نام علمي کنگر CYNARA SCOLYMUS است. اين گياه اولين بار در اتيوپي کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنيا گسترش پيدا کرده است. محل اصلي رويش اين سبزي مديترانه، جزاير قناري و آمريکاي جنوبي است. زمان به گل نشستن اين گياه از بهار تا نيمه ي تابستان است که به عواملي چون شرايط اقليمي و گرماي هوا وابسته است. دم برگ داخلي سفيد رنگ ، راس ساقه و هاگدان قسمت هاي خوراکي اين گياه را تشکيل مي دهد که در سوپ ، خورش و سالاد مورد استفاده قرار مي گيرد. در يونان و مصر باستان، اين گياه به دليل نقش کمکي در هضم مواد غذايي مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 ميلادي در اروپا يکي از سبزيجات معروفي بود که توسط اشراف مصرف مي شد.
در طب سنتي اروپا ، برگ هاي کنگر به عنوان ماده افزايش دهنده ادرار ( ديورتيک ) و محرک کليه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کيسه صفرا مورد استفاده قرار مي گرفت. اين گياه غني از پتاسيم بوده، ولي از لحاظ انرژي محدود است.