از مردم تنها از طریق رژیم غذایی بیش از دو میلی گرم مس در روز به دست می آورند، و تعداد زیادی از مردم کم تر از 5/1 میلی گرم مس در روز مصرف می کنند، مقداری که دکتر کلوی آن را حداقل ممکن در نظر می گیرد.

مصرف مقادیر زیاد مس موجب مسمومیت (به احتمال زیاد تهوع) می شود ، لذا به اعتقاد دکتر کلوی دلیل مناسبی برای مصرف بیش از سه میلی گرم مس در روز وجود ندارد.

روی ، توانایی بدن برای جذب مس را مختل می کند، به همین دلیلی متخصصانی که مکمل های روی را تجویز می کنند اغلب همزمان با آن مصرف مس اضافی را نیز ، با نسبت یک میلی گرم مس به ازای ده میلی گرم روی ، توصیه می کنند. بنابراین اگر شما پانزده میلی گرم (مقدار نیاز روزانه) روی مصرف می کنید باید 5/1 میلی گرم مس اضافی در روز دریافت کنید. مصرف مکمل های مس در بیماری ویلسون قطعاً غیرمجاز است؛ بیماری ویلسون یک بیماری ارثی است که موجب انباشته شدن مس در کبد می شود. 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

كروم

كروم به منزلة بيلي است كه سوخت را درون كوره مي ريزد. اين ماده معدني كمياب به انسولين متصل مي شود تا به عبور گلوكز (قند خون) از جدار سلول و ورود آن به داخل سلول ، يعني جايي كه براي توليد انرژي مي سوزد ، كمك كند. افرادي كه كروم كافي مصرف نمي كنند ممكن است دچار حالتي شوند كه به آن عدم تحمل گلوكز مي گويند . اين افراد به تجويز انسولين اضافي پايين نمي افتد ، اما با مصرف كروم مورد نياز قند خونشان كاهش مي يابد.

عدم تحمل گلوكز را مي توان مرحله اي از ديابت نوع دوم (غير وابسته به انسولين) دانست.

نشانه هاي كمبود كروم شامل علائم شبه ديابتي كلسترول بالاي خون و مشكلات مربوط به سطح انسولين است.

دكتر رچارد آندرسون ، دانشمند محقق در آزمايشگاه نيازهاي غذايي در بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان بلتسول در مريلند ، چنين توضيح مي دهد: «بيش ترين كساني كه احتمالاً از مكمل هاي كروم سود مي برند افرادي هستند كه به تازگي مبتلا به عدم تحمل خفيف گلوكز و افزايش اندك قند خون مي باشند.» تأثير مفيد كروم بر روي افراد مبتلا به ديابت شديد يا طولاني مدت ثابت نشده است.

از آن جا كه كروم به عملكرد بهتر انسولين كمك مي كند ، ممكن است موجب بالا بردن قند خون در افراد مبتلا به كاهش قند خون نيز شود؛ اين موضوع در بررسي هاي انجام شده توسط پژوهشگران بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان نشان داده شده است.

همچنين به نظر مي رسد كروم موجب بالا بردن كلسترول HDL ، يعني كلسترول «خوب» ، مي شود.

شيريني ها محتواي كروم بدن را به تدريج تخليه مي كنند. كربوهيدارت هاي پيچيده مانند ماكاروني و سيب زميني به حفظ كروم بدن كمك مي كنند.

مقدار نياز روزانه : 12 ميكروگرم

منابع خوب غذايي: مخمر آبجو ، گل كلم و آب انگور 

منبع: درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر كروم

براساس تحليل دكتر آندرسون ، حتي رژيم هاي غذايي متعادلي كه توسط متخصصان تغذيه طراحي شده است حاوي كم تر از پنجچاه ميكروگرم و به طور متوسط در حدود پانزده ميكروگرم كروم به ازاي هر هزار كالري مي باشد ، كه به مراتب كم تر از 120 ميكروگرم توصيه شده است.

تصور مي شود كروم سه ظرفيتي كه در غذاها و مكمل ها وجود دارد، كاملاً بي خطر است . دكتر اندرسون مي گويد:« بي خطر بودن دوزهاي تا دويست ميكروگرم در روز كاملاً اثبات شده است و بررسي هاي جديد نشان مي دهد كه مصرف مقادير تا هزار ميكروگرم در روز فاقد اثرهاي سمي است . ما هنوز نتوانسته ايم يك دوز خطرناك براي كروم را به اثبات برسانيم ، زيرا سميت هيچ كدام از دوزهاي تجويز شده تاكنون ثابت نشده است . »

با اين حال ، هنوز بهتر است مقادير بيش از دويست ميكروگرم در روز از مكملهاي بدو نظارت پزشك مصرف نشود.

از سوي ديگر ، اگر شما در محيطي آلوده به تركيبات حاوي كروم كار كنيد ، سعي خواهيد كرد خود را از غبار آن دور نگه داريد . كروم صنعتي ، كه كاملاً متفاوت از كروم موجود در غذاهاست ،‌سمي مي باشد.

افراد مبتلا به ديابت كه كروم مصرف مي كنند بايد تحت نظارت پزشكي باشند ، چرا كه همگام با پايين افتادن قند خون ممكن است لازم باشد دوز انسولين كاهش يابد.

بور

اگر شما تاكنون مطلبي در مورد بور شنيده باشيد ، احتمالاً مربوط به خواص آشكار استخوان سازي آن مي باشد. در چندين بررسي مشخص شده است كه بور به جذب و استفادة بهتر از مواد معدني مانند كلسيم و منيزيوم كمك مي كند.

دكتر هونت مي گويد: « به نظر مي رسد بور در توانايي بدن براي توليد انرژي ، مخصوصاً در طي ورزش ، نقش دارد.» او متوجه شد حيواناتي كه فعاليت شديدي داشتند و از رژيم غذايي خود بور كافي دريافت مي كردند نسبت به حيواناتي كه فعاليت شديدي داشتند ولي غذايشان كم بور بود ، فربه تر بودند و رشد بهتري داشتند.

به گفتة دكتر هونت ، بور ممكن است از طريق فعال كردن هورمون هاي خاصي نقش خود را ايفا كند. در زنان يائسه ، بور كافي موجب بالا بردن سطوح خوني هر دو هورمون استروژن و تستوسترون مي شود. همچنين بور در تبديل ويتامين D به شكل فعال آن دخالت مي كند.

با اين حال ، بدنسازي هايي كه براي بالا بردن سطح خوني تستوسترون خوداز بور استفاده مي كنند ، نااميد مي شوند. دكتر هونت مي گويد: «مصرف مقادير زياد اين ماده معدني بر روي سطح هورموني كساني كه از قبل مقادير كافي از آن را دريافت كرده اند، هيچ تأثيري ندارد.»

مقدار مصرف روزانة كافي و بي خطر تخميني : هيچ

منابع خوب غذايي : جعفري ، سيب ، گيلاس ، انگور ، سبزي هاي پربرگ ، گردو و باقلا 

منبع:  مان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان