مصرف بي خطر سلنيوم

در حدود قرن سيزدهم ، ماركوپولو متوجه شد كه در غرب چين علفهايي وجود دارند كه وقتي چهارپايان وي روي اين علفها مي چريدند، سم آنها مي افتاد.

در قرن هاي بعدي ، دانشمندان دريافتند كه علت اين امر وجود سطح سمي سلينوم در گياهاني بود كه اين حيوانات مي خوردند و همچنين فهميدند كه مقادير زياد سلنيوم در رژيم غذايي علاوه بر اسبها مي تواند انسانها را نيز تحت تأثير قرار دهد . تنها تفاوتي كه به ظاهر وجود دارد آن است كه انسانها مو و ناخن و اسبها سم خود را از دست مي دهند. ساير عوارض جانبي مصرف بيش از حد سلنيوم شامل وجود بوي دائمي سير در هواي بازدمي و پوست طعم فلزي در دهان ، سرگيجه و تهوع بدون دليل واضح است .

امروزه مي دانيم كه نياز روزانه به سلنيوم هفتاد ميكروگرم است . برخي از پزشكان معتقدند كه بايد از مكمل هاي سلنيوم با نام « ال – سلنومتيونين » استفاده و از مكمل هاي با نام « سلنيت سديم » پرهيز كنيد ، زيرا احتمال آن كه ال – سلنومتيونين موجب عوارض جانبي شود كم تر است و با ويتامين C واكنشي نشان نمي دهد كه جذب سلنيوم را مهار كند.

براي مقابله با ويروس ايدز ، دوز درماني دويست تا چهارصد ميكروگرم پيشنهاد شده است ؛ اما دانشمندان اخطار كرده اند كه مكمل هاي سلنيوم را با دوزهاي بيش از صد ميكروگرم در روز فقط بايد زير نظر پزشك مصرف كرد.

در مورد اين كه به مكمل هاي سلنيوم نياز داريم يا نه ، بحث هايي در جريان است . باران اسيدي و استفاده از سوخت هاي فسيلي ممكن است ميزان سلنيوم را در زنجيره غذايي كاهش دهند. كاهش بيش تر ميزان سلنيوم مصرف شده مي تواند مربوط به غذاهايي باشد كه با روشهاي مختلف تهيه مي شوند و ما آنها را مي خوريم . به همين دلايل ، برخي از پزشكان معتقدند كه مقدرا سلنيوم مصرفي بايد به مراتب بيش تر از مقدار نياز روزانه باشد. گردوي برزيلي ظاهراً غني ترين منبع موجود سلنيوم است . براي تأمين نياز روزانه تنها يك يا دو گردو كافي است.

اگر مي خواهيد سلنيوم مورد نياز خود را از غذاها به دست آوريد ، بايد موضوع مهمي را مد نظر داشته باشيد . گياهان سلنيوم خود را از خاكي به دست مي آورند كه بر روي آن رشد مي كنند.

به طور كلي خاك ايالت هاي شرق رودخانه ميسي سي پي و غرب كوه هاي راكي سلنيوم اندكي دارد . محصولات كشاورزي اين مناطق نيز سلنيوم كمي خواهند داشت . احشام نيز تحت تأثير قرار مي گيرند، زيرا حيوانات بر روي گياهاني مي چرند كه از خاك كم سلنيوم به عمل مي آيند . آنچه كه اين مشكل را پيچيده تر مي سازد وجود يون هايي است كه از مصرف سوخت هاي فسيلي ، مانند زغال سنگ و نفت ، توليد مي شوند. اين يون ها خاك را اسيدي مي كنند ، كه اين امر جذب سلنيوم را مختل مي كند و مقدار سلنيوم موجود در محصولات كشاورزي را بيش از پيش كاهش ميدهد.

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان