درباره آهن بیشتر بدانید

هيچ شكي وجود ندارد كه بسياري از ما مي توانيم بيش از آنچه اكنون آهن دريافت مي كنيم ، اين ماده را مصرف كنيم.

تقريباً بيست درصد آمريكاييان دچار كمبود اين ماده معدني مي باشند . به احتمال زياد اين گروه را مي توان در يك عبارت كوتاه خلاصه كرد: زنان در سن باروري .

دكتر آدريا شرمن ، استاد و رئيس بخش علوم تغذيه اي در دانشگاه راتجرز در نيوبرونسويك ، نيوجرسي مي گويد: « معتقدم همان طور كه زنان در مورد مصرف كلسيم به دليل پوكي استخوان نياز به توجه بيشتري دارند، در مورد مصرف آهن نيز نيازمند توجه بيشتري نسبت به مردان مي باشند.»

آهن ، كه در روده ها جذب مي شود ، به دوشكل وارد دستگاه گوارش مي گردد: آهن همي و آهن غير همي . آهن همي كه در گوشت وجود دارد به خوبي جذب مي شود. مردان در حدود دو سوم نياز آهن خود را از طريق آهن همي به دست مي آورند ، در مورد زنان اين مقدار متغير است. آهن غير همي در سبزي ها وجود دارد و به خوبي آهن همي جذب نمي شود.

بيش تر آهني كه مصرف مي شود صرف تشكيل هموگلوبين مي گردد ، ماده اي كه به گويچه هاي سرخ كمك مي كند تا اكسيژن را از ريه ها به بقيه بدن برسانند . بقيه آهن در مغز استخوان ، كبد، طحال ، و ساير اعضاي بدن ذخيره مي شود.

خطرات مصرف بيش از حد آهن

“آهن” ؛ عنصری است که برای بسیاری از فعالیتهای فیزیولوژیک بدن ضرورری است ولی بسياري از مردم  هنوز نمي دانند كه اين عنصر مفيد ، روي ديگري نيز دارد بطوريكه مصرف بيش از حد  آن محرك ابتلا به بيماري قلبي ، سرطان ، ديابت و ساير بيماري هاي مهلك است.

محققان دانشگاه كنتاكي طي تحقيقاتي  دريافته اند كه ميزان اضافي آهن همي يعني نوعي كه در گوشت موجود است باعث ايجاد سنگ كيسه صفرا مي شود.
كمبود آهن خون يك مشكل جدي است كه بيليون ها نفر و اكثرا در كشورهاي در حال توسعه نگران آن هستند. پايين بودن سطوح آهن در خون باعث همچنين براي زنان نگران كننده است و به لحاظ آهني كه طي سالهاي باروري در هر قاعدگي از دست مي دهند از سن ۱۵ تا ۵۰ سالگي دوبرابر مردان نيازمند آهن هستند.
اكثر مردان به دريافت آهن اضافي نيازي ندارند. به اين ترتيب فقط دو وعده گوشت قرمز در هفته براي تامين نياز بدن يك مرد بزرگسال (و زنان يائسه) كافي است. با اين حال بسياري از مردان هر روز گوشت مي خورند. معمولا آرد گندم با آهن غني شده و برخي مردان با مصرف داروهاي مولتي ويتامين بر مقادير دريافتي آهن خود مي افزايند.
مشكل اين است كه مردان و زنان يائسه هيچ راه طبيعي براي خارج كردن اين آهن اضافي از بدنشان ندارند. بدن تا زماني كهنياز داشته باشد آهن را از مواد غذايي جذب مي كند اما رژيم غذايي داراي آهن زياد باعث مي شود مقادير اضافي اين عنصر در اندام ها ذخيره شود.
آهن همي بدست آمده از صدف ، جگر و گوشت قرمز سريعتر از انواع غير همي كه در سبزيجات موجود است جذب بدن مي شود.

کمبود آهن = کاهش استقامت ، حتی بدون کم‌خونی

حتی اگر به کم‌خونی مبتلا نباشید نداشتن ذخیره آهن کافی می‌تواند شما را در طول انجام ورزش خسته کند.

کمبود آهن در مردان ورزشکار نادر است اما تقریبا ۳۰٪ از خانم‌های ورزشکار که در مسابقات بین دانشگاه‌ها شرکت می‌کنند به کمبود آهن مبتلا هستند.

اگر این افراد به آزمایش کم‌خونی اکتفا کنند اغلب متوجه کمبود آهن خون‌شان نمی‌شوند. کمتر از ۵۰ درصد آهن بدن در سلول‌های قرمز وجود دارد.بقیه آهن در کبد، طحال ، مغز استخوان، گره‌های لنفاوی و ماهیچه‌ها ذخیره شده است. تا تمام آهن موجود در بقیه ذخایر استفاده نشود میزان آهن خون کاهش پیدا نمی‌کند.  ممکن است شما آهن جایگزین کمی‌داشته باشید اما کم‌خون نباشید.

در طول انجام حرکات سخت ورزشی بدن شما ماده‌ای بنام اسید لاکتیک می‌سازد که موجب بروز درد و خستگی و هماهنگی ضعیف ماهیچه‌ها می‌شود.

ماهیچه‌ها حاوی آنزیمی به نام گلیسروفسفات اکسیداز هستند که موجب شکسته‌شدن اسید لاکتیک می‌شود. این آنزیم حاوی آهن است. هنگامی منابع ذخیره‌ای شما کم است آلفا گلیسروفسفات اکسیداز نمی‌تواند بطور کامل از پس انجام وظایفش برآید در نتیجه اسید لاکتیک در جریان خون و ماهیچه‌های شما انباشته شده و در طول ورزش خستگی زودتر به سراغ شما می‌آید. تام خانم‌های ورزشکار باید برای اطمینان از عدم کمبود آهن آزمایش فریتین سرم را انجام دهند و اگر میزان آهن کم باشد باید از مکمل‌های غذایی استفاده نمایند. 

منبع: http://www.abcdiet.net/index

آهن

هيچ شكي وجود ندارد كه بسياري از ما مي توانيم بيش از آنچه اكنون آهن دريافت مي كنيم ، اين ماده را مصرف كنيم.

تقريباً بيست درصد آمريكاييان دچار كمبود اين ماده معدني مي باشند . به احتمال زياد اين گروه را مي توان در يك عبارت كوتاه خلاصه كرد: زنان در سن باروري .

دكتر آدريا شرمن ، استاد و رئيس بخش علوم تغذيه اي در دانشگاه راتجرز در نيوبرونسويك ، نيوجرسي مي گويد: « معتقدم همان طور كه زنان در مورد مصرف كلسيم به دليل پوكي استخوان نياز به توجه بيشتري دارند، در مورد مصرف آهن نيز نيازمند توجه بيشتري نسبت به مردان مي باشند.»

آهن ، كه در روده ها جذب مي شود ، به دوشكل وارد دستگاه گوارش مي گردد: آهن همي و آهن غير همي . آهن همي كه در گوشت وجود دارد به خوبي جذب مي شود. مردان در حدود دو سوم نياز آهن خود را از طريق آهن همي به دست مي آورند ، در مورد زنان اين مقدار متغير است. آهن غير همي در سبزي ها وجود دارد و به خوبي آهن همي جذب نمي شود.

بيش تر آهني كه مصرف مي شود صرف تشكيل هموگلوبين مي گردد ، ماده اي كه به گويچه هاي سرخ كمك مي كند تا اكسيژن را از ريه ها به بقيه بدن برسانند . بقيه آهن در مغز استخوان ، كبد، طحال ، و ساير اعضاي بدن ذخيره مي شود.

از آنجا كه آهن در كمك به آماده شدن سربازان دستگاه ايمني بدن براي نبرد با عفونت نقش كليدي دارد، كمبود آن ممكن است منجر به بروز سرما خوردگي شود. به گفته دكتر شرمن، مقادير كم آهن همچنين مي تواند موجب خستگي مفرط ،‌رنگپريدگي و بي حالي – علامتهاي بارز كم خوني – شود . در كودكان ، كمبود آهن مي تواند موجب توقف رشد و اختلال در يادگيري شود. ساير علائم كمبود آهن شامل ترك خوردن ناخن ها ، زبان دردناك و دست و پاي سرد مي باشد . يك حالت آزاردهنده به نام پاي بي قراري نيز با كمبود آهن ارتباط دارد.

مولیبدن

این ماده معدنی با نام مسخره اش یکی از اجزاء سه آنزیمی است که در بدن برای انجام واکنش های شیمیایی مهم لازمند.

مولیبدن بخشی از آنزیم سولفیت اکسیداز است.

آنزیمی که سولفیت ها را در بدن سمیت زدایی می‌کند، سولفیت ها در غذاهای پروتئینی و به عنوان محافظت کننده های شیمیایی در برخی غذاها و داروها یافت می شوند. به گفته دکتر جودیت ترنلند از بخش آمریکایی مرکز پژوهش تغذیه ای انسان در سانفرانسیسکو، افرادی که قادر به تخریب سولفیت ها نیستند، این ماده شیمیایی در بدنشان انباشته می شود . وی می گوید : «نوزادان مبتلا به این اختلال ، بسیار ناتوانند و مدت طولانی زنده نمی مانند.» به گفته وی ، این شیرخواران دچار یک اختلال ژنتیکی نادر هستند که موجب مهار آنزیم های حاوی مولیبدن می شود، و دادن مولیبدن اضافی معمولاً کمکی به آن ها نمی کند.

برخی افراد نسبت به سولفیت های افزودنی حساسیت بیش از حد دارند، و مبتلا به آسم و سایر مشکلات تنفسی تهدید کننده حیات می شوند. دکتر ترنلند می گوید: «متاسفانه ، مولیبدن اضافی مخصوصاً در کاهش حساسیت به سولفیت نزد مبتلایان به آسم مفید نیست.»

مولیبدن همچنین بخشی از دو آنزیم دیگر به نام های گزانتین اکسیداز و آلدئید اکسیداز می باشد. هر دو آنزیم در تولید ماده ژنتیکی و پروتئین ها دخالت دارند. گزانتین اکسیداز همچنین به تولید اسید اوریک ، یک ماده زاید مهم در بدن ، کمک می کند.

مصرف بی خطر مولیبدن

به گفته دکتر ترنلند ، تا پانصد میکروگرم مولیبدن در روز در آزمایش های طولانی بی خطر بوده است، اما هیچ دلیلی برای دریافت این مقدار زیاد وجود ندارد. مقادیر بیش از پانصد میکروگرم آن ممکن است با متابولیسم مس بدن تداخل پیدا کند.

به گفته دکتر ترنلند ، به هیچ وجه نیازی به دریافت این ماده معدنی کمیاب به شکل مکمل نیست . برخی از مکمل های مولتی ویتامین / مینرال حاوی مولیبدن می باشند. دکتر ترنلندتوصیه می کند از مکملی استفاده کنید که بیش از 75 تا 250 میکروگرم مولیبدن نداشته باشد.

افرادی که مبتلا به نقرس یا اسید اوریک بالای خون هستند، قبل از دریافت مکمل های حاوی مولیبدن باید با پزشک مشورت کنند. 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مس

همگی می دانیم که مس یک فلز نارنجی براق است. اکثر ما نمی دانیم که بقای خود نیازمند مصرف مقدار خاصی مس هستیم . هر کسی که در مورد بیماری های قلبی یا پوکی استخوان اطلاعی داشته باشد ، باید برای مس ارزش فراوانی قائل باشد.

مس در تشکیل بافت همبند قوی انعطاف بدن ، در تولید ناقلین شیمیایی در مغز و در عملکرد عضلات ، اعصاب و دستگاه ایمنی نقش دارد.

دکتر لسلی کلوی از مرکز پژوهش تغذیه ای انسان گراند فورکس می گوید: «یکی از نقش های کاملاً شناخته شده مس عمل آن در ایجاد پل های اتصالی کلاژن و الاستین است. مس به اتصال دو رشته بسیار مهم بافت همبند ، که در بدن برای ساخت سایر بافت ها به کار می روند ، کمک می کند.»

حیوانات مبتلا به کمبود مس ، قلب و عروق خونی ضعیفی دارند و ممکن است بر اثر نارسایی قلبی یا پارگی آئورت ، سرخرگ اصلی منشاء گرفته از قلب ، بمیرند. آن ها همچنین نقایص استخوانی دارند که مشخصه استئوپوروز (پوکی استخوان) است. دکتر کلوی می گوید: «مس برای ایجاد یک شبکه بافت همبند در استخوان ، که مواد عدنی مانند کلسیم بر روی آن رسوب می کنند، ضروری است.» حیوانات مبتلا به کمبود مس دچار تخریب غضروف ، مشابه آنچه در آرتروز روی می دهد، نیز می شوند.

مصرف بی خطر مس

مس اغلب در مکمل های مولتی ویتامین مینرال وجود دارد. به گفته دکتر کلوی ، اگر شما می خواهید مس اضافی را از این طریق تامین کنید ، باید به دنبال مکملی باشید که حاوی 5/1 تا سه ميلي طرم كلريى مس يا سولفات مس باشد.

دکتر کلوی می افزاید :« من ترجیح می دهم مردم مس مورد نیازشان را از غذاها به دست بیاورند.»

تعداد کمی از مردم تنها از طریق رژیم غذایی بیش از دو میلی گرم مس در روز به دست می آورند، و تعداد زیادی از مردم کم تر از 5/1 میلی گرم مس در روز مصرف می کنند، مقداری که دکتر کلوی آن را حداقل ممکن در نظر می گیرد.

مصرف مقادیر زیاد مس موجب مسمومیت (به احتمال زیاد تهوع) می شود ، لذا به اعتقاد دکتر کلوی دلیل مناسبی برای مصرف بیش از سه میلی گرم مس در روز وجود ندارد.

روی ، توانایی بدن برای جذب مس را مختل می کند، به همین دلیلی متخصصانی که مکمل های روی را تجویز می کنند اغلب همزمان با آن مصرف مس اضافی را نیز ، با نسبت یک میلی گرم مس به ازای ده میلی گرم روی ، توصیه می کنند. بنابراین اگر شما پانزده میلی گرم (مقدار نیاز روزانه) روی مصرف می کنید باید 5/1 میلی گرم مس اضافی در روز دریافت کنید. مصرف مکمل های مس در بیماری ویلسون قطعاً غیرمجاز است؛ بیماری ویلسون یک بیماری ارثی است که موجب انباشته شدن مس در کبد می شود. 

منبع:  ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

كروم

كروم به منزلة بيلي است كه سوخت را درون كوره مي ريزد. اين ماده معدني كمياب به انسولين متصل مي شود تا به عبور گلوكز (قند خون) از جدار سلول و ورود آن به داخل سلول ، يعني جايي كه براي توليد انرژي مي سوزد ، كمك كند. افرادي كه كروم كافي مصرف نمي كنند ممكن است دچار حالتي شوند كه به آن عدم تحمل گلوكز مي گويند . اين افراد به تجويز انسولين اضافي پايين نمي افتد ، اما با مصرف كروم مورد نياز قند خونشان كاهش مي يابد.

عدم تحمل گلوكز را مي توان مرحله اي از ديابت نوع دوم (غير وابسته به انسولين) دانست.

نشانه هاي كمبود كروم شامل علائم شبه ديابتي كلسترول بالاي خون و مشكلات مربوط به سطح انسولين است.

دكتر رچارد آندرسون ، دانشمند محقق در آزمايشگاه نيازهاي غذايي در بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان بلتسول در مريلند ، چنين توضيح مي دهد: «بيش ترين كساني كه احتمالاً از مكمل هاي كروم سود مي برند افرادي هستند كه به تازگي مبتلا به عدم تحمل خفيف گلوكز و افزايش اندك قند خون مي باشند.» تأثير مفيد كروم بر روي افراد مبتلا به ديابت شديد يا طولاني مدت ثابت نشده است.

از آن جا كه كروم به عملكرد بهتر انسولين كمك مي كند ، ممكن است موجب بالا بردن قند خون در افراد مبتلا به كاهش قند خون نيز شود؛ اين موضوع در بررسي هاي انجام شده توسط پژوهشگران بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان نشان داده شده است.

همچنين به نظر مي رسد كروم موجب بالا بردن كلسترول HDL ، يعني كلسترول «خوب» ، مي شود.

شيريني ها محتواي كروم بدن را به تدريج تخليه مي كنند. كربوهيدارت هاي پيچيده مانند ماكاروني و سيب زميني به حفظ كروم بدن كمك مي كنند.

مقدار نياز روزانه : 12 ميكروگرم

منابع خوب غذايي: مخمر آبجو ، گل كلم و آب انگور 

منبع: درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان

مصرف بي خطر كروم

براساس تحليل دكتر آندرسون ، حتي رژيم هاي غذايي متعادلي كه توسط متخصصان تغذيه طراحي شده است حاوي كم تر از پنجچاه ميكروگرم و به طور متوسط در حدود پانزده ميكروگرم كروم به ازاي هر هزار كالري مي باشد ، كه به مراتب كم تر از 120 ميكروگرم توصيه شده است.

تصور مي شود كروم سه ظرفيتي كه در غذاها و مكمل ها وجود دارد، كاملاً بي خطر است . دكتر اندرسون مي گويد:« بي خطر بودن دوزهاي تا دويست ميكروگرم در روز كاملاً اثبات شده است و بررسي هاي جديد نشان مي دهد كه مصرف مقادير تا هزار ميكروگرم در روز فاقد اثرهاي سمي است . ما هنوز نتوانسته ايم يك دوز خطرناك براي كروم را به اثبات برسانيم ، زيرا سميت هيچ كدام از دوزهاي تجويز شده تاكنون ثابت نشده است . »

با اين حال ، هنوز بهتر است مقادير بيش از دويست ميكروگرم در روز از مكملهاي بدو نظارت پزشك مصرف نشود.

از سوي ديگر ، اگر شما در محيطي آلوده به تركيبات حاوي كروم كار كنيد ، سعي خواهيد كرد خود را از غبار آن دور نگه داريد . كروم صنعتي ، كه كاملاً متفاوت از كروم موجود در غذاهاست ،‌سمي مي باشد.

افراد مبتلا به ديابت كه كروم مصرف مي كنند بايد تحت نظارت پزشكي باشند ، چرا كه همگام با پايين افتادن قند خون ممكن است لازم باشد دوز انسولين كاهش يابد.