ماش ؛ دانه ای فراموش شده

ماش یکی از حبوبات بسیار مفید و غنی است. با این که زادگاه اولیه ی آن ایران است ولی روز به روز کمتر استفاده می شود و در حال فراموش شدن است. شاید اگر از خواص فراوان آن مطلع شوید، به مصرف بیشتر آن راغب شوید.
ایرانیان قدیم ماش را « مِچ » می گفتند و زمانی که به زبان عربی وارد شد ماش نام گرفت. یکی از اصیل ترین غذاهای ایرانی آش ماش است که در انتهای مطلب توضیح مختصری راجع به نحوه ی پخت آن ذکر خواهیم کرد. این دانه خاص ایران و خاور میانه است و مصرف آن در دیگر مناطق دنیا رواج زیادی ندارد.
این دانه غنی ، حاوی بسیاری از مواد مورد نیاز بدن است و در عین حال کالری کمی دارد ؛ یعنی پرخاصیت و غیر چاق کننده است. از این رو بهتر است در دوران رژیم لاغری  حداقل هفته ای یک بار از ماش استفاده شود چون بسیار زود هضم و غیر نفاخ است و به علت دارا بودن ویتامین A  و D  نیازهای بدن ما را تأمین می کند و برای تقویت اعصاب و بینایی  مفید است.

خواص درمانی ماش

? اگر ماش را با پوست بپزید و بخورید، برای درمان اسهال مفید است ، ولی برای لینت مزاج دانه های پوست کنده ی آن را مصرف کنید.
? مصرف آش ماش سردردهای شدید و آبریزش بینی ناشی از سرماخوردگی  را درمان می کند و سرفه  و تب را تسکین می بخشد.
? ضماد ماش پخته با سرکه برای درمان اگزما و امراض جلدی  مفید است.
? ماش برای افرادی که دچار ضعف و ناتوانی هستند بسیار مفید است.

تهیه غذاهایی با ماش

با ماش می توانید ماش پلو، آش ماش و قلیه ی کدو با ماش که از غذاهای اصیل ایرانی هستند، تهیه کنید.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر