نوشته : دكتر محمد حضوری
از زماني كه بشر به فعاليتهاي ورزشي پرداخت، تغذيه به عنوان يك عامل مهم و ضروري در عملكرد بدن مطرح بوده است. امروزه تغذيه جايگاهي خاص در برنامه روزانه ورزشكاران دارد. انجام فعاليتهاي بدني به ويژه در سطوح حرفهاي و نيمه حرفهاي، موجب افزايش نيازهاي تغذيهاي فرد ميشود. بر اين اساس ورزشكاران نسبت به افراد عادي جامعه حجم غذاي بيشتري مصرف ميكنند تا نيازهاي آنان به انرژي و ساير مواد مغذي تامين شود. البته دريافت حجم زيادي از مواد غذايي به ويژه در زماني كه برنامه تمريني فرد فشرده بوده و تمرينات در قالب چند مرحله مجزا در طول روز انجام ميشود، يك دغدغه و نگراني مهم براي ورزشكاران و كادر مربيگري خواهد بود، زيرا مواد غذايي مصرفي بايد حجميمشخص و تركيبي خاص داشته باشند تا در فاصله زماني كوتاهتري هضم و جذب شده و آغاز مرحله بعدي تمرين يا رقابت را ممكن سازند. در چنين مواردي است كه نميتوان براي تامين نياز يك ورزشكار، به سه وعده غذايي حجيم متوسل شد. در واقع بايد نيازهاي تغذيهاي يك ورزشكار را در قالب سه وعده اصلي و چند ميانوعده تامين كرد.
در برنامه غذايي روزانه، ميانوعدهها نقشي فرعي و كم اهميت داشته و كمتر به نقش تغذيهاي آنها توجه ميشود، اما بايد ميانوعدهها را به عنوان بخشي از برنامه غذايي روزانه در نظر گرفت كه ميتوانند تامين كننده نياز به برخي مواد مغذي باشند. اين موضوع در ورزشكاران از اهميت بيشتري برخوردار است.
در برنامه غذايي روزانه، ميانوعدهها نقشي فرعي و كم اهميت داشته و كمتر به نقش تغذيهاي آنها توجه ميشود، اما بايد ميانوعدهها را به عنوان بخشي از برنامه غذايي روزانه در نظر گرفت كه ميتوانند تامين كننده نياز به برخي مواد مغذي باشند. اين موضوع در ورزشكاران از اهميت بيشتري برخوردار است.