نوشته : دكتر منصور بهرامي
در سال دوم زندگي، تغييرات قابل توجهي در كودك رخ مي‌دهد. ديگر شير غذاي اصلي نيست و فقط يك سوم كالري مورد نياز كودك با آن تأمين مي‌شود. رشد كودك كند و نيازهاي تغذيه‌اي و اشتهاي او كمتر مي‌شود. بهتر است غذاي اصلي كودك همان غذاي خانواده باشد. حس استقلال طلبي و مسائل روحي كودك به توجه كافي والدين نياز دارد. بسياري از مادران در سال دوم زندگي نگراني بسياري در مورد نحوه تغذيه كودك خود دارند كه بايد با دقت و حوصله پزشكان كودكان، برطرف شود. در نوشتار زير كوشش شده تا بخشي از مسائل مربوط به تغذيه در سال دوم عمر مورد بحث قرار گيرد.
رژيم غذايي كودكان يك سال و بيشتر بايد به گونه‌اي باشد كه موارد زير را تأمين كند:
1) انرژي لازم براي فعاليت بدني
2) تكامل سريع مغز
3) تكامل سيستم ايمني
4) رشد قدي و وزني
نكات مهم در تغذيه كودكان 1-2 ساله
در اين سن و سال‌هاي بعد:
1) الگوهاي غذايي و سابقه‌هاي غذايي شكل مي‌گيرند.
2) عادات و رفتارهاي نادرست غذايي شايع است.
3) به دليل كندي رشد، اشتها نيز كاهش مي‌يابد.
4) شير غذاي اصلي نيست.
5) استقلال تغذيه‌اي عامل مهمي است.
6) رعايت نكات رواني در تغذيه ضرورت دارد.
7) در سال دوم زندگي غذا نقش اصلي و شير نقش فرعي دارد. 30 درصد كالري بايد از شير تأمين گردد.
8) به علت گنجايش كم معده، خوردن پنج وعده غذا در شبانه‌روز در سال دوم ضروري است.
9) نمي‌توان از كودك دو ساله توقع داشت كه بدون مشكل سر سفره بنشيند و ظرف غذاي خود را تمام كند. آنها وسط غذا چند بار سفره را ترك كرده و دقايقي بعد با تدبير مادر مجدداً براي غذا خوردن برمي‌گردند.
10) غذاي خانواده مي‌تواند غذاي اصلي كودك باشد؛ به شرطي كه ابتدا از قسمت‌هاي نرم و خوب پخته شده غذا انتخاب گردد. 11) ممنوعيت خاصي در مصرف مواد غذايي در سال دوم نيست؛ مگر مواردي از آلرژي‌هاي غذايي كه براي كودك مشخص شده باشد.
12) استفاده از قاشق، چنگال، ليوان و توجه به ظروف مورد علاقه، همچنين طعم و رنگ غذا ضروري است.
13) تداوم شيرمادر در سال دوم زندگي ضروري است.
14) مصرف ميوه و سبزي‌ها بايد بخشي از برنامه تغذيه‌اي كودك باشد.
15) مصرف لبنيات با چربي معمولي توصيه مي‌گردد.
16) براي كودكان كم خور و كم‌اشتها مي‌توان كره يا روغن زيتون به غذاهاي آنها اضافه كرد.
17) ادامه مصرف آهن و مولتي ويتامين تا پايان دو سالگي توصيه مي‌شود.
با ايجاد رفتارها و عادات خوب غذايي، مي‌توان از ابتلاي زودرس كودك به بسياري از بيماري‌ها جلوگيري كرد؛ از جمله: افزايش فشار خون چاقي استئوپروز افزايش كلسترول خون و بروز زودهنگام بيماري‌هاي قلب و عروق پوسيدگي دندان‌ها
1) تداوم شير با شرايط سال اول زندگي
2) مصرف بيش از حد ميوه و آبميوه
3) مصرف تنقلات 4) نرم كردن بيش از حد غذا
5) عدم رعايت تنوع غذايي
6) عدم رعايت نظم در تغذيه
7) پر كردن بيش از حد ظرف غذا
8) عدم دقت مناسب براي تغذيه و شرايط روحي كودك
9) اضطراب والدين در مورد كم خوردن و اثر منفي آن بر رشد كودك
10) تغذيه با زور و عجله و بداخلاقي
11) اعمال سليقه و تحميل غذاهايي كه مادر ترجيح مي‌دهد
12) تهديد كودك
13) اهداي جايزه
ورود مواد غذايي در راه‌هاي تنفسي از مشكلات عمده سال دوم زندگي است؛ بنابراين هنگامي كه غذا در دهان كودك است. نبايد حرف بزند، بخندد، گريه كند و درحد امكان بايد از تحركاتي كه موجب سقوط و يا گريه او مي‌شود، جلوگيري كرد. ضمناً از دادن ميوه‌هايي نظير انگور، گيلاس، آجيل و آب‌نبات‌هاي لغزنده و موارد مشابه آنها بايد خودداري نمود.
منبع: دنیای سلامت ش 79
رژيم غذايي كودكان يك سال و بيشتر بايد به گونه‌اي باشد كه موارد زير را تأمين كند:
1) انرژي لازم براي فعاليت بدني
2) تكامل سريع مغز
3) تكامل سيستم ايمني
4) رشد قدي و وزني
نكات مهم در تغذيه كودكان 1-2 ساله
در اين سن و سال‌هاي بعد:
1) الگوهاي غذايي و سابقه‌هاي غذايي شكل مي‌گيرند.
2) عادات و رفتارهاي نادرست غذايي شايع است.
3) به دليل كندي رشد، اشتها نيز كاهش مي‌يابد.
4) شير غذاي اصلي نيست.
5) استقلال تغذيه‌اي عامل مهمي است.
6) رعايت نكات رواني در تغذيه ضرورت دارد.
7) در سال دوم زندگي غذا نقش اصلي و شير نقش فرعي دارد. 30 درصد كالري بايد از شير تأمين گردد.
8) به علت گنجايش كم معده، خوردن پنج وعده غذا در شبانه‌روز در سال دوم ضروري است.
9) نمي‌توان از كودك دو ساله توقع داشت كه بدون مشكل سر سفره بنشيند و ظرف غذاي خود را تمام كند. آنها وسط غذا چند بار سفره را ترك كرده و دقايقي بعد با تدبير مادر مجدداً براي غذا خوردن برمي‌گردند.
10) غذاي خانواده مي‌تواند غذاي اصلي كودك باشد؛ به شرطي كه ابتدا از قسمت‌هاي نرم و خوب پخته شده غذا انتخاب گردد. 11) ممنوعيت خاصي در مصرف مواد غذايي در سال دوم نيست؛ مگر مواردي از آلرژي‌هاي غذايي كه براي كودك مشخص شده باشد.
12) استفاده از قاشق، چنگال، ليوان و توجه به ظروف مورد علاقه، همچنين طعم و رنگ غذا ضروري است.
13) تداوم شيرمادر در سال دوم زندگي ضروري است.
14) مصرف ميوه و سبزي‌ها بايد بخشي از برنامه تغذيه‌اي كودك باشد.
15) مصرف لبنيات با چربي معمولي توصيه مي‌گردد.
16) براي كودكان كم خور و كم‌اشتها مي‌توان كره يا روغن زيتون به غذاهاي آنها اضافه كرد.
17) ادامه مصرف آهن و مولتي ويتامين تا پايان دو سالگي توصيه مي‌شود.
با ايجاد رفتارها و عادات خوب غذايي، مي‌توان از ابتلاي زودرس كودك به بسياري از بيماري‌ها جلوگيري كرد؛ از جمله: افزايش فشار خون چاقي استئوپروز افزايش كلسترول خون و بروز زودهنگام بيماري‌هاي قلب و عروق پوسيدگي دندان‌ها
1) تداوم شير با شرايط سال اول زندگي
2) مصرف بيش از حد ميوه و آبميوه
3) مصرف تنقلات 4) نرم كردن بيش از حد غذا
5) عدم رعايت تنوع غذايي
6) عدم رعايت نظم در تغذيه
7) پر كردن بيش از حد ظرف غذا
8) عدم دقت مناسب براي تغذيه و شرايط روحي كودك
9) اضطراب والدين در مورد كم خوردن و اثر منفي آن بر رشد كودك
10) تغذيه با زور و عجله و بداخلاقي
11) اعمال سليقه و تحميل غذاهايي كه مادر ترجيح مي‌دهد
12) تهديد كودك
13) اهداي جايزه
ورود مواد غذايي در راه‌هاي تنفسي از مشكلات عمده سال دوم زندگي است؛ بنابراين هنگامي كه غذا در دهان كودك است. نبايد حرف بزند، بخندد، گريه كند و درحد امكان بايد از تحركاتي كه موجب سقوط و يا گريه او مي‌شود، جلوگيري كرد. ضمناً از دادن ميوه‌هايي نظير انگور، گيلاس، آجيل و آب‌نبات‌هاي لغزنده و موارد مشابه آنها بايد خودداري نمود.
منبع: دنیای سلامت ش 79
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر