كروم

كروم به منزلة بيلي است كه سوخت را درون كوره مي ريزد. اين ماده معدني كمياب به انسولين متصل مي شود تا به عبور گلوكز (قند خون) از جدار سلول و ورود آن به داخل سلول ، يعني جايي كه براي توليد انرژي مي سوزد ، كمك كند. افرادي كه كروم كافي مصرف نمي كنند ممكن است دچار حالتي شوند كه به آن عدم تحمل گلوكز مي گويند . اين افراد به تجويز انسولين اضافي پايين نمي افتد ، اما با مصرف كروم مورد نياز قند خونشان كاهش مي يابد.

عدم تحمل گلوكز را مي توان مرحله اي از ديابت نوع دوم (غير وابسته به انسولين) دانست.

نشانه هاي كمبود كروم شامل علائم شبه ديابتي كلسترول بالاي خون و مشكلات مربوط به سطح انسولين است.

دكتر رچارد آندرسون ، دانشمند محقق در آزمايشگاه نيازهاي غذايي در بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان بلتسول در مريلند ، چنين توضيح مي دهد: «بيش ترين كساني كه احتمالاً از مكمل هاي كروم سود مي برند افرادي هستند كه به تازگي مبتلا به عدم تحمل خفيف گلوكز و افزايش اندك قند خون مي باشند.» تأثير مفيد كروم بر روي افراد مبتلا به ديابت شديد يا طولاني مدت ثابت نشده است.

از آن جا كه كروم به عملكرد بهتر انسولين كمك مي كند ، ممكن است موجب بالا بردن قند خون در افراد مبتلا به كاهش قند خون نيز شود؛ اين موضوع در بررسي هاي انجام شده توسط پژوهشگران بخش آمريكايي مركز پژوهش تغذيه اي انسان نشان داده شده است.

همچنين به نظر مي رسد كروم موجب بالا بردن كلسترول HDL ، يعني كلسترول «خوب» ، مي شود.

شيريني ها محتواي كروم بدن را به تدريج تخليه مي كنند. كربوهيدارت هاي پيچيده مانند ماكاروني و سيب زميني به حفظ كروم بدن كمك مي كنند.

مقدار نياز روزانه : 12 ميكروگرم

منابع خوب غذايي: مخمر آبجو ، گل كلم و آب انگور 

منبع: درمان با ویتامین ها - ترجمه دکتر حسین حقیر - نشر آفرینگان