نوشته : دكترمحمد حسین صالحی سورمقی
گياهشناسي
درخت انجير درختي است كه ارتفاع آن تا 10 متر ميرسد. شاخهها منشعب و شكننده و برگها بزرگ (گاه تا 25 سانتيمتر) با بريدگيهاي عمقي هستند؛ به طوري كه پهنك به 3 تا 5 لوب تقسيم ميشود. سطح برگها ناصاف و تقريباً خشن است. گلها كوچكند و به صورت نر و ماده كنار هم قرار دارند كه پس از لقاح و تكامل به ميوههاي فندقه كوچكي تبديل ميشوند و در قسمت گوشتدار نهنج قرار ميگيرند. اين قسمت كمكم بزرگ شده و حاوي اندوختهاي غني از مواد قندي و مواد مهم ديگري ميشود. اين نهنج گوشتدار پس از رسيدن كامل به رنگ زرد، سبز، زرد متمايل به سبز و بنفش مايل به سياه در ميآيد كه در اصطلاح عاميانه به آن ميوه انجير ميگويند؛ در صورتي كه از نظر گياهشناسي اين قسمت خود شامل تعداد زيادي ميوه كوچك فندقه است.
درخت انجير ممكن است در سال سه نوبت (بهار، تابستان و پاييز) ميوه بدهد كه ميوههاي پاييزه معمولاً كوچكتر از دو نوع ديگر هستند. قطر ميوه رسيده به 5 سانتيمتر ميرسد.
موطن اصلي و محل رويش انجير را جنوب غربي آسيا و مناطق شرقي مديترانه، بهخصوص از يونان تا پاكستان ميدانند. انجير به دليل مصرف زياد، امروزه در مناطق وسيعي از دنيا كشت ميشود.
درخت انجير درختي است كه ارتفاع آن تا 10 متر ميرسد. شاخهها منشعب و شكننده و برگها بزرگ (گاه تا 25 سانتيمتر) با بريدگيهاي عمقي هستند؛ به طوري كه پهنك به 3 تا 5 لوب تقسيم ميشود. سطح برگها ناصاف و تقريباً خشن است. گلها كوچكند و به صورت نر و ماده كنار هم قرار دارند كه پس از لقاح و تكامل به ميوههاي فندقه كوچكي تبديل ميشوند و در قسمت گوشتدار نهنج قرار ميگيرند. اين قسمت كمكم بزرگ شده و حاوي اندوختهاي غني از مواد قندي و مواد مهم ديگري ميشود. اين نهنج گوشتدار پس از رسيدن كامل به رنگ زرد، سبز، زرد متمايل به سبز و بنفش مايل به سياه در ميآيد كه در اصطلاح عاميانه به آن ميوه انجير ميگويند؛ در صورتي كه از نظر گياهشناسي اين قسمت خود شامل تعداد زيادي ميوه كوچك فندقه است.
درخت انجير ممكن است در سال سه نوبت (بهار، تابستان و پاييز) ميوه بدهد كه ميوههاي پاييزه معمولاً كوچكتر از دو نوع ديگر هستند. قطر ميوه رسيده به 5 سانتيمتر ميرسد.
موطن اصلي و محل رويش انجير را جنوب غربي آسيا و مناطق شرقي مديترانه، بهخصوص از يونان تا پاكستان ميدانند. انجير به دليل مصرف زياد، امروزه در مناطق وسيعي از دنيا كشت ميشود.