میگوها از خانواده سخت پوستان هستند و غالبا در دریا زندگی می کنند. میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر دارد که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
میگو منبع عالی ویتامین B۱۲، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و آهن و نیاسین است.
ویتامین D۳ به طور طبیعی در فراورده های حیوانی یافت می شود که غنی ترین آنها روغن ماهی است. سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود است و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان موثر است.
سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت دارد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت دارد که در کبد مواد سمی را خنثی می کند.مصرف روزانه ۱۲۰ گرم میگو ۷/۸۱ درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف می کند.میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان است و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B۳) می شود و در کل نیاسین میگو را بالا می برد.
نیاسین نقش های بسیار متفاوتی در متابولیسم دارد در کمبود آن باعث ضعف عضلانی، بی اشتهایی، سوءهاضمه و بثورات جلدی می شود و کمبود شدید آن منجر به پلاگر همراه با خشکی پوست و تیرگی آن و پوسته ریزی و همچنین اسهال و البته مشکلات روحی روانی می شود.
همچنین با مصرف ۱۲۰ گرم میگو، ۴/۷۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۱۲ و ۸/۱۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۶ تامین می شود. از طرفی در هر ۱۱۰ گرم میگو ۲۰۰ میلی گرم کلسترول است اما نسبت LDL (کلسترول بد) به HDL (کلسترول خوب) با مصرف میگو کاهش می یابد.
یکی از مشکلات ماهی ها متیل جیوه است که در آنها و به ویژه پوست شان ذخیره می شود. جیوه حاصل از آلودگی هوا، توسط باران وارد رودخانه و دریا می شود و ماهی ها به واسطه خوردن جلبک ها و پلانکتون ها این ماده را دریافت می کنند. تقریبا تمام ماهی ها حاوی متیل جیوه هستند که می تواند منجر به بروز آسیب های عصبی به خصوص در کودکان شود.
با این حال مطالعات اخیر از فواید تغذیه ای مصرف ماهی در زنان باردار حکایت دارد و آن را بسیار پراهمیت تر از مساله میزان جیوه موجود در این ماهی ها می داند. پیش از این FDA در سال ۲۰۰۴ در اطلاعیه ای اعلام کرده بود که زنان باردار و شیرده در طول هفته بیش از ۱۲ انس از غذاهای دریایی حاوی جیوه پایین مانند میگو و ماهی تن استفاده کنند و از مصرف ماهی های با محتوای جیوه بالا مثل شمشیرماهی و کوسه ماهی پرهیز کنند ولی حالا مصرف ماهی را بیشتر توصیه کرده است و مساله جیوه را کم اهمیت تر دانسته است.پوست کندن ماهی از محتوای جیوه کلی موجود در ماهی می کاهد.
برای کاهش وزن، پایین آوردن کلسترول و جلوگیری از انواع سرطان، اغلب رژیم های کم چرب را توصیه می کنند.
اما اگر چه کاهش کلسترول احتمال خطر مرگ به دلیل بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد ولی از طرفی می تواند منجر به افزایش احتمال بروز مرگ ومیر غیرطبیعی ناشی از افسردگی و خودکشی شود. پس خیرالامور اوسطها. در این مورد گزینش غذاها و استفاده از اسیدهای چرب غیراشباع گیاهی و ضروری موجود در غذاهای دریایی توصیه می شود هر چند که عوامل متعدد فرهنگی، آداب و رسوم اجتماعی، سطح سواد و آگاهی و البته عامل مهم اقتصادی روی این گزینش اثر می گذارد. با این حال ماهی گران تر دلیلی بر مغذی تر بودن آن نیست.
زیرا انواع ماهی حتی از نوع پرورشی ارزش بسیار بالاتری از منابع دیگر پروتئین های حیوانی و اسیدهای چرب، مثل گوشت قرمز سرخ شده دارد.
در هرم غذایی مدیترانه ای که یکی از بهترین و تاییدشده ترین مراجع غذایی است، مصرف گوشت سفید، چند بار در هفته و مصرف گوشت قرمز، به میزان کمتر و چندبار در ماه توصیه شده است.
LDL (کلسترول بد) باعث سختی عروق و در نهایت بیماری های قلبی عروقی می شود ولی HDL (کلسترول خوب) باعث کاهش بیماری های قلبی عروقی می شود. روغن های جامد و اشباع نسبت LDL به HDL را افزایش می دهند و زمینه برای ایجاد بیماری های مختلف مزمن را فراهم می کنند.
اسیدهای چرب غیراشباع امگا۳ (EPA و DHA) که در ماهی و میگو یافت می شوند میزان کلسترول خوب (HDL) را افزایش می دهند.
علاوه بر این غذاهای دریایی حاوی پروتئین با کیفیت خوب و انواع املاح و عناصر موردنیاز بدن و ویتامین های گروه B و D هستند.
| 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر