جو
گیاهی است علفی و یک ساله که ارتفاعش بسته به انواع مختلف آن، تا یک متر
می رسد. برگ های آن متناوب، باریک و دراز به رنگ سبز تیره می باشند.
جو
که بیش از دوازده هزار سال پیش شناخته شد، بومی آسیای غربی و آفریقای غربی
است و به سرعت در نواحی مدیترانه منتشر شد. جو از آغاز تاریخ انسان و
احتمالا قبل از گندم کشت می شده است و هنوز یکی از غذاهای عمده انسان به
شمار می رود. جو به طور گسترده در ایتالیا کشت می شود.
در گیلان، آذربایجان، اصفهان، لرستان، خوزستان و ... یا به عبارت بهتر، در همه جای ایران نیز به طور وسیعی کشت می شود.
بقراط،
پدر علم پزشکی غرب، جو را به عنوان یکی از راه های موثر در درمان بیماری
های حاد به کار می برده است. بنابراین به نظر می رسد که انتخاب جو در
بین غلات انتخاب درستی است. دم کردههای جو هنوز به نام "چای هیپوکرات"
معروف است. تجربیات اخیر پزشکی نشان می دهند که مواد تشکیل دهنده جو،
خاصیت درمانی دارند. جو همچنین عملکرد درمان های طبیعی را تسهیل نموده و
بهبود می بخشد.