نوشته : سيده سارا حكيم كارشناس ارشد علوم تغذيه دانشگاه تهران
اين سبزي بومي مديترانه مي‌باشد و از نظر گياه‌شناسي، آليوم آسكالونيكوم ناميده مي‌شود. نام گياه‌شناسي آن از آسكالون كه شهري در جنوب فلسطين مي‌باشد، مشتق شده است و احتمالا منشاء اين سبزي از اين منطقه مي‌باشد. اين گياه جزء خانواده سير و پياز است، اما فاقد بوي سولفوريك قوي و بخارات آزاردهنده مي‌باشد. مصرف موسير در فرانسه بسيار رايج است، موسير نسبت به پياز براي پخت مناسب‌تر مي‌باشد (به ويژه براي افرادي كه به طعم و بوي پياز حساس هستند). موسير نسبت به پياز شيرين‌تر و هضم آن نيز آسانتر است.اغلب قسمت‌هاي بالايي برگ دور ريخته مي‌شوند، اما اين قسمت‌ها سرشار از ويتامين و قابل استفاده در سالاد هستند. همچنين مي‌توان آنها را به صورت پخته مصرف نمود.
موسير سرشار از ويتامين C، پتاسيم، فيبر، اسيد فوليك، كلسيم و آهن است و منبع خوبي از پروتئين محسوب مي‌شود، بنابراين يك سبزي مفيد براي سبزي‌‌خواران مي‌باشد.
موسير داراي تركيبات سولفوري مانند آلي پروپيل دي سولفين و فلاوونوئيدهايي از قبيل كوئرستين است.
بررسي‌ها نشان داده‌‌اند افرادي كه به ميزان زيادي از فلاوونوئیدها مصرف مي‌كنند، شانس پيشرفت سرطان، بيماري‌هاي قلبي و ديابت در آنها كاهش مي‌يابد.
از ديگر خواص فلاوونوئیدها، اثرات آنتي باكتريال آنها مي‌باشد. همچنين اين مواد، داراي خواص ضد التهابي، ضد ويروسي و ضد آلرژيك هستند.
موسير در حذف سموم از بدن، به كبد كمك مي‌كند.
همچنين موسير حاوي ساپونين‌ها مي‌باشد كه اين ماده در مهار و كشتن سلول‌هاي سرطاني نقش دارد. علاوه بر آن موسير داراي خواص شفابخش زيادي است كه از آن جمله مي‌توان به توليد پروستاگلاندين‌ها و رقيق نمودن خون اشاره نمود.
منبع: دنیای تغذیه ش 93
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر