ید

به شکرانه مصرف نمک یُد ، دیگر نیازی به نگرانی در مورد به دست آوردن یُد کافی نیست.

اکثر مردم یُد را چندین برابر نیاز روزانه بدون بروز عوارض جانبی به دست می آورند. 

یُد توسط غده تیروئید برای تولید هورمون مهم به نام تیروکسین مورد استفاده قرار می گیرد.

این هورمون به تنظیم تولید انرژی ، دمای بدن ، تنفس ، قوام عضلات و ساخت و تخریب بافت ها کمک می‌کند.

کمبود یُد معمولاً منجر به بزرگی غده تیروئید می شود که به گواتر معروف است، و برآمدگی ای بر روی ناحیه جلوی گردن می باشد.

مقدار نیاز روزانه : 150 میکروگرم

منابع خوب غذایی : نمک یُددار، خرچنگ دریایی ، میگو ، صدف های پخته شده ، ماهی دریایی ، جلبک دریایی ، نان و شیر

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

منگنز

کلمه  منگنز دارای منشا یونانی و به معنی جادویی است. این ماده معدنی کمیاب که در مورد آن اطلاعات اندکی داریم، ظاهراً اثر جادویی خود را در بدن نشان می دهد.

به گفته دکتر جین فریلند – گریوز ، استاد تغذیه دانشگاه تگزاس در آوستین ، منگنز یک عنصر اساسی در واکنش های بیوشیمیایی است که استخوان ، غضروف ، اعمال مغزی و تامین انرژی را تحت تاثیر قرار می دهند. او می گوید:«شما در آینده حتماً مطالب بیش تری درباره این ماده معدنی خواهید شنید.»

منگنز برای ساخت و حفظ استخوان های قوی به بدن شما کمک می کند. منگنز در تشکیل بخشی از مولکول هایی شرکت می کند که به نام موکوپُلی ساکاریدها معروفند. این مولکول ها در تشکیل کلاژن به کار می روند؛ کلاژن ماده همبند قوی و لیفی است که بافت های بدن ، از جمله استخوان و غضروف ، را می سازد.

در استخوان ، شبکه ای از کلاژن داربستی را ایجاد می کند که کلسیم ، منگنز و سایر مواد معدنی سخت کننده استخوان بر روی آن رسوب می کنند. حیواناتی که کمبود منگنز دارند دچار مشکلات استخوانی مشابهی با مبتلایان به پوکی استخوان می شوند. در زیر میکروسکوپ ، استخوان های این حیوانات ظاهری سوراخ سوراخ دارد. سایر حیوانات دچار کمبود منگنز مبتلا به مشکلات زردپی (تاندون) هستند.

در یک بررسی، زنان مبتلا به پوکی استخوان دارای سطح منگنز پایین تری نسبت به زنان بدون پوکی استخوان بودند . بررسی دیگری نشان داد که مکمل های حاوی کلسیم، منگنز ، روی و مس موجب می شوند نسج استخوانی از دست نرود ، ولی اثر منگنز به تنهایی آزمایش نشد.

مصرف بی خطر منگنز

به گفته دکتر فریلند – گریوز ، بررسی ها نشان می دهند که مصرف تا 10 میلی گرم منگنز در روز بی خطر می باشد. وی می افزاید که نیازی به مصرف بیش از 5/3 تا پنج میلی گرم در روز نیست.

برای بدست آوردن منگنز مورد نیاز به مواد غذایی ای روی بیاورید که می توانند مقادیر کافی از این ماده و سایر مواد معدنی کمیاب را در اختیار شما بگذارند. دکتر فریلند – گریوز می گوید: «آب کمپوت آناناس یکی از بهترین منابع است، که در هر فنجان آن حدود سه میلی گرم منگنز وجود دارد.»

برخی از مکمل های مولتی ویتامین/مینرال حاوی منگنز هستند. به گفته دکتر فریلند – گریوز ، اگر شما تصمیم دارید از مکمل حاوی منگنز استفاده کنید، باید به دنبال مکملی باشید که حاوی بیش از دو میلی گرم کلرید منگنز ، یعنی قابل جذب ترین شکل منگنز ، نباشد. مکمل های خالص منگنز نه در دسترس است و نه مطلوب ، زیرا مصرف بیش از حد منگنز می تواند سمی باشد.

مکمل های کلسیم ممکن است موجب اختلال در توانایی بدن برای جذب منگنز شوند. در یک بررسی، دوز هشتصد میلی گرمی کلسیم مانع جذب منگنز شد. به گفته دکتر فریلند – گریوز ، به همین دلیلی چنانچه شما از مکمل های کلسیم استفاه می کنید، غذاهای غنی از منگنز را باید در ساعت های دیگری از روز مصرف کنید. او همچنین پیشنهاد می کند که مصرف کلسیم جدا از مکمل مولتی ویتامین / مینرال حاوی منگنز صورت بگیرد.

مسمومیت با منگنز در تماس صنعتی با این ماده معدنی و در افرادی که آب کاملاً آلوده به آن را می نوشند ، دیده می شود. مقادیر زیاد منگنز می تواند موجپب علائمی شبیه به بیماری پارکینسون شود، از جمله لرزش ، راه رفتن سخت و کُندی حرکات. 

منبع: http://www.abcdiet.net/index

کوبالت

هیچ مقدار مصرف روزانه کافی و بی خطر تخمینی برای کوبالت در نظر گرفته نشده است،

شما مقدار مورد نیاز خود را از طریق مصرف ویتامین B₁₂ به دست خواهید آورد . هر چند کمبود ویتامین B₁₂ نادر نیست (بعضی از گیاهخواران واقعی ممکن است د

کوبالت در مرکز هر مولکول ویتامین B₁₂ ، که برای تشکیل گویچه های قرمز بدن لازم است، قرار دارد.

عمل کوبالت در این مورد حیاتی و تنها عمل شناخته شده کوبالت در انسان می باشد.

مقدار مصرف روزانه کافی و بی خطر تخمینی : هیچ

منابع خوب غذایی : لبنیات و سایر فراورده های حیوانی

چار کمبود ویتامین B₁₂ شوند)، ولی کمبود کوبالت هرگز در کسی دیده نشده است. 

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

فلورايد

از آن جا كه فلورايد به آب و خمير دندان اضافه مي شود، ممكن است فكر كنيد يكي از موادمغذي است كه بدون آن زنده نخواهيد ماند. اين طور نيست، هر چند قدرت آن براي كاهش تعداد مراجعه به دندانپزشك غيرقابل انكار است.

هر دو شكل خوراكي و موضعي فلورايد در محافظت از ميناي دندان شركت مي كند.

فلورايد از مينا محافظت مي كند، لذا كم تر احتمال دارد ميناي دندان توسط باكتري هاي توليد كنندة اسيدي كه در دهان رشد مي كنند حل شود، حتي افراد بالغ مي توانند از قدرت ذاتي فلورايد براي محكم كردن دندان استفاده كنند.

فلورايد توسط بافت استخواني نيز برداشته مي شود و بافت استخواني را قوي تر مي سازد. اما بررسي ها در مورد استفاده از فلورايد براي محكم كردن استخوان هاي ضعيف شده توسط استئوپوروز (پوكي استخوان) نتايج دو پهلويي داشته است. با اين حال ، آخرين پژوهش ها نشان مي دهند كه تركيبي از فلورايد آهسته رهش و كلسيم احتمال شكستگي هاي مداوم را نزد زنان يائسه تا پنجاه درصد كاهش مي دهد.

مقدار مصرف روزانة كافي و بي خطر تخميني : بالغان ، 5/1 تا چهار ميلي گرم كودكان تا شش ماهگي ، يك تا پنج دهم ميلي گرم ؛ شش تا يازده ماهگي ، دودهم تا يك ميلي گرم ؛ يك تا سه سالگي ، پنج دهم تا 5/1 ميلي گرم ؛ چهار تا شش سالگي ، يك تا 5/2 ميلي گرم ؛ هفت تا هجده سالگي ، 5/1 تا 5/2 ميلي گرم.

منابع خوب غذايي : آب فلورايده ، چاي ، ماهي استخواني دريايي مانند كنسرو ماهي آزاد يا ماهي قزل آلا

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر فلورايد

افرادي كه آب فلورايده مصرف مي كنند، در حدود يك ميلي گرم فلورايد از هر ليتر آب به دست مي آورند. كساني كه از آب فلورايده استفاده نمي كنند ممكن است فلورايد خيلي اندكي را از طريق رژيم غذايي به دست آورند، مگر آن كه عادت به نوشيدن چاي فراوان داشته باشند. يك فنجان چاي حاوي يك تا سه ميلي گرم فلورايد است.

