ظروف چینی به فرآوردههایی از صنعت سرامیك اطلاق میشود كه به منظور صرف و یا سرو غذا مورد استفاده قرار میگیرند. این فرآوردهها به گروههای مختلفی تقسیم میشوند. این گروهبندی بر اساس فرآیند تولید آنها شامل فرآیند حرارتی، دمای پخت، درصد جذب آب و شفافیت یا نورگذری آنها صورت میگیرد.
نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در كشور، استاندارد ظروف چینی غذاخوری (خانگی) تهیه شد و با تجدیدنظرهای اعمال شده در سالهای بعدی تكمیل شد.
لازم به ذكر است این فرآوردهها در طی فرآیند تولید دو مرحله پخت را سپری میكنند.
در مرحلهی اول قالب تهیه شده از خاك چینی پخته میشود. سپس قالبهای پخته، با لعابی مخصوص پوشانده شده و درون كورهها مرحلهی دوم پخت را طی میكنند. در هر دو مرحله پخت به طور معمول دمای بیش از ۱۰۰۰ درجه به كار میرود.
نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در كشور، استاندارد ظروف چینی غذاخوری (خانگی) تهیه شد و با تجدیدنظرهای اعمال شده در سالهای بعدی تكمیل شد.
لازم به ذكر است این فرآوردهها در طی فرآیند تولید دو مرحله پخت را سپری میكنند.
در مرحلهی اول قالب تهیه شده از خاك چینی پخته میشود. سپس قالبهای پخته، با لعابی مخصوص پوشانده شده و درون كورهها مرحلهی دوم پخت را طی میكنند. در هر دو مرحله پخت به طور معمول دمای بیش از ۱۰۰۰ درجه به كار میرود.