خواص دستنبو

طالبي و گرمك از انواع خربزه هستند كه خواص دارويي آن‌ها تقريباً مشابه يكديگر است. نوع ديگر از اين ميوه «دستنبو» نام دارد كه معطر مي‌باشد. در يك تحقيق علمي كه پژوهشگران آرژانتيني و آلماني انجام داده‌اند، نشان داده شده است كه طالبي از نظر خاصيت ضد انعقاد خون در رديف «سير»، «پياز» و «زنجبيل» قرار دارد ... محققان براي آزمايش، مقداري از پلاكت‌هاي خون را گرفته، با مقدار كمي عصاره يا آب طالبي شيرين مخلوط كردند و مشاهده نمودند در طالبي عاملي وجود دارد كه به شدت مانع از انباشته شدن غير طبيعي پلاكت‌ها مي‌شود و در نتيجه از انعقاد و لخته‌شدن خون در رگ‌ها - كه عامل حمله‌هاي قلبي است - جلوگيري مي‌شود. بنابراين، طالبي يكي ديگر از خوراكي‌هايي است كه براي رقيق‌شدن خون و كاهش خطر حمله‌هاي قلبي مي‌تواند مفيد باشد. البته اگر طالبي و آسپرين با هم خورده شود،

خواص گرمک

من گرمک هزار و یك خاصیت دارم كه از آن جمله دوست كبد هستم و كلیه ها را از سنگ پاك مى كنم
من داراى اكسیر جوانى هستم و اگر خانمها مرا به شكل ماسك به چهره بگذارند چین و چروك و لكهاى سیاه صورتشان برطرف خواهد شد و...
من ((گرمك )) غذاى مطلوب بیماران مى باشم . با این كه از خانواده ى خربزه هستم معذلك این مثل ایرانى كه مى گوید ((هر كس خربزه مى خورد باید پاى لرزش بنشیند)) در حق من صدق نمى كند. هر چند كه من هم مانند سایر اقسام خربزه مثل شهرى ، شخته و غیره امراض خفته و نهفته مخصوصا تب و نوبه را زنده و آشكار مى كنم ، ولى آن قدرت و توانایى را دارم كه این امراض را قبل از ظاهر شدن درمان نموده و جلوگیرى كنم . چون میزان قند در من خیلى كم ، بلكه نزدیك به هیچ است . مبتلایان به مرض قند كه از خوردن انواع خربزه محروم مى باشند، مى توانند با خیال راحت مرا نوش جان كنند و از منافع سرشار من استفاده نمایند. من بهترین دارو براى درمان یرقان و استسقاء هستم و خوردن من شیر، عرق و ادرار را زیاد مى كند و از نقرس و روماتیسم جلوگیرى مى نماید.

خواص درماني و كاربرد كنار

Ziziphus spina-christ

ميوه كنار سرد و خشك است. ميوه نارس آن قابض و نافخ و رسيده آن دير هضم و خوردن ۲۰۰ گرم آن مسهل صفرا از معده و روده هاست و حرارت را فرو مي نشاند. خوردن ميوه رسيده ترش آن باز كننده گرفتگي هاي مجاري و كشنده كرم معده و روده است. براي سرد مجازان مضر است و بايد با سكنجبين خورده شود. ميوه خشك آن قابض است و آرد آن را كه از سائيدن كنار رسيده بدون هسته حاصل مي شود با كمي آب مخلوط كرده و با انواع شربتهاي مناسب مي خورند. سرخ كرده و بو داده ميوه كنار خيلي قابض است و براي اسهال و زخم روده ها و تبهاي گرم مناسب است. خوردن شيره مغز هسته آن تبهاي گرم خوني و صفراوي را دفع مي كند و براي آبله، سرخجه، و سرخك نافع است و عطش را تسكين مي دهد.

خواص طالبی

طالبی (cantaloupe) نام خود را از روستای ایتالیایی کانتالوپ (cantalup) گرفته است، روستایی که برای اولین بار در سال 1700 بعد از....

هیچ جای تعجبی نیست که طالبی با آن بوی مطبوع و طعم دلپذیر و موادی که دارد یکی از پرطرفدارترین انواع خربزه باشد.

طالبی (cantaloupe) نام خود را از روستای ایتالیایی کانتالوپ (cantalup) گرفته است، روستایی که در سال 1700 بعد از میلاد در آن برای اولین بار طالبی کشت شده است. طالبی از خانواده خیار و کدو تنبل است و مانند بسیاری از آنها روی زمین رشد می‌کند.

فواید خوردن شلیل

شلیل میوه آب‌دار تابستانی بوده و دارای خواص فراوانی است.

خوردن شلیل می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های حاد مانند بیماری‌های قلبی، بیماری‌های چشمی مانند دژنراسیون ماکولار و حتی سرطان را به طور چشمگیری کاهش دهد. این میوه دارای ترکیبات فیتوکمیکال‌ها مانند لیکوپن و لوتئین بوده و رنگ زرد و قرمز شلیل‌ها ناشی از وجود لوتئین در آن‌ها است.

قره قات

قره قات ؛ ضد میکروبی قوی

Bilberry

قره قات (قره قاط) یا سیاه گیله درختچه ی کوچکی است به ارتفاع تا 60 سانتی متر که دارای برگ هایی بیضوی و به رنگ سبز روشن است. برگ های این گیاه بادوام بوده ولی در زمستان بر روی گیاه باقی نمی مانند. گل ها که در کنار برگ ها می روید سفید مایل به سبز و یا گلی رنگ است. میوه ی این گیاه از نوع سته است و پس از رسیدن کامل به اندازه ی نخود شده و حاوی آب بنفش رنگی می باشد.

میوه ی نارس آن کمی ترش و میوه رسیده کمی شیرین است. میوه ها از غباری سفید رنگ پوشیده شده اند. قسمت مورد استفاده ی قره قاط شامل برگ، ریشه و میوه است. البته مهم ترین مصرف دارویی، مربوط به میوه ی آن می باشد. میوه ها پس از رسیدن کامل اکثراً آبی مایل به سیاه هستند. قره قات در اکثر نواحی جنگلی آسیای صغیر، قفقاز، سیبری، آمریکای شمالی و به خصوص اروپا یافت می شود. این گیاه در ایران رویش ندارد؛ ولی گونه ی دیگری  که شرح داده شده است در سرزمین ایران وجود دارد.

ترکیبات مهم:

دانه ی قره قات حاوی حدود 88 درصد آب است. بقیه مواد شامل آنتوسیانین که در میوه های تازه 1/0 تا 25/0 درصد در نوسان بوده، ولی در عصاره غلیظ شده ی این میوه، 25 درصد می باشد.

خواص درمانی انگور فرنگی

انگور فرنگی بوته بادوامی است که طول آن به دو متر می رسد. گیاه شاخه های چوبی دارد و بدون ساقه مرکزی است. برگ های آن معطر و رنگ سبز تیره دارند و بر روی شاخه های بلند گیاه به صورت یک درمیان جفت یا خوشه بیرون میآیند. در بهار گل های سفید مایل به سبز از محور خوشه ها آویزان شده و بعدا به میوه ارغوانی تیره انگور فرنگی تبدیل می شوند. به فارسی «انگور فرنگی» و به ترکی «فرنگ اوزومی» گفته می شود. در اصطلا ح مازندران در نور و کجور «گالش انگور» و «گالش انگورک» و در رودسر «دیوانگوری» نامیده می شود. گیاه شناسان هندی نام اصلی این گیاه را grossularia.R و سایر نام ها را نام های مترادف ذکر می کند. این گیاه بومی مناطق شمال و مرکزی اروپا و غرب آسیاست و به صورت خودرو در خاک های مرطوب در جنگل های شمال می روید.

۷ ماده غذایی مفید تابستانی

همه فصول میوه ها و سبزیجات رنگارنگ و خوشمزه مخصوص به خود را دارند.

 اما اگر بخواهیم از بهترین و مقوی ترین آنها یاد کنیم، نباید از محصولات باغ ها و کشتزارها، در این روزهای گرم غافل شویم. مصرف میوه های خوشمزه و خوش آب و رنگی که با پایان بهار و آغاز تابستان وارد بازار می شوند، می توانند سلامتی و انرژی ما را در این روزهای طولانی و گرم تامین کنند.

اصول فريز كردن مواد غذايي

نوشته  : مهندس مسيح انصاري كارشناس ارشد صنايع غذايي 

فريز كردن، يكي از آسان‌ترين، سريع‌ترين و بهترين روش‌هاي نگهداري مواد غذايي است. غذاهاي فريز شده بيشتر از ساير روش‌هاي نگهداري مواد غذايي، رنگ، مزه، بافت، طعم و به طور كلي مواد مغذي را حفظ مي‌كنند.

قبل از فريز كردن مواد غذايي، بايد نكات زير را مد نظر قرار داد.

الف: فريزرتان را در يك مكان خنك، خشك و جايي كه درجه‌ي حرارت ثابت باشد، قرار دهيد.

ب: براي كارايي بالاتر و بهتر، كمتر از سه‌چهارم حجم فريزرتان را پر كنيد.

ج: غذاهاي فريز شده را به موقع مصرف كنيد و از نگهداري طولاني‌مدت آنها خودداري نماييد.

د: درب فريزر را فقط در موارد لزوم باز كنيد.

هـ: نسبت به برچسب انرژي بر روي فريزرتان دقت كنيد.

و. از بسته شدن درب فريزر، مطمئن شويد.

ز: چنانچه فريزر شما، يخ مي‌زند، يخ‌هاي آن را مرتبا خارج كنيد.

ظروف تفلون

نوشته  : محمد حضوري دانشجوي دكتراي تغذيه 

مقدمه:

نام ظروف تفلون به ظروفي اطلاق مي‌شود كه در آنها سطح داخلي كه در تماس با ماده غذايي است، با يك ماده پليمري پوشانده ‌شود تا از چسبيدن مواد غذايي به ظرف در حين پخت جلوگيري شود. تاريخچه پيدايش اين ظروف به حدود 70 سال قبل بازمي‌گردد كه در آن زمان يك شركت آمريكايي ماده‌اي پليمري به نام پلي‌تترافلوئوراتيلن(PTFE) را كشف و نام تجاري تفلون را بر آن نهاد. دو خصوصيت ويژه‌اي كه اين پوشش را در مقابل ساير پوشش‌ها برتري مي‌بخشد عبارتند از: مقاومت حرارتي بالا و مقاومت زياد در برابر اسيدها و قليا‌ها.