جودوسر (يولاف) Oat
نام علمی
Avena sativa
|
|
جو دو سر دو نوع مي باشد كه بنام بهاره و پايئزه ناميده مي شود اين گياه علوفه خوبي براي حيوانات مخصوصا اسب است . |
|
تركيبات شيميايي:جو دو سر
داراي حدود 7% مواد چرب ، 14% مواد ازته و 60% مواد شناسته اي مي باشد .
بعلاوه ارسنيك ف اسيد اگزاليك و يد نيز در آن وجود دارد . |
آموزش تغذیه - خواص مواد خوراکی - بیماری ها در رابطه با تغذیه - گیاهان دارویی - رژیم های غذایی -ترکیبات مواد غذائی
جودوسر (يولاف)
گز علفي (شيره بلوط)
بلوط
Oak Bark گز
علفي (شيره بلوط)
نام علمی Quercus
|
|
|
|
تركيبات شيميايي:پوست و
برگ درخت بلوط داراي تانن ، قند ، اسيد گاليك ، اسيد ماليك ، كوئرسين
Quercine ، موسيلاژ ، پكتين ،رزين و روغن است . |
|
خواص داروئي:بلوط از
نظر طب قديم ايران گرم و خشك است . |
روناس
اسطوخودوس ( لاواندر )
علف هفت بند
|
گياه زوفا
گياه زوفا
Hyssop
نام علمی
Hyssopus Officinalis
|
|
زوفا
درختچه اي است پايا با ساقه هاي منشعب كه ارتفاع آن تا 60 سانتيمتر مي رسد
اين گياه بحالت خودرو در نواحي جنوب اروپا، ايران ، هند ،تركيه و شوروي مي
رويد . برگهاي آن كوچك، خط در ، نوك تيز و سبزرنگ است كه بسيار معطر مي
باشد .گلهاي آن آبي و گاهي سفيد اند كه در انتهاي ساقه ظاهر مي شود .
|
|
تركيبات شيميايي:برگهاي
زوفا داراي طعمي تند و مطبوع مي باشد . ماده اي شيميايي كه در آن وجود دارد
بنام هيسوپين معروف است . در زوفا همچنين حدود ي درصد اسانس وجود دارد . |
گياه دم اسب
ماميران كبير
ماميران كبير Greater
celandine
نام علمی
Chelidonium majus
|
|||||
ميوه ماميران باريك و دراز بوده كه دانه ها در داخل آن قرار گرفته اند و شيره اي زرد رنگ درآن وجود دارد كه پوست را مي سوزاند و براي از بين بردن ميخچه پا بكار مي رود اين گياه در شمال ايران ،گيلان و مازندران به حالت خودرو مي وريد |
|||||
تركيبات شيميايي:اين گياه
سمي است و استفاده زياد از آن باعث تشنج مي شود . ماميران كبير داراي آلكالوئيد هاي مختلفي مانند چليدونين ، هيموچليدونين ، كلريتين ، پروتوپين ، آليكري توپين ، هربرين و اسپارتئين مي باشد . در ماميران كبير همچنين نمك هاي كلسيم ، منيزيوم و آلمينويم ، مواد رزيني و موسيلاژ موجود است . |
كوشاد (ژانسيان)
آقطی سیاه
آقطی سیاه (
انگو کولی ) Elderberry
نام علمی
Sambucus nigra
|
|||||
آقطی سیاه که خمان کبیر نیز نامیده می شود درختچه ای است که ارتفاع آن در نواحی مساعد به 10 متر می رسد . این درختچه معمولا در کنار جاده ها و حاشیه جنگل ها و در نواحی مرطوب و سایه در می روید . برگ آهای آن سبز رنگ ، بیضوی ، دندانه دار ، بیدره و مرکب از 5-7 برگچه می باشد اگر برگها شکسته و مالش داده شود بوی بدی از آن متصاعد می شود . گلهای آن سفید و خوشه ای است که در اواخر بهار ظاهر می شود . میوه آقطی سیاه گوشتی ، ریز مانند انگور و برنگ آبی سیر می باشد . قسمت مورد استفاده این درختچه گل ، برگ و پوست داخلی ساقه آن است . آقطی سیاه در ایران در نواحی آذربایجان و همدان می روید . |
اشتراک در:
پستها (Atom)