نوشته : آسیه حسن زاده مدرس دانشگاه جامع علمی
جو با نام علمي«Hordeum vulgare» گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاعش بسته به انواع مختلف آن، تا یک متر میرسد. برگهای آن متناوب، باریک و دراز به رنگ سبز تیره میباشند. جو که بیش از دوازده هزار سال پیش شناخته شده، بومی آسیای غربی و آفریقای غربی است كه به سرعت در نواحی مدیترانه منتشر شد. اين گياه از آغاز پيدايش انسان و احتمالا قبل از گندم کشت میشده و هنوز یکی از غذاهای عمده انسان به شمار میرود، در ايران، جو در گیلان، آذربایجان، اصفهان، لرستان، خوزستان و به عبارت ديگر، در همه جای كشورمان به طور وسیعی کشت میشود.
ترکیبات شیمیایی جو
جو حاوی انواع پُلیساکاریدها، نظیر نشاسته و دکسترین است. گیاهک جوانه جو حاوی ترکیبات روغنی، از جمله اسیدهای چرب (شامل: اسید استئاریک، اسید پالمتیک، اسید اولئیک و اسید لینولئیک) میباشد. بنابراین از نظر مواد غذایی، بین دانه جو و دانههای در حال رشد و جوانهزده اين گياه تفاوت عمدهای وجود دارد. جدول زير مواد موجود در 100 گرم جو را نشان میدهد. جو به طور معمول به سه صورت در بازار عرضه میشود. 1- جوي پوست نگرفته که هنوز سبوس آن جدا نشده است. 2- جوي پوستکنده که پوست آن گرفته شده است. 3- جوي سفید که پوست و سبوس آن گرفته شده و به نام «جوي مرواریدی» معروف است.
ترکیبات شیمیایی جو
جو حاوی انواع پُلیساکاریدها، نظیر نشاسته و دکسترین است. گیاهک جوانه جو حاوی ترکیبات روغنی، از جمله اسیدهای چرب (شامل: اسید استئاریک، اسید پالمتیک، اسید اولئیک و اسید لینولئیک) میباشد. بنابراین از نظر مواد غذایی، بین دانه جو و دانههای در حال رشد و جوانهزده اين گياه تفاوت عمدهای وجود دارد. جدول زير مواد موجود در 100 گرم جو را نشان میدهد. جو به طور معمول به سه صورت در بازار عرضه میشود. 1- جوي پوست نگرفته که هنوز سبوس آن جدا نشده است. 2- جوي پوستکنده که پوست آن گرفته شده است. 3- جوي سفید که پوست و سبوس آن گرفته شده و به نام «جوي مرواریدی» معروف است.