نوشته : تحريريه دنياي سلامت
بيشتر
دامپروران معتقدند كه صنعت پرورش شترمرغ در آيندهاي نزديك بسيار گسترش
مييابد و به يكي از پررونقترين مشاغل تبديل خواهد شد. براي پرورش شترمرغ
نياز به مساحت زيادي نداريد. براي نگهداري يك جفت شترمرغ 3/1 مترمكعب زمين
كافي است؛ در حالي كه براي نگهداري گاو و گوساله به فضاي بيشتري نياز
داريد. در مقايسه با حيوانات ديگر، شترمرغ خيلي زودتر آماده جفتگيري
ميشود (از دو سالگي) و هر سال ميتواند 30 تا 90 عدد تخم بگذارد. شترمرغ
عادتهاي خاصي دارد كه فقط مخصوص خود اوست كه يكي از آنها، حركت به صورت
گروهي است. اين پرنده دندان ندارد و از دانه گياهان و حشرات ريز تغذيه
ميكند؛ اما شنوايي و بينايي فوقالعادهاي دارد. شترمرغ نر داراي پرهاي
سياه و سفيد است؛ در حالي كه ماده آن كمي كوچكتر با پرهاي خاكستري و
قهوهاي روشن ميباشد. شترمرغ بزرگترين پرنده دنيا است كه در اكثر
بيابانهاي سرزمينهاي آفريقا زندگي ميكند. بيشتر آب بدن اين حيوان از
گياهاني كه ميخورد به دست ميآيد. شترمرغها پرواز نميكنند. اما
دوندههاي عالي هستند و ميتوانند 70 كيلومتر در ساعت بدوند. آنها از
بالهاي خود كمك ميگيرند تا مثل يك سكان در هنگام تغيير جهت به آنها كمك
كنند. پاهاي بلند آنها در واقع سلاح هولناكي است. عليرغم تصور عموم، اين
حيوان زماني كه سرش را درون ماسه فرو ميبرد، مشغول غذا خوردن نيست، بلكه
با اين كار از خود دفاع ميكند و سرش را درون خاك ميكند تا كمتر قابل رؤيت
باشد. پر و بال شترمرغ به رنگ ماسه است و با اين كار از دور به شكل يك كپه
ماسه به نظر ميرسد. از گوشت، چرم، پر، تخم و روغن اين حيوان استفاده
زيادي ميشود حتي از پاهاي شترمرغ در صنعت دارويي استفاده ميكنند و از آن
دارويي براي تحريك جنسي ميسازند. چشمهاي شترمرغ ساختاري شبيه چشم انسان
دارد و محققان از اين چشمها در آزمايشهاي تحقيقاتي خود استفاده كنند.