ابتلاء به ديابت با بيشترين اختلال متابوليسم بدن و افزايش قند خون همراه است كه ممكن است بر اثر كاهش ترشح انسولين از غده لوزالمعده و يا كاهش فعاليت بيولوژيكي آن و يا هر دو ايجاد شود.
ديابت به دو دسته تيپ يك، نوع وابسته به انسولين و ديابت تيپ دو يا ديابت غيروابسته به انسولين تقسيم ميشود ديابت تيپ يك غالباً در جوانان و گاهاً در افراد مسن غيرچاق بروز ميكند. سلولهاي مترشحه انسولين در اين گروه از ديابتيها به هيچ محركي پاسخ نميدهند و الزاماً براي كاهش قند خون به انسولين خارجي نياز است.