بر اساس تعاريف موجود توانايي حفظ خطر پايين ابتلا به بيماري يا ناتواني، حفظ عملكرد بالاي ذهني و جسمي و داشتن يك زندگي فعال، به عنوان سالمندي سالم بيان شده است. با توجه به بهبود نسبي شرايط زندگي و پيشرفت قابل توجه علوم پزشكي در پيشگيري و درمان بيماريها، ميانگين اميد به زندگي در بدو تولد در اغلب كشورهاي دنيا افزايش قابل توجهي داشته است.
بر اساس مطالعات انجامشده مهمترين عوامل تأثيرگذار در ارتباط با سلامت طولانيمدت، عوامل ژنتيكي و عوامل محيطي هستند.
مطالعات نشان دادهاند كه عوامل محيطي مانند چگونگي فرآيند تغذيه در ارتباط با عامل زمان ميتوانند در درازمدت بر ژنوتيپ يا الگوي ژني اثر بگذارند و نهايتا عوارض مختلفي نمايانگر شود و يا زمينه مناسب براي بيان شدن ژنهاي خاص را فراهم كنند.
بر اساس مطالعات مركز كنترل بيماريها مهمترين علل مرگ و مير و ناتواني در سنين بالاي 65 سال به ترتيب، بيماريهاي قلبي- عروقي، سرطانها، حمله مغزي، بيماريهاي مزمن ريوي و پنوموني، ديابت و آلزايمر هستند كه تغذيه سالم و فعاليت فيزيكي نقش بسيار مهم در پيشگيري و كنترل اغلب اين بيماريها دارند.