جام جم آنلاين: ما آسيايي‌ها علاقه عجيبي به مصرف برنج داريم. در واقع‌بعد از نان، برنج قوت غالب كشورهاي آسيايي از ايران گرفته تا هند، اندونزي و ژاپن را تشكيل مي‌دهد و اين همان عامل چاقي آسيايي‌هاست با كمي دقت موشكافانه هم مي‌توانيم متوجه اندام نامتناسب و فربه آنها در مقايسه با كشورهاي اروپايي و آفريقايي شويم.
بيشتر آسيايي‌ها در نواحي شكم و ران چاق هستند و علت آن هم عادت نداشتن به ورزش و مصرف بي‌رويه غذاهاي نشاسته‌اي است.
اما اروپايي‌ها، اندامي كشيده، ورزيده و متناسب دارند و قوت غالب آنها را مواد پروتئيني كم‌چرب تشكيل مي‌دهد و ريسك ابتلا به انواع بيماري‌هاي غيرواگير در آنها كمتر است. چرا؟ چون ورزش مي‌كنند و تغذيه مناسب و كنترل‌شده دارند.
اگر به محتواي بشقاب غذاي آنها دقت كرده باشيد، اغلب يك تكه متوسط گوشت همراه مقداري كلم بروكلي، هويج و ذرت‌پخته و چند برش كوچك نان به اندازه يك كف دست در آن ديده مي‌شود.
در واقع آنها شكم خود را با مواد پروتئيني پر مي‌كنند و اگر هم سير نشوند به ميوه‌جات و سبزي‌هاي آبپز روي مي‌آورند كه هم فيبري و سير‌كننده است و هم به دفع سموم و رفع يبوست كمك مي‌كند.
مهم‌تر آنكه سرشار از موادمغذي قابل جذب بوده و كالري كمتري دارد. اما ايراني‌ها، اگر يك بشقاب پرهم برنج بخورند بنا به عادت نان را هم قاتق آن مي‌كنند. موادي نشاسته‌اي كه جز اضافه‌وزن و افزايش سريع قند و چربي خون منفعت زيادي ندارند.