تا ده ميلي گرم فلورايد در روز از طريق غذاها و آب براي بالغان بي خطر در نظر گرفته مي شود. به گفتة دكتر خشايار سخايي ، استاد بيماري هاي داخلي در مركز متابوليسم مواد معدني و پژوهش باليني در دانشكدة پزشكي دانشگاه جنوب غربي تگزاس در دالاس ، شما نبايد بيش از چهار ميلي گرم فلورايد در روز از طريق مكمل هاي تُندرَهِش فلورايد سديم مصرف كنيد. به اعتقاد وي ، اين مقدار فلورايد ممكن است براي دندان ها مفيد باشد، اما به بازتواني استخوان هاي ضعيف كمكي نمي كند. به گفتة دكتر سخايي ، هر چند مكمل هاي فلورايد فقط با نسخة پزشك به فروش مي رسند ، ولي اشكال تندرهش آن در دوزهاي زياد بي خطر نيستند. مقادير زياد فلورايد مي تواند موجب درد استخوان به كار مي رود ، در حال حاضر توسط ادارة مركزي غذا و دارو از نظر بي خطر بودن و تأثير تحت بررسي است. دكتر سخايي مي گويد: « اگر بي خطر بودن و تأثير آن در ادارة مذكور به تصويب برسد، در ظرف چند سال آينده اين نوع فلورايد با نسخة پزشك به فروش خواهد رسيد.» 

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

گوگرد

گوگرد به قدري از طريق غذاها ، آب و هوا به وفور در دسترس مي باشد كه انجمن ملي پژوهش هيچ مقدار از آن را در رژيم غذايي توصيه نكرده است .

از طرفي به نظر مي رسد كه مصرف مقادير اشتباه از اين ماده – چه خيلي زياد و چه خيلي كم – غير ممكن است .

اغلب ما گوگرد را به عنوان يك ماده سوزاننده بنزين كه توسط احتراق ماشين توليد شده و هواي شهر را آلوده  مي كند، مي شناسيم .

اما گوگرد يك ماده معدني نيز مي باشد كه بدن ما براي خنثي كردن سموم به آن نياز دارد.

گوگردي كه از طريق غذاهاي پروتئيني ، آب آشاميدني و حتي هواي آلوده جذب بدن ما مي شود با سموم تركيب شده تا تركيبات بي زياني را تشكيل دهد كه از نزديك ترين مسير خروجي از بدن خارج شوند.

گوگرد علاوه بر پروتئين هاي موجود درمو و ناخن با پروتئين هايي كه ساختمان غضروف ، زرد پي و استخوان را در بدن تشكيل مي دهند ، تركيب مي شود.

گوگرد با داروهاي سولفا يا سولفيت ها ، كه گاهي اوقات به غذاها اضافه مي شوند ، ارتباطي ندارد.

مقدار نياز روزانه : هيچ

منابع خوب غذايي : گوشت قرمز ، مرغ و ماهي

منبع:  درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

سلنيوم

وجود سلنيوم در مورد اين كه برخي ويروس ها بدون زيان در بدن زندگي كنند يا آنكه به عوامل بيماري زاي پر سر و صدايي با قدرت كشندگي زياد تبديل شوند ، نقش محوري دارد.

مطالعات آزمايشگاهي در دانشگاه كاروليناي شمالي در چپل هيل ابتدا نتيجه گيري كرد كه سلنيوم سوئيچي است كه باعث روشن شدن حالت جكيل و هايد در ويروس ها مي شود. بررسي بعدي در دانشگاه جورجيا در آتنز نشان داد كه فقدان سلنيوم در سلول ممكن است عامل آغازگري براي HIV ، ويروس عامل ايدز ، باشد و موجب شود كه اين ويروس ميزبان انساني خود را نابود كند. مسخره آن است كه ويروس تمايلي به آسيب رساندن ندارد و فقط به دنبال سلنيوم بيش تر مي باشد.

به گفته دكتر ويل تيلور ، يك محقق ايدز در دانشگاه جورجيا ، اگر مطالعات بعدي اثبات مي كرد كه كمبود سلنيوم آغازگر انحراف ويروس ايدز به سمت بيماريزايي است ، در آن صورت حفظ حالت نهفته در اين ويروس تنها با اطمينان از كافي بودن مقدار سلنيوم بدن ممكن بود.

هر چند تأثير سلنيوم بر روي ويروس ها شايد مهم ترين اثر آن باشد ، اما اين ماده معدني در بدن نقش هاي مهم ديگري نيز دارد . سلنيوم موجب فعال شدن موادي مي شود كه چشم را در برابر آب مرواريد و قلب را در برابر آسيب عضلاني محافظت مي كنند. اين ماده معدني به سمومي نظير آرسنيك ، كادميم و جيوه متصل مي شود تا از ميزان زيانبخشي آنها بكاهد. سلنيوم موجب تقويت برخي از عوامل مقابله كننده با عفونت در دستگاه ايمني بدن مي شود.

مصرف بي خطر سلنيوم

در حدود قرن سيزدهم ، ماركوپولو متوجه شد كه در غرب چين علفهايي وجود دارند كه وقتي چهارپايان وي روي اين علفها مي چريدند، سم آنها مي افتاد.

در قرن هاي بعدي ، دانشمندان دريافتند كه علت اين امر وجود سطح سمي سلينوم در گياهاني بود كه اين حيوانات مي خوردند و همچنين فهميدند كه مقادير زياد سلنيوم در رژيم غذايي علاوه بر اسبها مي تواند انسانها را نيز تحت تأثير قرار دهد . تنها تفاوتي كه به ظاهر وجود دارد آن است كه انسانها مو و ناخن و اسبها سم خود را از دست مي دهند. ساير عوارض جانبي مصرف بيش از حد سلنيوم شامل وجود بوي دائمي سير در هواي بازدمي و پوست طعم فلزي در دهان ، سرگيجه و تهوع بدون دليل واضح است .

امروزه مي دانيم كه نياز روزانه به سلنيوم هفتاد ميكروگرم است . برخي از پزشكان معتقدند كه بايد از مكمل هاي سلنيوم با نام « ال – سلنومتيونين » استفاده و از مكمل هاي با نام « سلنيت سديم » پرهيز كنيد ، زيرا احتمال آن كه ال – سلنومتيونين موجب عوارض جانبي شود كم تر است و با ويتامين C واكنشي نشان نمي دهد كه جذب سلنيوم را مهار كند.

براي مقابله با ويروس ايدز ، دوز درماني دويست تا چهارصد ميكروگرم پيشنهاد شده است ؛ اما دانشمندان اخطار كرده اند كه مكمل هاي سلنيوم را با دوزهاي بيش از صد ميكروگرم در روز فقط بايد زير نظر پزشك مصرف كرد.

پتاسيم

اگر ميمون ها آن قدر كه در تلويزيون نشان داده مي شود در طبيعت هم موز مي خوردند ، ‌هرگز هيچ كدام از آنها مبتلا به فشار خون نمي شدند .

چرا كه پتاسيم – به طريقي در انسانها – عامل اصلي حفظ فشار خون در سطح مناسب براي ايجاد سلامتي مطلوب دستگاه قلب و عروق است .

پتاسيم چگونه فشار خونه را تنظيم مي كند؟ دانشمندان معتقدند كه دليل اين امر ممكن است توانايي پتاسيم براي پمپ كردن سديم به خارج از سلول هاي بدن و كاهش ميزان آب بدن باشد . پتاسيم ممكن است مقاومت عروق خوني را تغيير دهد . دليل ديگر اين موضوع آن است كه پتاسيم چگونگي پاسخ دادن عروق خوني را نسبت به هورمونهاي موجود در گردش خون كه بر روي فشار خون تأثير مي گذارند ، نظير وازوپرسين و نوراپي نفرين ، تغيير مي دهد.

به هر حال ، توانايي پتاسيم جهت كاهش فشار خون چنان است كه برخي از دانشمندان معتقدند كمبود اين ماده معدني نزد برخي افراد خاص ممكن است واقعاً آغلزگر افزايش فشار خون باشد.

بجز اثر اعجاب انگيز پتاسيم بر روي فشار خون ، ماده معدني مذكور براي انقباض طبيعي عضله ،‌فعاليت الكتريكي طبيعي در قلب و انتقال سريع تكانه هاي عصبي در بدن نيز ضروري است . به همين دليل بي نظمي هاي ضربان قلب به عنوان يك نشانه كلاسيك كمبود پتاسيم در نظر گرفته مي شود . ساير علائم كمبود پتاسيم شامل ضعف عضلاني ،‌بي حسي و احساس سوزن سوزن شدن پاها ، تهوع ،‌استفراغ ، گيجي و تحريك پذيري است .

مقدار نياز روزانه : 3500 ميلي گرم

منابع خوب غذايي : برگه زردآلو ، سيب زميني پخته ، آلو خشك ، طالبي ، موز و اسفناج 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان