بی شک تا به حال از عواقب و مضرات بی شمار چاقی بسیار شنیده اید. شواهد حاکی از آنند که چاقی شکمی می تواند زمینه ساز بسیاری از بیماریها از جمله بیماریهای قلبی عروقی، مشکلات تنفسی، پوکی استخوان و غیره گردد. تحقیقات برای بررسی ارتباط بین چاقی و بیماریها همچنان ادامه دارند، و در این میان برخی محققین نیز به بررسی ارتباط بین چاقی شکمی با مشکلات تنفسی مانند آسم پرداخته اند.
افراد مسن تر، که بیماری آسم در آنها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، به موازات تحلیل بافت عضلانی همراه با افزایش سن، بیشتر مستعد ابتلا به چاقی شکمی می گردند. لذا یک مطالعه اخیر برگرفته از ژورنالObesity به بررسی ارتباط بین چاقی شکمی با بیماری آسم در افراد مسن پرداخت. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین چاقی شکمی(که توسط اندازه گیری محیط دور کمر سنجیده می شد) با ظهور و شیوع آسم، در طی یک بررسی کوهورت بر روی جمعیت زیادی از افراد مسن بود. آنالیز مقطعی بر روی 7643 فرد با سن ≥ 65 سال شامل 592نفر (7/7%) با تشخیص آسم در طول زندگی شان، پایه ریزی شد. آنالیز طولی(Longitudinal) شامل 6267 فرد غیر مبتلا به آسم در ابتدای تحقیق بود که در طی 4 سال پی گیری، بیماری آسم در 67 نفر از آنان ظهور یافت. محیط دور کمر اولیه بر حسب معیار جنس طبقه بدنی شد(زن/مرد): [<80/94 سانتیمتر؛ مرجع)، [88-80 / 102-94 ؛ دارای اضافه وزن در ناحیه شکم]، [ ≥102 سانتی متر (چاقی شکمی) ].
بررسی های آماری پس از انجام تطابق های لازم برای فاکتورهای مختلف، نشانگر ارتباط بین آسم با محیط دور کمر بودند. خطر ابتلا به آسم (بطور مستقل از BMI ودیگر عوامل مخدوشگر) با افزایش محیط دور کمر افزایش می یافت. تخمین ها در هر دو جنس مشابه بودند. شواهد مطالعه بطور کلی نشان داد که چاقی شکمی بطور مستقل با افزایش شیوع و ابتلا به آسم در افراد مسن تر مرتبط است.
نکته عملی: چاقی شکمی می تواند عامل بسیاری از بیماریها باشد، و یکی از بیماری هایی که چاقی و چاقی شکمی در افزایش شانس ابتلا به آن دخیل است بیماری آسم می باشد. شواهد علمی اخیر حاکی از آنند که عدم ابتلا به چاقی شکمی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های تنفسی و آسم، حائز اهمیت است.
منبع:Obesity (2012); 20 3, 628–635
افراد مسن تر، که بیماری آسم در آنها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، به موازات تحلیل بافت عضلانی همراه با افزایش سن، بیشتر مستعد ابتلا به چاقی شکمی می گردند. لذا یک مطالعه اخیر برگرفته از ژورنالObesity به بررسی ارتباط بین چاقی شکمی با بیماری آسم در افراد مسن پرداخت. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین چاقی شکمی(که توسط اندازه گیری محیط دور کمر سنجیده می شد) با ظهور و شیوع آسم، در طی یک بررسی کوهورت بر روی جمعیت زیادی از افراد مسن بود. آنالیز مقطعی بر روی 7643 فرد با سن ≥ 65 سال شامل 592نفر (7/7%) با تشخیص آسم در طول زندگی شان، پایه ریزی شد. آنالیز طولی(Longitudinal) شامل 6267 فرد غیر مبتلا به آسم در ابتدای تحقیق بود که در طی 4 سال پی گیری، بیماری آسم در 67 نفر از آنان ظهور یافت. محیط دور کمر اولیه بر حسب معیار جنس طبقه بدنی شد(زن/مرد): [<80/94 سانتیمتر؛ مرجع)، [88-80 / 102-94 ؛ دارای اضافه وزن در ناحیه شکم]، [ ≥102 سانتی متر (چاقی شکمی) ].
بررسی های آماری پس از انجام تطابق های لازم برای فاکتورهای مختلف، نشانگر ارتباط بین آسم با محیط دور کمر بودند. خطر ابتلا به آسم (بطور مستقل از BMI ودیگر عوامل مخدوشگر) با افزایش محیط دور کمر افزایش می یافت. تخمین ها در هر دو جنس مشابه بودند. شواهد مطالعه بطور کلی نشان داد که چاقی شکمی بطور مستقل با افزایش شیوع و ابتلا به آسم در افراد مسن تر مرتبط است.
نکته عملی: چاقی شکمی می تواند عامل بسیاری از بیماریها باشد، و یکی از بیماری هایی که چاقی و چاقی شکمی در افزایش شانس ابتلا به آن دخیل است بیماری آسم می باشد. شواهد علمی اخیر حاکی از آنند که عدم ابتلا به چاقی شکمی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های تنفسی و آسم، حائز اهمیت است.
منبع:Obesity (2012); 20 3, 628–635
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر