نوشته : آمنه چوپاني
پرخوري عصبي يا جوع، نوعي اختلال در غذا خوردن است كه فرد پس از خوردن غذا احساس چاقي ميكند و به علت ترس از چاقي دچار عذاب وجدان شده و كاري انجام ميدهد كه منجر به تهوع و برگشت غذا از معده به بيرون شود. اين افراد معمولاً هيچ كنترلي روي غذا خوردن ندارند و تا آنجا كه ميتوانند غذا ميخورند؛ ولي اغلب وزن طبيعي و ايدهآل دارند. افرادي كه از اين بيماري رنج ميبرند، اغلب به نخوردن غذا و روزه گرفتن و يا استفاده از ملينها (مسهلها) يا مدرها (ادارآورها) و يا به ورزش بيش از حد روي ميآورند. آنها با انجام اين كارها خودشان را تنبيه ميكنند تا زياد غذا نخورند و بدين طريق از شر كالريهاي اضافي راحت شوند. اين بيماري در ميان زنان شايعتر از مردان است و معمولاً فرد در سنين نوجواني و يا جواني به اين بيماري مبتلا ميشود، چون در اين سنين، افراد، بيشتر نگران ظاهر خود هستند و حساسيت بيشتري به اندام خود دارند. اين بيماران هميشه نگران نظر ديگران نسبت به ظاهر خود هستند. بيشتر كساني كه از اين بيماري رنج ميبرند، در ظاهر علامت و نشانه خاصي ندارند و خوب و سلامت به نظر ميرسند. وقتي كاري به طور مداوم تكرار شود، در قسمت ناخودآگاه مغز ثبت خواهد شد؛ مثل رانندگي كردن و يا دوچرخهسواري؛ به همين دليل است كه اكثر بيماران بعد از حالت تهوع، هميشه با خود ميگويند اين آخرين باري است كه اين كار را انجام دادم؛ اما مطمئناً آخرين بار نخواهد بود.