
جنوبيها ميگويند اگركسي ماهي جنوب را خورده باشد ديگر ماهي شمال برايش لطفي ندارد، اما شماليها عقيده ديگري دارند.
آنها ميگويند ماهي جنوب به خاطر بوي زهمي كه دارد، دلچسب نيست. اما كداميك درست ميگويند؟ پاسخ اين سوال پيچيده نيست.
بوي ماهي به ذائقه افراد بستگي دارد و اغلب كساني كه مرتب ماهي ميخورند ديگر طعم و بو برايشان ملاك سنجش و ارزش نيست و ماهي را فقط براي كسب مواد مغذياش مصرف ميكنند.
تحقيقات نشان داده است استانهايي كه در مجاورت دريا قرار دارد از مصرفكنندگان اصلي آبزيان محسوب ميشود. در بين استانهاي شمالي كشور گيلان، مازندران و گلستان و در ميان استانهاي جنوبي بوشهر، هرمزگان و خوزستان قهارترين ماهيخوران كشور شناخته شدهاند.
اما چرا سرانه مصرف ماهي در كشور پايين است؟ پاسخ اين سوال هم ساده است. از آنجا كه خوردن ماهي به دليل داشتن استخوانها و تيغهاي ريز و درشت براي كودكان و سالمندان آسان نيست و به دليل بوي زهم، ذائقه ايراني آن را نميپسندد و از همه مهمتر در مقايسه با گوشت مرغ قيمت بالاتري دارد، بيشتر خانوادهها ترجيح ميدهند آن را از سبد خريد خانوار حذف كنند.
اما بايد بدانيد و آگاه باشيد ماهي از نظر ويژگيهاي تغذيهاي با مرغ و گوشت قرمز قابل مقايسه نيست و مصرف دو تا سه بار آن در هفته توصيه ميشود، اما درميان ماهيهاي آزاد و پرورشي، پرچرب و كمچرب و ماهيهاي شمال و جنوب كدام يك مناسبتر است؟