مشخصات گياه شناسي :گياهي است با برگ هاي تحتاني قاشقي شکل و برگ هاي فوقاني سرنيزه اي،. گل ها همواره زرد تا نارنجي رنگ بوده و ميوه هاي فندقي آن خميده و قلابي شکل مي باشند.
انتشار جغرافيايي :
اين گياه خاستگاه مديترانه دارد ولي در ايران در نقاط مختلف کشور به عنوان يک گل زينتي کاشته مي شود.
ترکيبات شيميايي :
ترکيب شيميايي موسوم به کالاندولين ،اسيد ساليسيک : صمغ و اسيدهاي آلي عمدتاً ترکيبات شيميايي گل هميشه بهار را تشکيل مي دهند.
قسمت مورد استفاده :
گل ها و همچنين سرشاخه گل دار گياه مصرف دارويي دارد.
اثرات دارويي و طرز استعمال :1.درمان جوش ها، التهابات و ترک پوست : گل هميشه بهار اثر فوق العاده اي در درمان برخي از ناراحتي هاي پوستي همچون ترک پوست، جوش ها و انواع التهابات پوستي دارد به طوري که امروزه در داروخانه ها عصاره گياه مذکور تحت عنوان پماد کالاندولا عرضه مي گردد. براي تهيه پماد کالاندولا مي توان 4 تا 6 گرم عصاره گل هميشه بهار را در مقداري کره يا چربي مخلوط نموده و به شکل خارجي در وضع استعمال نمود.
2.درمان پنبه، زگيل و ميخچه : به اين منظور برگ تازه کالاندولا را به شکل ضماد و يا برگ در سرکه خيسانده شده آن را در موضع مي دهند.
3.درمان يرقان : 1ـ2 قاشق غذاخوري از گياه در نيم ليتر آب به شکل خوراکي در درمان يرقان مؤثر است.
4.پائين آورنده کلسترول خون : دم کرده 30 گرم گل هميشه بهار در يک ليتر آب اگر تماماً در يک روز مصرف شود پائين آورنده کلسترول خون است.
منبع: http://zabanekhorakiha.blogfa.com/8902.aspx
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر