ريواس يك گياه علفي است كه داراي ساقه‌هاي لطيف، آبدار و طعم ترش است كه بيشتر براي تهيه كمپوت و مربا از آن استفاده مي‌شود. ريواس غني از فيبر، پروتئين، كربوهيدرات، قند، ويتامين A، B، Cو موادمعدني سديم، پتاسيم و كلسيم است. بهترين ريواس را ريواس ايراني سفيد و عده‌اي ريواس چيني و قرمز مايل به جگري مي‌دانند. كمپوت و مرباي ريواس، خنك، ملين و كرم‌كش است. يك ليوان شربت ريواس، 385 كيلوكالري انرژي دارد.
ريواس ملين و مسهل است و به عنوان داروي ضد يبوست عصاره آن را خصوصا براي كودكان مصرف مي‌كنند. همچنين به دليل خاصيت مدر بودن به مبتلايان به سنگ كليه و مثانه آن را توصيه مي‌نماييم.
يكي از مهم‌ترين خواص برگ‌هاي ريواس آن است كه لوزالمعده را وادار به ترشح انسولين كرده و قندخون را كاهش مي‌دهد لذا، براي مبتلايان به قندخون سودمند است.
كمپوت ريواس به هر معده‌اي مي‌سازد و حتي بچه‌ها هم مي‌توانند آن را هضم كنند. باعث تقويت معده، روده و كبد شده و تنظيم‌كننده ترشحات و حركات معده است. ضمنا نفخ شكم را برطرف نموده و رطوبت زيادي معده را رفع مي‌كند همچنين براي تصفيه خون نيز مفيد است.
جهت خفقان، سردرد، يرقان و درد كليه و رحم موثر است.
نوشيدن شربت ريواس براي درمان كم‌خوني و بي‌اشتهايي به دليل وجود مقداري آهن مناسب بوده و تقويت‌كننده خوبي است. حتي براي تقويت و ضعف بيماران مناسب است.
چند توصيه
ريواس 1 تا 2 روز نگهداري مي‌شود و براي نگهداري طولاني‌تر آنها را منجمد مي‌كنند.
ريواس داراي مقدار زيادي پتاسيم اگزالات است و نبايد در ظروف مسي پخته شود.
ريواس را بهتر است تازه مصرف كنيد چراكه پس از گذشت يك سال بتدريج اثر دارويي آن كم مي‌شود.
زياده‌روي در خوردن آن اعصاب را ضعيف مي‌كند و در سرد مزاجان باعث قولنج مي‌شود.
بعضي از پزشكان معتقدند كه چون در ريواس مقدار زيادي اگزالات وجود دارد از اين جهت اين دارو را نبايد مبتلايان به سنگ كليه اگزالاتي مصرف نمايند.
خوردن ريواس براي اطفال و اشخاصي كه بنيه ضعيفي دارند زيان دارد همچنين مبتلايان به درد سينه و سرفه بايد از خوردن آن پرهيز كنند. آنهايي كه غذا را ترش مي‌كنند و مبتلا به سوءهضم هستند همچنين در افرادي كه بواسير دارند به علت اين كه احتقان خون مي‌آورد، بايد از خوردن آن پرهيز كنند.
ريواس در زنان آبستن و شيرده بايد تحت نظر پزشك و بااحتياط مصرف شود.
برخي افراد ممكن است نسبت به برگ‌هاي ريواس حساسيت داشته باشند و مسموم شوند، علتش هم وجود پتاسيم اگزالات زياد در آن است. البته سطح اگزالات در ساقه‌هاي اين گياه پايين‌تر از برگ‌هاي آن است و مشكلي از لحاظ سمي بودن ايجاد نمي‌كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر