ضروری است که هر روز گوشت یا تخم مرغ یا ماهی مصرف کنیم تا سهمیۀ روزانۀ بدن به پروتئین خصوصاً اسیدهای آمینۀ ضروری تأمین شود.
اما نکتۀ بسیار مهمی که نباید از آن غافل شد، این است که این مواد خوراکی (به جز ماهی ها) حاوی چربی نیز هستند و زیاده روی در مصرف آنها باعث اختلال تغذیه ای میشود.
چگونه به درستی نیازهای بدن مان به پروتئین را تأمین کنیم؟
بهتر است تا حد ممکن گوشت های بدون چربی، گوشت پرندگان یا ماهی را انتخاب کنیم. این نوع گوشت ها چربی کمتری دارند و حاوی اسیدهای چرب اشباع نیز هستند.باید خوراکی هایی که حاوی پروتئین گیاهی هستند را بیشتر مورد استفاده قرار دهیم، خوراکی هایی مانند: نان، ماکارونی ها، برنج و دیگر غلات، سیب زمینی، و سبزیجات خشکی که حاوی کربوهیدرات های ملایم هم هستند و همان طور که می‌دانیم بدن اغلب دچار کمبود این نوع کربوهیدرات هاست.
پروتئین ها و رژیم های گیاه خواری
گاهی اوقات برقراری تعادل در اسیدهای آمینۀ ضروری در رژیم های گیاهی خیلی مشکل است. زمانی که گیاه خوران فقط گوشت و ماهی را از رژیم غذایی شان حذف می‌کنند، می‌توان از پروتئین های موجود در تخم مرغ و لبنیات بهره برد. بنابراین، در این موارد مشکلی وجود ندارد. در رژیم های گیاه خواری که تمام انواع منابع حیوانی ممنوع اند، دستیابی به چنین تعادلی تقریباً غیرممکن است.
خطر کمبود پروتئین چیست؟
کمبود پروتئین در کشورهای غربی تقریباً نادر است. در این کشورها بیشتر مصرف بیش از حد پروتئین مشاهده میشود.
اما در بین افرادی که خود را ملزم به رعایت رژیم های لاغری سفت و سخت و نامتعادل می‌کنند، در بین افراد سالخورده ای که به خوبی تغذیه نمی‌شوند و همچنین گیاه خواران محض و سختگیر، کمبود پروتئین دیده میشود.
کمبود پروتئین خطرناک است زیرا سوء تغذیه را با خود به همراه دارد و این سوء تغذیه خود را به شکل تحریک پذیری و حساسیت شدید، مقاومت بسیار کم در برابر عفونت ها، و آب شدن قابل توجه عضلات نشان می‌دهد.
کمبود پروتئین در کشورهای غربی تقریباً نادر است. در این کشورها بیشتر مصرف بیش از حد پروتئین مشاهده میشود.
اما در بین افرادی که خود را ملزم به رعایت رژیم های لاغری سفت و سخت و نامتعادل می‌کنند، در بین افراد سالخورده ای که به خوبی تغذیه نمی‌شوند و همچنین گیاه خواران محض و سختگیر، کمبود پروتئین دیده میشود.
کمبود پروتئین خطرناک است زیرا سوء تغذیه را با خود به همراه دارد و این سوء تغذیه خود را به شکل تحریک پذیری و حساسیت شدید، مقاومت بسیار کم در برابر عفونت ها، و آب شدن قابل توجه عضلات نشان می‌دهد.
خطر جذب بیش از حد پروتئین چیست؟
زمانی که دریافت پروتئین بیشتر از حد متعادل باشد، به طور طبیعی مصرف بیش از حد چربی را نیز با خود به همراه دارد، این امر باعث افزایش وزن خواهد شد.
زیاده روی در مصرف پروتئین در بین ورزشکارانی دیده میشود که مخلوطی از پروتئین ها و اسیدهای آمینه را به شکل شربت تقویتی برای ساختن عضله می‌بلعند. در واقع، نیاز به پروتئین فقط در موارد تمرینات شدید، طولانی و هر روزه افزایش می‌یابد و به راحتی و با افرایش میزان خوراکی های سرشار از پروتئین حیوانی تأمین میشود.
زیاده روی دیگر در رژیم های لاغر پُرپروتین دیده میشود که بر پایۀ ترکیبات خاص و سرشار از پروتئین قرار دارد. این رژیم ها کاملاً احمقانه هستند زیرا پس از کم کردن وزن، بیشتر از وزن کم شده، فرد وزن اضافه می‌کند. علاوه بر این، با اتخاذ چنین رژیم هایی، مقدار زیادی کلسیم از ادرار خارج میشود، و این امر به آب شدن استخوان ها ختم میشود.
در جریان سوخت و ساز بدن، پروتئین ها ته نشین هایی از خود به جا می‌گذارند، از جمله: اوره، و اسید اوریک که به طور طبیعی توسط کلیه ها از بین می‌روند. اما زمانی که توانایی تصفیۀ کلیه از حد بگذرد، این ته نشین ها و باقی مانده ها وارد خون میشود و این ورود آثار بسیار شومی را برای بدن به همراه خواهد داشت.
زمانی که دریافت پروتئین بیشتر از حد متعادل باشد، به طور طبیعی مصرف بیش از حد چربی را نیز با خود به همراه دارد، این امر باعث افزایش وزن خواهد شد.
زیاده روی در مصرف پروتئین در بین ورزشکارانی دیده میشود که مخلوطی از پروتئین ها و اسیدهای آمینه را به شکل شربت تقویتی برای ساختن عضله می‌بلعند. در واقع، نیاز به پروتئین فقط در موارد تمرینات شدید، طولانی و هر روزه افزایش می‌یابد و به راحتی و با افرایش میزان خوراکی های سرشار از پروتئین حیوانی تأمین میشود.
زیاده روی دیگر در رژیم های لاغر پُرپروتین دیده میشود که بر پایۀ ترکیبات خاص و سرشار از پروتئین قرار دارد. این رژیم ها کاملاً احمقانه هستند زیرا پس از کم کردن وزن، بیشتر از وزن کم شده، فرد وزن اضافه می‌کند. علاوه بر این، با اتخاذ چنین رژیم هایی، مقدار زیادی کلسیم از ادرار خارج میشود، و این امر به آب شدن استخوان ها ختم میشود.
در جریان سوخت و ساز بدن، پروتئین ها ته نشین هایی از خود به جا می‌گذارند، از جمله: اوره، و اسید اوریک که به طور طبیعی توسط کلیه ها از بین می‌روند. اما زمانی که توانایی تصفیۀ کلیه از حد بگذرد، این ته نشین ها و باقی مانده ها وارد خون میشود و این ورود آثار بسیار شومی را برای بدن به همراه خواهد داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر