پر خوری عصبی یا بولیمیا یکی از بیماری های اختلالی خوردن است
.در اين بیماری شخص به طور مكرر مقادير زيادي از غذا را در زماني محدود
مصرف مي كند كه قطعا بيشتر از ميزاني است كه اكثر مردم در مدت مشابه و تحت
شرايط مشابه مصرف مي كنند.
درضمن فرد احساس كنترلي برقطع خوردن و يا كنترل بر نوع و
مقدار غذاي خود ندارد. درضمن در اين دوره هاي پر خوري، فرد از مواد شيرين ،
پركالري و نرم مثل كيك يا كلوچه استفاده مي كند.بعضي بيماران بدون توجه به
مزه غذا علاقه به غذاهاي پر حجم دارند . غذاها مخفيانه و سريع خورده مي
شوند و گاهي خوب جويده نمي شوند.
پرخوري و رفتار جبراني نا متناسب هر دو به طور متوسط حداقل هفته اي دو بار و به مدت 3 ماه روي مي دهد.
بيشتر بيماران مبتلا به پراشتهايي عصبي وزن طبيعي دارند، ولي
وزن برخي از آنها ممكن است بالاتر يا پايين تر از حد طبيعي باشد. اين
بيماران در مورد اينكه در نظر ديگران چگونه جلوه مي كنند و نيز جذابيت جنسي
، تصوير بدني و ظاهر خود نگران هستند .
همچنين ميزان اختلالات خلقي و اضطرابي و اختلالات كنترل تكانه
درآنها بالا مي باشد. به طور مثال فقدان كنترل خود درزمينه هاي مختلفي
مانند مديريت مالي كه منجر به خريد وسواسي و خريد تكانشي مي شود و يا گاه
سوء مصرف مواد و روابط جنسي فعال كه منجر به دوره هاي گذراي دلبستگي هاي
آتشين و بي بند و باري مي شود وجود دارد.
اينگونه افراد به طور مرضي ترس از چاق شدن دارند و به طور بي
وقفه تمايل به لاغر شدن دارند . اغلب پس از خاتمه پرخوري ، شخص دچار احساس
گناه ، افسردگي يا نفرت از خود مي شود. و به همين منظور براي جلوگيري از
افزايش وزن ، به رفتارهاي جبراني عودكننده اي نظير پاكسازي ، استفراغ عمدي ،
استفاده مكرر از مسهل يا مدر( 80 درصد) ، روزه گرفتن يا ورزش مفرط يا
رژيمهاي سخت (20 در صد ) مي پردازند.
ميزان شيوع اين اختلال در كشورهاي صنعتي تقريبا يك درصد جمعيت عمومي است و در زنان بسيار شايعتر از مردان است .
نویسنده: مهناز شریفیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر