سلنيوم

وجود سلنيوم در مورد اين كه برخي ويروس ها بدون زيان در بدن زندگي كنند يا آنكه به عوامل بيماري زاي پر سر و صدايي با قدرت كشندگي زياد تبديل شوند ، نقش محوري دارد.

مطالعات آزمايشگاهي در دانشگاه كاروليناي شمالي در چپل هيل ابتدا نتيجه گيري كرد كه سلنيوم سوئيچي است كه باعث روشن شدن حالت جكيل و هايد در ويروس ها مي شود. بررسي بعدي در دانشگاه جورجيا در آتنز نشان داد كه فقدان سلنيوم در سلول ممكن است عامل آغازگري براي HIV ، ويروس عامل ايدز ، باشد و موجب شود كه اين ويروس ميزبان انساني خود را نابود كند. مسخره آن است كه ويروس تمايلي به آسيب رساندن ندارد و فقط به دنبال سلنيوم بيش تر مي باشد.

به گفته دكتر ويل تيلور ، يك محقق ايدز در دانشگاه جورجيا ، اگر مطالعات بعدي اثبات مي كرد كه كمبود سلنيوم آغازگر انحراف ويروس ايدز به سمت بيماريزايي است ، در آن صورت حفظ حالت نهفته در اين ويروس تنها با اطمينان از كافي بودن مقدار سلنيوم بدن ممكن بود.

هر چند تأثير سلنيوم بر روي ويروس ها شايد مهم ترين اثر آن باشد ، اما اين ماده معدني در بدن نقش هاي مهم ديگري نيز دارد . سلنيوم موجب فعال شدن موادي مي شود كه چشم را در برابر آب مرواريد و قلب را در برابر آسيب عضلاني محافظت مي كنند. اين ماده معدني به سمومي نظير آرسنيك ، كادميم و جيوه متصل مي شود تا از ميزان زيانبخشي آنها بكاهد. سلنيوم موجب تقويت برخي از عوامل مقابله كننده با عفونت در دستگاه ايمني بدن مي شود.

مصرف بي خطر سلنيوم

در حدود قرن سيزدهم ، ماركوپولو متوجه شد كه در غرب چين علفهايي وجود دارند كه وقتي چهارپايان وي روي اين علفها مي چريدند، سم آنها مي افتاد.

در قرن هاي بعدي ، دانشمندان دريافتند كه علت اين امر وجود سطح سمي سلينوم در گياهاني بود كه اين حيوانات مي خوردند و همچنين فهميدند كه مقادير زياد سلنيوم در رژيم غذايي علاوه بر اسبها مي تواند انسانها را نيز تحت تأثير قرار دهد . تنها تفاوتي كه به ظاهر وجود دارد آن است كه انسانها مو و ناخن و اسبها سم خود را از دست مي دهند. ساير عوارض جانبي مصرف بيش از حد سلنيوم شامل وجود بوي دائمي سير در هواي بازدمي و پوست طعم فلزي در دهان ، سرگيجه و تهوع بدون دليل واضح است .

امروزه مي دانيم كه نياز روزانه به سلنيوم هفتاد ميكروگرم است . برخي از پزشكان معتقدند كه بايد از مكمل هاي سلنيوم با نام « ال – سلنومتيونين » استفاده و از مكمل هاي با نام « سلنيت سديم » پرهيز كنيد ، زيرا احتمال آن كه ال – سلنومتيونين موجب عوارض جانبي شود كم تر است و با ويتامين C واكنشي نشان نمي دهد كه جذب سلنيوم را مهار كند.

براي مقابله با ويروس ايدز ، دوز درماني دويست تا چهارصد ميكروگرم پيشنهاد شده است ؛ اما دانشمندان اخطار كرده اند كه مكمل هاي سلنيوم را با دوزهاي بيش از صد ميكروگرم در روز فقط بايد زير نظر پزشك مصرف كرد.

پتاسيم

اگر ميمون ها آن قدر كه در تلويزيون نشان داده مي شود در طبيعت هم موز مي خوردند ، ‌هرگز هيچ كدام از آنها مبتلا به فشار خون نمي شدند .

چرا كه پتاسيم – به طريقي در انسانها – عامل اصلي حفظ فشار خون در سطح مناسب براي ايجاد سلامتي مطلوب دستگاه قلب و عروق است .

پتاسيم چگونه فشار خونه را تنظيم مي كند؟ دانشمندان معتقدند كه دليل اين امر ممكن است توانايي پتاسيم براي پمپ كردن سديم به خارج از سلول هاي بدن و كاهش ميزان آب بدن باشد . پتاسيم ممكن است مقاومت عروق خوني را تغيير دهد . دليل ديگر اين موضوع آن است كه پتاسيم چگونگي پاسخ دادن عروق خوني را نسبت به هورمونهاي موجود در گردش خون كه بر روي فشار خون تأثير مي گذارند ، نظير وازوپرسين و نوراپي نفرين ، تغيير مي دهد.

به هر حال ، توانايي پتاسيم جهت كاهش فشار خون چنان است كه برخي از دانشمندان معتقدند كمبود اين ماده معدني نزد برخي افراد خاص ممكن است واقعاً آغلزگر افزايش فشار خون باشد.

بجز اثر اعجاب انگيز پتاسيم بر روي فشار خون ، ماده معدني مذكور براي انقباض طبيعي عضله ،‌فعاليت الكتريكي طبيعي در قلب و انتقال سريع تكانه هاي عصبي در بدن نيز ضروري است . به همين دليل بي نظمي هاي ضربان قلب به عنوان يك نشانه كلاسيك كمبود پتاسيم در نظر گرفته مي شود . ساير علائم كمبود پتاسيم شامل ضعف عضلاني ،‌بي حسي و احساس سوزن سوزن شدن پاها ، تهوع ،‌استفراغ ، گيجي و تحريك پذيري است .

مقدار نياز روزانه : 3500 ميلي گرم

منابع خوب غذايي : برگه زردآلو ، سيب زميني پخته ، آلو خشك ، طالبي ، موز و اسفناج 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر پتاسيم

بر اساس گزارش مركز ملي آمارهاي بهداشتي در هياتسول ، مريلند ، بيش تر ما روزانه حدود 2650 ميلي گرم پتاسيم مصرف مي كنيم .

به گفته دكتر ديويد مك كارون استاد طب داخلي و مدير گروه بيماري هاي كليه ، افزايش فشار خون و داروشناسي باليني دانشگاه علوم بهداشتي اورگون ، در پورتلند ، به همين دليل بيشتر ما احتمالاً نيازمند اضافه كردن حداقل سه وعده ميوه و سبزي هاي غني از پتاسيم به رژيم غذايي روزانه خود هستيم.

آيا مصرف يك مكمل پتاسيم آسانتر نيست ؟ متخصصان معتقدند كه منابع غذايي پتاسيم بهتر از فراورده هاي دارويي آن تحمل مي شوند ، هرچند مصرف مكمل هاي پتاسيم- كه بدون نسخه در داروخانه ها در اختيار عموم قرار دارد و يا در دوزهاي بالاتر با نسخه پزشك قابل دسترسي است – گاهي اوقات براي كساني كه داروهاي مدر دريافت مي كنند ممكن است لازم باشد. داروهاي مدر ، آب اضافي بدن را دفع مي كنند و در عين حال پتاسيم بدن را نيز كاهش مي دهند .( ديژيتال ، كه يك داروي قلبي است ،‌ نيز مي تواند موجب دفع پتاسيم شود.) به اعتقاد دكتر مك كارون ، اگر شما از مكمل هايي كه بدون نسخه به فروش مي رسد استفاده مي كنيد ، بهتر است مجموع پتاسيمي را كه روزانه از مواد غذايي و مكمل ها دريافت مي كنيد در حد 3500 ميلي گرم حفظ كنيد.

وقتي به يك مكمل پتاسيم نياز داريد ،‌ درباره اين كه كدام نوع مكمل براي شما بهتر است با پزشك يا داروساز خود مشورت كنيد . برخي از پزشكان معتقدند كلريد پتاسيم بهتر از بي كربنات پتاسيم ، سيترات پتاسيم يا گلوكونات پتاسيم جذب مي شود. مكملهاي حاوي بيش از 99 ميلي گرم پتاسيم تنها با تجويز پزشك فروخته مي شود..

كلسيم

اكنون تقريباً همه ميدانند كه مصرف مقدار كافي كلسيم از بروز بيماري هاي نظير پوكي استخوان جلوگيري مي كند . آنچه كه كمتر مشخص شده اين است كه كلسيم چگونه اين كار را انجام مي دهد.

با خوردن پنير يا نوشيدن شير ، كلسيم موجود در اين غذاها از طريق روده كوچك جذب خون مي شود . مقدار كلسيم در خون شما به وسيله ماده اي به نام هورمون پاراتيرويئد تنظيم مي شود. وقتي كه مقدار كلسيم دريافتي كم باشد، هورمون پاراتيروييد علائمي را به استخوان مخابره مي كند كه موجب برداشت كلسيم از استخوان و آ‍زاد شدن آن به داخل جريان خون مي شود . دكتر جان آندرسون ، استاد تغذيه دانشكده هاي بعداشت عمومي و پزشكي در دانشگاه كاروليناي شمالي در چپل هيل مي گويد: « غذاهايي كه كلسيم كافي را به بدن مي رسانند موجب كاهش هورمون پاراتيروئيد شده و لذا مقدار بيشتري كلسيم و به دنبال آن مقدار بيشتري استخوان حفظ مي شود.

كلسيم سپس با فسفر تركيب مي شود تابه تشكيل مواد سخت و بلوري كمك كند ؛ اين مواد سخت اسكلت محكم و مشبك استخوان ها و دندانهاي قوي را ايجاد مي كنند . در حقيقت 99 درصد كلسيم موجورد در بدن شما در استخوانهاي بدنتان ذخيره شده است .

دانشمندان به اين فرايند پيوسته برداشت استخوان پير و تشكيل استخوان چديد شكل گيري مجدد استخوان مي گويند.

از سوي ديگر ، براي ضربان طبيعي قلب ، عملكرد طبيعي عصب و عضله و لخته شدن خون نيز به يك سطح پايدار كلسيم در خون نياز است . سلول هاي زنده به كلسيم به عنوان پيام رسان و نيز براي كمك به پاسخ دهي سلول نسبت به هورمون ها و ناقلين عصبي نياز دارند.

مصرف بي خطر كلسيم

به گفته دكتر ريچارد وود ، اگر مي خواهيد مكمل غذايي شما از لحاظ كلسيم غني بوده اما فاقد آلومينيوم يا سرب باشد ، بايد از مكملهاي غذايي تشكيل شده از كربنات كلسيم طبيعي پرهيز كنيد .

وي مي گويد:« تركيبات طبيعي كلسيم مي توانند توسط فلزات ديگري كه نمي خواهيد در رژيم غذايي شما باشند ، آلوده شوند.» حتي برخي از اشكال دولوميت ، يك مكمل غذايي طبيعي مركب از كلسيم و منيزيوم ، نيز يافت شده است كه حاوي اين فلزات بوده اند.

از سوي ديگر ، كربنات كلسيم دارويي است كه فاقد ساير فلزات مي باشد . گلوكونات كلسيم ، لاكتات كلسيم و سيترات كلسيم نيز فاقد فلزات ديگر مي باشند، اما هر كدام از اين اشكال دارويي داراي غلظت هاي اندك كلسيم مي باشند . كربنات كلسيم در چندين نوع از قرصهاي ضد اسيد معده نيز وجود دارد ، و بسياري از مردم از اين قرصها به عنوان منابع كلسيم استفاده مي كنند . اما بعضي از قرصهاي ضد اسيد حاوي آلومينيوم نيز مي باشند ، فلزي كه مي تواند مانع رسوب مواد معدني در استخوان شود. بنابر اين بايد مطمئن شد كه قرصهاي انتخاب شده فاقد آلو مينيوم هستند.

كلسيم وقتي با غذا و با دوز كم تر از پانصد ميلي گرم مصرف شود بهتر جذب مي گردد. بنابراين اگر شما مكمل هاي تغذيه اي با دوز بيش از اين مقدار را مصرف مي كنيد ، بايد آنها را به دوزهاي منقسم در طول روز تقسيم كنيد.همچنين از مصرف مكمل هاي كلسيم همراه با سبوس غني زا فيبر غلاتي مانند گندم ، كه مي توانند ميزان جذب كلسيم را تا 25 درصد كاهش دهند ، بايد اجتناب كرد.

مصرف بيش از حد كلسيم ( بيش از دوهزار ميلي گرم در روز ) ممكن است موجب يبوست و ايجاد سنگهاي كليوي شود و جذب روي و آهن را مهار كند . مقادير بالاي اين ماده معدني در خون موجب مي شود بدن ميزان اضافي اين ماده را دفع كند، كه اين امر به نوبه خود موجب فقدان منيزيوم مي شود.

منبع: http://www.abcdiet.net/index.

مصرف بي خطر آهن

در مورد مكمل هاي آهن حقيقي وجود دارد كه از نظر سلامتي دلگرم كننده است : محققاني كه ده سال در بيمارستان بزرگ ويني پگ ، ماني توبا مشغول بررسي بوده اند ، به طور متوسط در هر سال پنج مورد مسوميت با مكمل هاي آهن را مشاهده كرده اند.

هر چند مسموميت هاي تصادفي آهن بيشتر در كودكاني روي ميدهد كه مكمل هاي حاوي آهن را كه براي بالغين فرمول بندي شده است مصرف مي كنند ، اما مقادير زياد آهن براي بالغين هم مي تواند سمي باشد . بنا براين اغلب متخصصان توصيه مي كنند تا زماني كه پزشك شما با انجام دادن آزمايش خون پي نبرده است كه نياز به آهن داريد ، از مصرف خودسرانه مكمل هاي آهن پرهيز كنيد.

دريافت روزانه 25 ميلي گرم آهن يا بيشتر براي مدت زمان طولاني ممكن است موجب بروز عوارض جانبي نامطلوب شود. علائم مسموميت حاد آهن شامل درد، استفراغ ، اسهال و شوك مي باشد . با اين حال ، پزشكان به طور طبيعي براي زنان حامله و شير خواران مكمل آهن تجويز مي كنند.

متخصصان معتقدند كه از ميان انواع مكمل هاي آهن ، آنهايي كه از نمك هاي فرو تشكيل شده اند ، بهتر جذب مي شوند. در ميان اين گروه ، سولفات فرو بيشتر مورد توجه است .

قرصهاي روكش دار و آهسته رهش آهن ممكن است كمتر موجب اسهال ، تهوع ودرد شكمي شوند ، اما چون محل حداكثر جذب آهن در ابتداي روده كوچك است ، تأخير در زمان آ‍زاد شدن آهن موجب كاهش كلي جذب آهن در بدن مي شود . مصرف قرصهاي آهن همراه با غذا به كاهش آشوب معده كمك زيادي مي كند ، اما صرف غذا از سوي ديگر ممكن است جذب را دچار اشكال كند. بنابراين ، از آنجا كه مصرف مكمل هاي آهن در بين وعده هاي غذايي براي جذب آن مفيد تر است ، نظر متخصصان آن است كه چنانچه شما دچار عوارض جانبي نمي شويد يا قادر به تحمل مصرف آهن در بين وعده هاي غذايي هستيد ، بهتر است آهن را در بين وعده هاي غذايي مصرف كنيد.

مقدار نياز روزانه : 18 ميلي گرم

منابع خوب غذايي : گوشت گاو، سرخوشه هاي گندم ، سيب زميني پخته شده ،‌دانه سويا ، تخمه كدو و صدفهاي خوراكي 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

درباره آهن بیشتر بدانید

هيچ شكي وجود ندارد كه بسياري از ما مي توانيم بيش از آنچه اكنون آهن دريافت مي كنيم ، اين ماده را مصرف كنيم.

تقريباً بيست درصد آمريكاييان دچار كمبود اين ماده معدني مي باشند . به احتمال زياد اين گروه را مي توان در يك عبارت كوتاه خلاصه كرد: زنان در سن باروري .

دكتر آدريا شرمن ، استاد و رئيس بخش علوم تغذيه اي در دانشگاه راتجرز در نيوبرونسويك ، نيوجرسي مي گويد: « معتقدم همان طور كه زنان در مورد مصرف كلسيم به دليل پوكي استخوان نياز به توجه بيشتري دارند، در مورد مصرف آهن نيز نيازمند توجه بيشتري نسبت به مردان مي باشند.»

آهن ، كه در روده ها جذب مي شود ، به دوشكل وارد دستگاه گوارش مي گردد: آهن همي و آهن غير همي . آهن همي كه در گوشت وجود دارد به خوبي جذب مي شود. مردان در حدود دو سوم نياز آهن خود را از طريق آهن همي به دست مي آورند ، در مورد زنان اين مقدار متغير است. آهن غير همي در سبزي ها وجود دارد و به خوبي آهن همي جذب نمي شود.

بيش تر آهني كه مصرف مي شود صرف تشكيل هموگلوبين مي گردد ، ماده اي كه به گويچه هاي سرخ كمك مي كند تا اكسيژن را از ريه ها به بقيه بدن برسانند . بقيه آهن در مغز استخوان ، كبد، طحال ، و ساير اعضاي بدن ذخيره مي شود.

خطرات مصرف بيش از حد آهن

“آهن” ؛ عنصری است که برای بسیاری از فعالیتهای فیزیولوژیک بدن ضرورری است ولی بسياري از مردم  هنوز نمي دانند كه اين عنصر مفيد ، روي ديگري نيز دارد بطوريكه مصرف بيش از حد  آن محرك ابتلا به بيماري قلبي ، سرطان ، ديابت و ساير بيماري هاي مهلك است.

محققان دانشگاه كنتاكي طي تحقيقاتي  دريافته اند كه ميزان اضافي آهن همي يعني نوعي كه در گوشت موجود است باعث ايجاد سنگ كيسه صفرا مي شود.
كمبود آهن خون يك مشكل جدي است كه بيليون ها نفر و اكثرا در كشورهاي در حال توسعه نگران آن هستند. پايين بودن سطوح آهن در خون باعث همچنين براي زنان نگران كننده است و به لحاظ آهني كه طي سالهاي باروري در هر قاعدگي از دست مي دهند از سن ۱۵ تا ۵۰ سالگي دوبرابر مردان نيازمند آهن هستند.
اكثر مردان به دريافت آهن اضافي نيازي ندارند. به اين ترتيب فقط دو وعده گوشت قرمز در هفته براي تامين نياز بدن يك مرد بزرگسال (و زنان يائسه) كافي است. با اين حال بسياري از مردان هر روز گوشت مي خورند. معمولا آرد گندم با آهن غني شده و برخي مردان با مصرف داروهاي مولتي ويتامين بر مقادير دريافتي آهن خود مي افزايند.
مشكل اين است كه مردان و زنان يائسه هيچ راه طبيعي براي خارج كردن اين آهن اضافي از بدنشان ندارند. بدن تا زماني كهنياز داشته باشد آهن را از مواد غذايي جذب مي كند اما رژيم غذايي داراي آهن زياد باعث مي شود مقادير اضافي اين عنصر در اندام ها ذخيره شود.
آهن همي بدست آمده از صدف ، جگر و گوشت قرمز سريعتر از انواع غير همي كه در سبزيجات موجود است جذب بدن مي شود.

کمبود آهن = کاهش استقامت ، حتی بدون کم‌خونی

حتی اگر به کم‌خونی مبتلا نباشید نداشتن ذخیره آهن کافی می‌تواند شما را در طول انجام ورزش خسته کند.

کمبود آهن در مردان ورزشکار نادر است اما تقریبا ۳۰٪ از خانم‌های ورزشکار که در مسابقات بین دانشگاه‌ها شرکت می‌کنند به کمبود آهن مبتلا هستند.

اگر این افراد به آزمایش کم‌خونی اکتفا کنند اغلب متوجه کمبود آهن خون‌شان نمی‌شوند. کمتر از ۵۰ درصد آهن بدن در سلول‌های قرمز وجود دارد.بقیه آهن در کبد، طحال ، مغز استخوان، گره‌های لنفاوی و ماهیچه‌ها ذخیره شده است. تا تمام آهن موجود در بقیه ذخایر استفاده نشود میزان آهن خون کاهش پیدا نمی‌کند.  ممکن است شما آهن جایگزین کمی‌داشته باشید اما کم‌خون نباشید.

در طول انجام حرکات سخت ورزشی بدن شما ماده‌ای بنام اسید لاکتیک می‌سازد که موجب بروز درد و خستگی و هماهنگی ضعیف ماهیچه‌ها می‌شود.

ماهیچه‌ها حاوی آنزیمی به نام گلیسروفسفات اکسیداز هستند که موجب شکسته‌شدن اسید لاکتیک می‌شود. این آنزیم حاوی آهن است. هنگامی منابع ذخیره‌ای شما کم است آلفا گلیسروفسفات اکسیداز نمی‌تواند بطور کامل از پس انجام وظایفش برآید در نتیجه اسید لاکتیک در جریان خون و ماهیچه‌های شما انباشته شده و در طول ورزش خستگی زودتر به سراغ شما می‌آید. تام خانم‌های ورزشکار باید برای اطمینان از عدم کمبود آهن آزمایش فریتین سرم را انجام دهند و اگر میزان آهن کم باشد باید از مکمل‌های غذایی استفاده نمایند. 

منبع: http://www.abcdiet.net/index