خواص درماني و كاربرد كنار

Ziziphus spina-christ
ميوه كنار سرد و خشك است. ميوه نارس آن قابض و نافخ و رسيده آن دير هضم و خوردن ۲۰۰ گرم آن مسهل صفرا از معده و روده هاست و حرارت را فرو مي نشاند. خوردن ميوه رسيده ترش آن باز كننده گرفتگي هاي مجاري و كشنده كرم معده و روده است. براي سرد مجازان مضر است و بايد با سكنجبين خورده شود. ميوه خشك آن قابض است و آرد آن را كه از سائيدن كنار رسيده بدون هسته حاصل مي شود با كمي آب مخلوط كرده و با انواع شربتهاي مناسب مي خورند. سرخ كرده و بو داده ميوه كنار خيلي قابض است و براي اسهال و زخم روده ها و تبهاي گرم مناسب است. خوردن شيره مغز هسته آن تبهاي گرم خوني و صفراوي را دفع مي كند و براي آبله، سرخجه، و سرخك نافع است و عطش را تسكين مي دهد.
دانه پخته آن قابض است و ضماد كوبيده آن براي شكستگي اعضاء بدن، براي رفع سستي اعضاء و سرعت حركت آنها نافع است. برگ كنار را سدر مي نامند. ضماد برگ كنار و شستن بدن با برگ آن براي زخمها و پاك كردن چرك بدن و تقويت موي سر و جلوگيري از ريزش مو و تقويت اعصاب نافع است. چوب كنار سردتر و خشك تر از برگ آن است و براي جلوگيري از خونريزي و زخم روده ها و اسهالي كه از ضعف معده ناشي شده باشد مفيد است و تنقيه با جوشانده چوب آن براي جراحات روده ها و گرد چوب آن براي زخم هاي گرم مانند زخم آبله مفيد است. خوردن جوشانده و پخته ريشه آن بسيار مغذي و مفيد است . براي اين كار در حدود ۲۰۰ گرم ريشه آن را بيرون آورده، تميز كرده و پوست آن را خراش مي دهند و در آب ريخته و به جوش مي آورند تا عصاره ريشه بيرون آيد و آب كاملا سرخ رنگ شود. سپس آن را صاف نموده و مي خورند، براي چاق شدن و درخشاني رنگ چهره نافع و بسيار مقوي است. از صمغ درخت نيز براي رفع پوسته پوسته شدن و خارش سر استفاده مي شود.
سابقا در ايران موسوم بوده است كه پوست شاخه هاي درخت كنار را خشك كرده و ساييده كه آنرا با نام آرد كنار در بازار عرضه مي كردند. از اين آرد در دباغي استفاده مي شده است.

كنار پارسي :
گونه اي ديگر از جنس كنار است كه در ايران مي رويد و چون از نظر خواص طبي جالب است به شرح آن مي پردازيم :
نام فارسي: كنار فارسي
نام انگليسي: Wild jujube
تيره: Rhamnaceae

مشخصات گياه شناسي
كنار فارسي نوعي كنار وحشي است. درختچه اي است كه ساقه هاي آن در هم رفته و كرك دار و داراي خار و تيغ است. برگهايش تخم مرغي گرد و كامل است. سطح تحتاني برگها را كركهاي سفيد رنگ پوشانده و ميوه آن گرد و كوچك است. انتشار جغرافيايي اين درختچه در هندوستان است. در ايران در نواحي غربي و جنوبي ايران از لرستان تا خوزستان و كرمان و جيرفت و بلوچستان انتشار دارد. در جيرفت تا ۱۲۰۰ متر ارتفاع از سطح دريا مي رويد.

تهیه کننده:معصومه مالمیر "کارشناس گیاهان دارویی و معطر"



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر