به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين پژوهش كه نتايج آن در مجله Eating Disorders منتشر شده، از 300 جفت خواهر دوقلو در مورد چگونگي مقايسه بدن خود با زنان خوش‌اندام و لاغر و همچنين ميزان تمايل آنها براي لاغر شدن كه دانشمندان آن را «آرمانگرايي لاغري» خوانده‌اند، پرسش كردند.
دوقلوهاي همسان كه تمام ژنهاي آنها مشابه است، از سطوح آرمانگرايي لاغري مشابهي برخوردار بودند حتي اگر تجربيات زندگي آنها بسيار متفاوت بود. براي مثال اگر يكي از اين دوقلوها مدل لباس بود كه در آن لاغري مسأله مهمي محسوب مي‌شود، و خواهر وي اين گونه نبود، آنها هنور سطوح مشابهي از فشار را براي لاغر به‌نظر رسيدن داشتند.
عدم شباهت بيشتري در ميان دوقلوهاي پسر از نظر سطوح آرمانگرايي لاغري وجود داشته كه بطور متوسط حدود نيمي از ژنهاي آنها مشترك است. اين افراد حتي اگر از تجربيات زندگي مشترك برخوردار بودند بازهم از اين نظر باهم اختلاف دارند.
به گفته محققان اين امر بدين معني نيست كه عوامل محيطي بر احساسات زنانه در مورد چاقي يا لاغري آنها تاثير نداشته بلكه جالب اين جاست كه عوامل خارجي مانند رسانه از تاثير كمتري نسبت به تصورات محققان بر تمايل آنها در لاغر بودن برخوردار بوده است.
طبق برآوردهاي اين پژوهش، حدود نيمي از دلايلي كه زنان بر اساس آنها از نظرات مختلفي در مورد وزن ايدهآل برخوردارند به ژنتيك مرتبط مي‌شود.
اين يافته‌ها بسيار مهم است؛ چراكه زنان و دختران زيادي در آرزوي رسيدن به لاغري ايدهآل، در برابر خطر بزرگتر بدني ضعيف و اختلالات غذايي قرار مي‌گيرند.
اين محققان اذعان كرده‌اند تصوير بدن يك زن بسيار پيچيده بوده و تحت تاثير عوامل زيادي قرار دارد. آنها همچنين ژن خاصي را براي اين تمايل معرفي نكردند.
به گفته آنها، درك اينكه زنان با يك تمايل ذاتي و از پيش تعيين شده براي لاغري به دنيا مي‌آيند به كارشناسان در شناسايي زنان در معرض اختلالات غذايي و ارتقاي طرح‌هاي برنامه درماني كمك خواهد كرد.
همچنين اين نتايج در حال حاضر تنها قابل تعميم بر روي زنان جوامع غربي بوده و نمي‌توان آنرا به ساير مناطق زمين نسبت داد چراكه ممكن است در يك فرهنگ و دوره ديگر، همين ژنها باعث يك تمايل و رفتار كاملا متفاوت باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر