مس

همگی می دانیم که مس یک فلز نارنجی براق است. اکثر ما نمی دانیم که بقای خود نیازمند مصرف مقدار خاصی مس هستیم . هر کسی که در مورد بیماری های قلبی یا پوکی استخوان اطلاعی داشته باشد ، باید برای مس ارزش فراوانی قائل باشد.

مس در تشکیل بافت همبند قوی انعطاف بدن ، در تولید ناقلین شیمیایی در مغز و در عملکرد عضلات ، اعصاب و دستگاه ایمنی نقش دارد.

دکتر لسلی کلوی از مرکز پژوهش تغذیه ای انسان گراند فورکس می گوید: «یکی از نقش های کاملاً شناخته شده مس عمل آن در ایجاد پل های اتصالی کلاژن و الاستین است. مس به اتصال دو رشته بسیار مهم بافت همبند ، که در بدن برای ساخت سایر بافت ها به کار می روند ، کمک می کند.»

حیوانات مبتلا به کمبود مس ، قلب و عروق خونی ضعیفی دارند و ممکن است بر اثر نارسایی قلبی یا پارگی آئورت ، سرخرگ اصلی منشاء گرفته از قلب ، بمیرند. آن ها همچنین نقایص استخوانی دارند که مشخصه استئوپوروز (پوکی استخوان) است. دکتر کلوی می گوید: «مس برای ایجاد یک شبکه بافت همبند در استخوان ، که مواد عدنی مانند کلسیم بر روی آن رسوب می کنند، ضروری است.» حیوانات مبتلا به کمبود مس دچار تخریب غضروف ، مشابه آنچه در آرتروز روی می دهد، نیز می شوند.

مس با آهن نیز تداخل عمل دارد، کمبود مس در نهایت منجر به کم خونی می شود . کمبود مس ممکن است شایع تر از آن چیزی باشد که ما تشخیص می دهیم. دکتر کلوی معتقد است در افرادی که رژیم های غذایی طبیعی دارند ممکن است حالت مرزی (بینابینی) شایع تر از کمبود واقعی مس دریافت می کنند و در نتیجه ممکن است از بیماری های مزمنی همچون بیماری های قلبی و پوکی استخوان رنج ببرند. مشخص شده است که زنان مبتلا به پوکی استخوان در مقایسه با زنان دارای استخوان های قوی سطح خونی مس پایین تری دارند.

مقدار نیاز روزانه : 2 میلی گرم

منابع خوب غذایی : نرم تنان دریایی (مخصوصاً صدف های پخته شده) ، گردو ، دانه ها (تخمه ها) ، پودر کاکائو ، باقلا ، غلات کامل و قارچ ها 

منبع:  تامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان