خرما؛ ميوه‌اي پرانرژي


نوشته  : سالومه آرمين كارشناس ارشد علوم تغذيه انستيتو تحقيقات تغذيه اي و صنايع غذايي كشور
خرما، ميوه كوچك و بيضي ‏شكل درختي است كه در فارسي به آن «خرما بُن» و «درخت خرما»، به عربي «نخل» و به انگليسي «Date - Palm» مي‌گويند. اين ميوه را در كتاب‌هاي طب سنتي، «تَمْرْ» ناميده‌اند. از خانواده Palmaceae است و نام علمي آن dactyliferalPhoenix مي‌باشد.
گياهان كاشتني اندكي مانند درخت خرما يافت مي‏شود كه با زندگي آدمي نيز پيوستگي دارند. اين، مبالغه نيست كه بگوييم اگر درخت خرما نبود، گسترش و پراكندگي آدمي به مناطق گرم و بي‏آب و علف جهان قديم، بسيار محدودتر مي‏شد. خرما، نه تنها غذايي پرانرژي است، بلكه به راحتي نگهداري مي‌شود و انبار كردن و حمل و نقلش در مسافت‏هاي طولاني در صحرا آسان است و با ايجاد سايه و ايستادگي در برابر تندبادهاي صحرا، پناهگاه مناسبي براي اتراق صحرانشينان به وجود مي‌آورد.

علاوه بر اين از نخل، محصولات متفاوت ديگري جهت استفاده در توليدات كشاورزي و تغذيه‌ دام‏هاي اهلي به دست مي‏آيد؛ به طوري كه هر يك از قسمت‏هاي آن، كارآيي مفيدي دارد.
زمان واقعي پيدايش خرما نامشخص است؛ اما مدارك موجود درباره كاشت درخت خرما، به كشت اين گياه تا 4000 سال قبل از ميلاد مسيح(ع) در محلي كه هم‏اكنون در جنوب عراق واقع است، اشاره دارد، اما منابعي در مورد نخل، از مصر باستان كشف شده است و نظر عمومي اين است كه ابتدايي‏ترين زمان كاشت آن، مصادف با قديمي‏ترين تمدن‏ها بوده و از شمال شرقي آفريقا تا شمال غربي جلگه دجله و فرات ادامه يافته است.
مشخصات‏
درخت خرما - كه ارتفاع آن به 10 تا 20 متر مي‌رسد - داراي تنه‏اي است استوانه‏اي صاف‌ و بدون شاخه كه آثار برگ‏هاي كهنه درخت بر روي آن به صورت برجستگي‏هايي باقي مي‏ماند. درخت خرما، درختي است دوپايه؛ عده‏اي از درخت‏ها نر و عده‏اي ماده هستند.
اگر درخت از كشت دانه حاصل شده باشد، گل‏هاي آن پس از ده سالگي ظاهر مي‏شود و درخت، شروع به گل دادن مي‏كند. ولي اگر درخت از پاجوش حاصل شده باشد - كه معمول همين است - پس از 4 تا 5 سال شروع به گل دادن مي‏كند. گل‏ها در آغاز پيدايش در يك محفظه‌ قهوه‏اي‏رنگ بافت گياهي قرار دارند و پس از اين كه گل‏هاي ماده با گرده‌ برگرفته از گل‏هاي درخت نر گرده‌افشاني شد، ميوه‏ها به تدريج ظاهر مي‏شوند. از مرحله‌ گل بودن تا خرما شدن، هفت مرحله نامگذاري شده است كه هر مرحله از آن، خواص درماني نسبتاً متفاوتي دارند، ولي به علت دسترسي نداشتن همگان به آنها و پرهيز از طولاني شدن كلام، فقط به ذكر خواص درماني مرحله‌ هفتم يعني خرماي كاملاً رسيده پرداخته مي‏شود.
ميوه‌ رسيده خرما بسته به نوع آن، به رنگ‏هاي قهوه‏اي روشن، قهوه‏اي و قهوه‏اي تيره‌ مايل به سياه مي‏باشد و داراي گوشتي شيرين و يك هسته‌ بلند به طول 1 تا 3 سانتيمتر و قطر 2 تا 5 ميليمتر است كه به صورت خوشه‏هاي بزرگ ظاهر مي‏شود.
خرما، بومي مناطق گرمسير آفريقا و عربستان است و در ساير مناطق گرم جهان نيز كاشته مي‏شود. در ايران، كشت خرما در تمام مناطق گرمسير از جمله خوزستان، كرمان، فارس، بلوچستان و نواحي مركزي، صورت مي‏گيرد.خرماي تازه، بسته به درصد رطوبتش به صورت نرم، نيمه‏خشك و خشك دسته‏بندي مي‏شود. امروزه، خاورميــانــــه تأمين‏كننده‌ سه چهارم خرماي جهان مي‏باشد.
تركيبات شيميايي‏
در مراحل رشد و نمو، دامنه رطوبت ميوه خرما، از 85 تا، 5 تا 10 درصد مي‏باشد. رطوبت خرما در مرحله‏اي كه به علت افزايش غلظت قند و كاهش آب به خودي خود از فساد آن جلوگيري مي‏كند، به 24 درصد مي‏رسد. بيشتر خرماهاي تجارتي، داراي مقدار رطوبتي برابر 20 درصد هستند. در ساختمان ميوه خرما، قندها جزء تركيبات غالب آن مي‌باشند؛ به طوري كه در كشورهاي قديمي توليدكننده خرما، از آن بيشتر به عنوان منبع قندي استفاده مي‏شده است.
براي درست كردن چاي، آب را با خرما مي‏جوشانند. چادرنشين‏ها، شير را با خرما مي‌جوشانند يا خرما را براي تأمين انرژي مورد نياز بدن خود مصرف مي‏كنند. يك كيلوگرم خرما با رطوبت 20 درصد، 3000 كيلوكالري انرژي توليد مي‏كند كه بيشترين مقدار انرژي از قندهاي آن به دست مي‏آيد. قندهاي خرما، تركيبي از ساكاروز، گلوكز و فروكتوز است كه دو قند فروكتوز و گلوكز، پس از تغيير شكل، به ساكاروز تبديل مي‏شوند.
ميزان پروتئين و چربي موجود در گوشت خرما، بسيار ناچيز است. چربي خرما بيشتر در قسمت پوست آن متمركز مي‌باشد و اهميت آن در نگهداري و محافظت از ميوه، از لحاظ فيزيولوژيكي بيشتر از ارزش تغذيه‏اي آن است. در خرما، بين 1 تا 3 درصد پروتئين يافت مي‏شود، اما به دليل كم بودن اسيدهاي آمينه موجود در آن، نمي‏توان از خرما به عنوان منبع تغذيه‏اي پروتئين استفاده كرد. در خرماهاي رسيده تجاري، بين 2 تا 6 درصد از گوشت خرما را الياف خام (فيبر) تشكيل مي‏دهد. با وجود داشتن انواع ويتامين‏هاي A، B6، B3 و فولات و همچنين مقدار چشمگيري پتاسيم، بيشترين اهميت تغذيه‏اي خرما، نقش آن در تأمين فيبر غذايي است.
خواص و كاربردهاي خرما
درباره خواص خرما، همين بس كه يك كيلوگرم خرما با رطوبت 20 درصد،3000 كيلوكالري‏ انرژي توليد مي‏كند كه بيشترين مقدار انرژي‏ از قندهاي آن به دست مي‏آيد. روزي ظرفي از خرما را خدمت حضرت امام صادق(ع) گذاشتند. آن حضرت فرمود: «همانا در آن، شفاي دردهاست». طبق نظر حكماي طب سنتي، جوشانده 50 گرم خرما در 1 ليتر آب، شربت بسيار مؤثري براي رفع خشونت و نرم كردن سينه است.
افزون بر آن، خرما براي درمان فلج، پاركينسون، تقويت كليه، نرم كردن مفاصل و رفع كمردرد، مفيد مي‏باشد.
در كشور هندوستان از شيرابه درخت خرما، براي درمان اسهال و معالجه بيماري‏هاي مجاري تناسلي و ادراري استفاده مي‏شود و از ميوه خرماي بدون هسته، براي نرم كردن سينه و به عنوان مليّن و همچنين در بهبود آسم و ناراحتي‏هاي سينه و رفع سرفه، بهره مي‏برند. فوايد ديگر خرما، شامل كمك به خونسازي (به دليل داشتن فولات) و درمان سنگ‏مثانه مي‏باشد.
افرادي كه تمايل به مصرف مليّن غذايي جهت كمك به انجام فعاليت‏هاي دستگاه گوارش به طور طبيعي دارند، مي‏توانند چند دانه خرما را در هنگام شب در مقداري آب بگذارند و صبح اول وقت، آن را همراه با آبش ميل نمايند. اين شربت، براي افراد مبتلا به روماتيسم هم مفيد است.
مواد مغذي كليدي در يكصد گرم خرما
انرژي: 300 كيلوكالري
پروتئين: 2/2 گرم
چربي: 5/0 گرم
كربوهيدرات: 72 گرم
منيزيم: 36 ميلي‏گرم
كلسيم: 59 ميلي‏گرم
فسفر: 63 ميلي‏گرم
آهن: 3 ميلي‏گرم
سديم: 1 ميلي‏گرم
پتاسيم: 648 ميلي‏گرم
ويتامين A: 50 واحدبين‏المللي
ويتامين B1: 09/0 ميلي‏گرم
ويتامين B2: 1/0 ميلي‏گرم
ويتامين B3: 2/2 ميلي‏گرم
فولات: 12 ميكروگرم
آب: 22 گرم
فيبر غذايي: 3 گرم
خرما و سرطان‏
خرما، به دليل داشتن مقدار زيادي منيزيم در پيشگيري از سرطان نقش دارد. تحقيقات نشان مي‏دهد كه ميزان ابتلا به انواعي از سرطان در افراد ساكن نواحي خرماخيز جهان، كمتر مي‏باشد.
مصارف خانگي خرما
منابع قديمي و جديد، اشاراتي به مصرف خرما در تركيبات غذايي و آماده‏سازي غذا دارند. صفات خرما از نظر دارا بودن قند و داشتن كمي پروتئين و چربي، بيانگر ضرورت افزودن تركيبات متفاوتي به آن براي از ميان بردن كمبودهاي غذايي آن است و شايد اين كار، با رقيق كردن شيريني طبيعي خرما و گاه افزودن اسيد - كه خرما فاقد آن است - صورت بگيرد.
خرماي تازه را، مي‏توان با شير و فرآورده‏هاي آن مانند ماست، كره، پنير و كشك، مخلوط كرد. خرما را همچنين در شيره تازه مي‏پزند و يا كاملاً با شير خشك مخلوط مي‏كنند.
تركيبي از خرما، كره و عسل - كه به آن «خبيس» مي‏گويند - از زمان پيامبر اسلام(ص) مصرف مي‏شده است.
در مورد تركيب خرما با پروتئين، مي‏توان به تركيب خرما و ماهي اشاره كرد كه از زمان‏هاي دور به عنوان غذاي ثابتي در منطقه خليج فارس استفاده مي‏شده است. خرماي چرخ‏شده مخلوط با روغن كنجد، غذايي شناخته‏شده مي‌باشد و تقريباً مؤثرترين و مفيدترين غذاي افرادي است كه در طي شب‏هاي سرد، صحرا را در مي‌نوردند.
مثالي از مصرف ميوه‏ و سبزي، تركيب خرما با خيار يا هندوانه است كه با اين كار، از شيريني خرما كاسته مي‌شود و طعم خيار و هندوانه را افزايش مي‏دهد. در اين اواخر، به تركيبات سالادهاي ميوه، خرما، مركبات، سيب، گلابي و ... نيز اضافه مي‏شود. تركيبات خرما و نشاسته را، در جاهاي مختلف مي‏توان مشاهده كرد و به طور عادي آنها را با پختن و سرخ كردن، با هم درست مي‏كنند.
مثال‏هاي ديگر، شامل پختن خرما در شير تازه با پياز و آرد يا پختن خرما و برنج در شير است كه براي مصرف مادران شيرده به كار مي‌رود.
خرما را در فرني، شيريني‏ها و كلوچه‏هاي خانگي نيز به كار مي‏برند. يك شكل از آن، سرخ كردن خرماي چرخكرده با آرد و شير و به شكل كيك در آوردن آنهاست. شيريني ديگر خرما - كه در ايام عيد در مكه مصرف مي‏شود - Debiaza است كه با تغليظ شيره خرما و مخلوط كردن آن با ليموي خشك و نعناع، تا مرحله ژله شدن آنها پيش مي‏‌رود.
خرما و آجيل‏هاي گردو، پسته و بادام و همچنين بذر كنجد، تركيب مناسبي است كه براي مصارف خانگي تهيه مي‏شود. آجيل‏ها - همان گونه كه در مثال‏هاي پايين عنوان شده است - نقش مهمي در مرباهاي خانگي دارند: پوست خرماهاي سفت را با چاقو جدا كنيد و آنها را در ظرفي بريزيد و با آب بجوشانيد تا نرم شوند.
هسته آن را خارج كنيد و مغز بادام يا پسته به جاي آن قرار دهيد و خرما را همراه با آبليمو بجوشانيد تا شهدش غليظ شود. حالا آنها را درون شيشه يا ظروف لعابدار نگهداري كنيد.
يك روش ديگر، افزودن بذر كنجد و پودر زنجفيل، علاوه بر گردو، قبل از فشرده كردن و نگهداري مخلوط در شهد خرما در داخل شيشه است.
مرباي خرماي تهيه‏شده در خانه نيز متداول است. مثال زير، بيانگر اين موضوع مي‌باشد. خرماهاي نيمه‏خشك را در آب بپزيد تا نرم شوند. پوست و هسته آنها را جدا كنيد و يك قطعه سير داخل آنها قرار دهيد.
نصف فنجان شكر به يك فنجان خرما بيفزاييد و آبليمو را نيز اضافه كنيد و آب اوليه را - كه براي جوشاندن خرما به كار برده بوديد- به آن بيفزاييد. حالا روي شعله كم، آن را بجوشانيد تا غليظ شود. به جاي قطعه سير و آبليمو، مي‏توانيد از گردو استفاده كنيد تا نوع ديگري از مربا را به دست آوريد.

منبع:‌دنیای تغذیه  ش ۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر