پزشکان، دانشمندان و همه ما دوست داریم که بدانیم
بهترین راه تعیین اینکه بدن چاق است یا متناسب چیست. روش‌های بسیاری برای
اندازه گیری چاقی وجود دارد، از تصویر برداری‌های پیچیده گرفته تا به کار
بردن متر اندازه گیری. در این مطلب سعی می‌‌کنم چندتا از ساده‌ترین‌ها که
قابل انجام در دفاتر رژیم درمانی یا مطب پزشکان است صحبت کنم.
از ابتدائی‌ترین و رایج‌ترین روش های ارزیابی چربی بدن استفاده از
شاخص توده بدن است. این شاخص نسبت وزن(کیلوگرم) به مجذور قد (مجذور متر)
است. افراد بین ۱۸.۵-۲۴.۹ وزن طبیعی، افراد بین ۲۵-۲۹.۹ دچار اضافه وزن و
بیش از ۳۰ چاق هستند. این روش قادر نیست چربی بدن و توده بدون چربی را
اندازه گیری کند (بنابر این اگر توده چربی بر اثر ورزش یا رژیم‌های
کاهش وزن طولانی کاهش یابد نشان نمی‌‌دهد)، در افراد مسن و یا کسانی که
بر اثر بیماری بافت ماهیچه‌ای را از دست داده اند، ورزشکاران حرفه ای، و
افراد کوتاه قد دقیق نیست، و در شاخص توده بدن یکسان خانمها چربی بیشتر
از آقایان و آسیایی‌ها بیشتر از نژاد سفید دارند.
اندازه دور کمر یکی از آسانترین و رایج‌ترین شیوه‌های اندازه گیری چاقی شکمی است که میزان چربی اضافی در قسمت میانی بدن را نشان می‌‌دهد، و یکی از عوامل مهم در سلامت، بروز بیماری، و مرگ و میر است. شیوه اندازه گیری آن استفاده از متر غیر قابل انعطاف و اندازه گیری دور کمر لخت، در حالت ریلکس، پس از بازدم بین لبه بالایی استخوان لگن و پایین‌ترین دنده، در باریکترین قسمت بین این دو استخوان و موازی با زمین است. توصیه می‌‌شود در خانمها زیر ۸۸ و در آقایان کمتر از ۱۰۲ سانتی متر باشد. افرادی که چاقی‌های شکمی (سیب شکل)دارند بیشتر(حتی اگر شاخص توده بدن آنها در محدوده طبیعی باشد) در معرض دیابت و بیماریهای قلبی هستند. در کودکان و افرادی که شاخص توده بدن آنها بیش از ۳۵ کیلوگرم/مجذورمتر است خیلی قابل استفاده نیست. در مورد اندازه گیری دور کمر شیوه انجام آن استاندارد نشده است. می‌‌توان به جای این روش از اندازه دور کمر به دور باسن استفاده کرد ولی دقت کافی را ندارد و مشکلات زیادی برای تفسیر آن وجود دارد.
روش دیگر اندازه گیری ضخامت چربی زیر پوستی با استفاده از وسیله‌ای به نام کالیپر در نواحی خاصی از بدن (بازو، تیغه شانه، شکم، و ران) و سپس استفاده از محاسبات خاص برای محاسبه میزان چربی بدن است. این روش دقت کافی ندارد و همیشه نمی‌‌توان همان عدد را به دست آورد و اندازه گیری آن در افرادی که شاخص توده بدن بیش از ۳۵ است بسیار سخت است.
اندازه دور کمر یکی از آسانترین و رایج‌ترین شیوه‌های اندازه گیری چاقی شکمی است که میزان چربی اضافی در قسمت میانی بدن را نشان می‌‌دهد، و یکی از عوامل مهم در سلامت، بروز بیماری، و مرگ و میر است. شیوه اندازه گیری آن استفاده از متر غیر قابل انعطاف و اندازه گیری دور کمر لخت، در حالت ریلکس، پس از بازدم بین لبه بالایی استخوان لگن و پایین‌ترین دنده، در باریکترین قسمت بین این دو استخوان و موازی با زمین است. توصیه می‌‌شود در خانمها زیر ۸۸ و در آقایان کمتر از ۱۰۲ سانتی متر باشد. افرادی که چاقی‌های شکمی (سیب شکل)دارند بیشتر(حتی اگر شاخص توده بدن آنها در محدوده طبیعی باشد) در معرض دیابت و بیماریهای قلبی هستند. در کودکان و افرادی که شاخص توده بدن آنها بیش از ۳۵ کیلوگرم/مجذورمتر است خیلی قابل استفاده نیست. در مورد اندازه گیری دور کمر شیوه انجام آن استاندارد نشده است. می‌‌توان به جای این روش از اندازه دور کمر به دور باسن استفاده کرد ولی دقت کافی را ندارد و مشکلات زیادی برای تفسیر آن وجود دارد.
روش دیگر اندازه گیری ضخامت چربی زیر پوستی با استفاده از وسیله‌ای به نام کالیپر در نواحی خاصی از بدن (بازو، تیغه شانه، شکم، و ران) و سپس استفاده از محاسبات خاص برای محاسبه میزان چربی بدن است. این روش دقت کافی ندارد و همیشه نمی‌‌توان همان عدد را به دست آورد و اندازه گیری آن در افرادی که شاخص توده بدن بیش از ۳۵ است بسیار سخت است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر