نوشته : سالومه آرمين كارشناس ارشد علوم تغذيه انستيتو تحقيقات تغذيه‌اي و صنايع غذايي كشور
يكي از بيماري‌هاي گوش، التهاب گوش مياني است كه طي آن عفونت گوش مياني و پارگي پرده گوش رخ مي‌دهد؛ و ديگر سندروم منير (التهاب گوش داخلي) مي‌باشد كه رژيم غذايي در هر دو نوع نقش دارد.
التهاب گوش مياني (اوتيتيزمديا) اصلي‌ترين عامل گوش درد است كه به دنبال آن كاهش شنوايي و افزايش دماي بدن اتفاق مي‌افتد. سندروم منير سبب گيجي، ناشنوايي، وزوز يا زنگ‌زدن گوش مي‌شود. در اين بيماري همزمان با درمان و از بين بردن عامل اصلي، جهت درمان درد، مسكن تجويز مي‌شود.
غذاهاي مفيد:
ماهي‌هاي روغني، تخم‌مرغ، شير و گوشت داراي يد هستند. كمبود خفيف تا متوسط يد با كاهش شنوايي رابطه‌اي مستقيم دارد. طي مطالعه‌اي كه در كشور چين بر روي كودكاني كه در مناطق دچار كمبود يد زندگي مي‌كردند انجام شد و شنوايي اين كودكان با مصرف نمك يد‌دار بهبود يافت.
جگر، شير پرچربي، تخم‌مرغ و ماهي‌هاي روغني داراي ويتامين A هستند. كانال حلزوني گوش داراي غلظت بالاي ويتامين A است و براي عملكرد صحيح خود به اين ويتامين نياز دارد. بنابراين كمبود ويتامين A مي‌تواند موجب بيماري‌هاي گوش مياني شود.
منابع بتاكاروتن مثل زردآلو و انبه و ساير ميوه و سبزيجاتي كه داراي رنگ‌هاي زرد و نارنجي هستند به ويتامين A تبديل مي‌شوند و در سلامت دستگاه شنوايي موثرند.
علاوه بر نور آفتاب كه مهم‌ترين منبع تامين ويتامين D مي‌باشد، زرده تخم‌مرغ و كره منابع غذايي غني از اين ويتامين هستند.سطح پايين ويتامين D در افراد مبتلا به اتواسكلروز (رسوب فسفات كلسيم در گوش) مشاهده شده است. اين بيماري مشكلي در گوش مياني است كه منجر به ناشنوايي مي‌شود.
منابع روي؛ گوشت، حبوبات، غلات سبوس‌دار، غذاهاي دريايي، مغزها و دانه‌ها از منابع غني روي مي‌باشند. غلظت‌هاي بالايي از روي معمولا در نواحي حسي گوش مياني يافت مي‌شود. صداي وزوز يا زنگ گوش با غلظت پايين روي ارتباط دارد.
غذاهاي مضر:
شكر، عسل، قند، شربت و به طور كلي غذاهاي داراي شكر و قند مي‌توانند موجب بيماري‌هاي گوش مياني شوند كه از طريق توليد بيش از حد انسولين و به دنبال آن كاهش سريع قندخون ممكن است اين امر رخ دهد و به دنبال كاهش سطح قندخون هورمون‌هاي ضدانسولين مثل آدرنالين ترشح شده و كاهش گردش خون و انقباض رگ‌هاي خوني در اندام‌هاي مختلف بدن از جمله گوش ايجاد مي‌شود.
آزمايش‌هايي كه بر روي بيماران مبتلا به منير انجام شده نشان داده است كه اين افراد داراي سطح بالاي انسولين هستند. به محض آنكه اين افراد تحت رژيم‌هاي پروتئيني و كربوهيدرات كم قرار گرفتند، سرگيجه آنها كنترل شده و بسياري از آنها بهبود شنوايي پيدا كردند.
سيب‌زميني، نان، كراسان، كلوچه، كيك، بيسكوئيت و مواد كربوهيدراتي (قندي – نشاسته‌اي) در افراد دچار سندروم منير بايد به اعتدال مصرف شود، زيرا اين مواد نيز در افزايش سريع قندخون نقش دارند. در مقابل، موادي كه فيبر بيشتر دارند (مثل ميوه و سبزيجات) و غلات سبوس‌دار كه به آهستگي جذب مي‌شوند، براي اين افراد بهتر است. خرما، آلو و انواع توت داراي تركيبات شبه آسپيرين به نام ساليسيلات‌ها هستند و افراد دچار وزوز و زنگ گوش به اين مواد حساس مي‌باشند.
چند نكته:
مكمل سولفات روي سبب بهبود علائم وزوز گوش مي‌شود. نوزاداني كه از شير مادر تغذيه مي‌كنند تا چهار ماه نخست زندگي از عفونت گوش مياني درامان هستند و دوره زماني شيردهي هر چه طولاني‌تر باشد احتمال عفونت گوش مياني كمتر است.
برخي آدامس‌هاي فاقد شكر كه داراي گزيليتول هستند، خطر التهاب گوش مياني را كاهش مي‌دهند. گزيليتول (قند الكلي) رشد باكتري پنوموكوك را مهار مي‌كند و توانايي آن را براي چسبيدن به استخوان اتصال‌دهنده پشت گلو به گوش مياني (اوستوچيان) كاهش مي‌دهد. البته براي بچه‌هاي زير پنج سال آدامس گزيليتول توصيه نمي‌شود و مي‌توان از شربت گزيليتول جهت كاهش خطر عفونت‌هاي گوش مياني استفاده نمود.
منبع: دنیای تغذیه ش 78
التهاب گوش مياني (اوتيتيزمديا) اصلي‌ترين عامل گوش درد است كه به دنبال آن كاهش شنوايي و افزايش دماي بدن اتفاق مي‌افتد. سندروم منير سبب گيجي، ناشنوايي، وزوز يا زنگ‌زدن گوش مي‌شود. در اين بيماري همزمان با درمان و از بين بردن عامل اصلي، جهت درمان درد، مسكن تجويز مي‌شود.
غذاهاي مفيد:
ماهي‌هاي روغني، تخم‌مرغ، شير و گوشت داراي يد هستند. كمبود خفيف تا متوسط يد با كاهش شنوايي رابطه‌اي مستقيم دارد. طي مطالعه‌اي كه در كشور چين بر روي كودكاني كه در مناطق دچار كمبود يد زندگي مي‌كردند انجام شد و شنوايي اين كودكان با مصرف نمك يد‌دار بهبود يافت.
جگر، شير پرچربي، تخم‌مرغ و ماهي‌هاي روغني داراي ويتامين A هستند. كانال حلزوني گوش داراي غلظت بالاي ويتامين A است و براي عملكرد صحيح خود به اين ويتامين نياز دارد. بنابراين كمبود ويتامين A مي‌تواند موجب بيماري‌هاي گوش مياني شود.
منابع بتاكاروتن مثل زردآلو و انبه و ساير ميوه و سبزيجاتي كه داراي رنگ‌هاي زرد و نارنجي هستند به ويتامين A تبديل مي‌شوند و در سلامت دستگاه شنوايي موثرند.
علاوه بر نور آفتاب كه مهم‌ترين منبع تامين ويتامين D مي‌باشد، زرده تخم‌مرغ و كره منابع غذايي غني از اين ويتامين هستند.سطح پايين ويتامين D در افراد مبتلا به اتواسكلروز (رسوب فسفات كلسيم در گوش) مشاهده شده است. اين بيماري مشكلي در گوش مياني است كه منجر به ناشنوايي مي‌شود.
منابع روي؛ گوشت، حبوبات، غلات سبوس‌دار، غذاهاي دريايي، مغزها و دانه‌ها از منابع غني روي مي‌باشند. غلظت‌هاي بالايي از روي معمولا در نواحي حسي گوش مياني يافت مي‌شود. صداي وزوز يا زنگ گوش با غلظت پايين روي ارتباط دارد.
غذاهاي مضر:
شكر، عسل، قند، شربت و به طور كلي غذاهاي داراي شكر و قند مي‌توانند موجب بيماري‌هاي گوش مياني شوند كه از طريق توليد بيش از حد انسولين و به دنبال آن كاهش سريع قندخون ممكن است اين امر رخ دهد و به دنبال كاهش سطح قندخون هورمون‌هاي ضدانسولين مثل آدرنالين ترشح شده و كاهش گردش خون و انقباض رگ‌هاي خوني در اندام‌هاي مختلف بدن از جمله گوش ايجاد مي‌شود.
آزمايش‌هايي كه بر روي بيماران مبتلا به منير انجام شده نشان داده است كه اين افراد داراي سطح بالاي انسولين هستند. به محض آنكه اين افراد تحت رژيم‌هاي پروتئيني و كربوهيدرات كم قرار گرفتند، سرگيجه آنها كنترل شده و بسياري از آنها بهبود شنوايي پيدا كردند.
سيب‌زميني، نان، كراسان، كلوچه، كيك، بيسكوئيت و مواد كربوهيدراتي (قندي – نشاسته‌اي) در افراد دچار سندروم منير بايد به اعتدال مصرف شود، زيرا اين مواد نيز در افزايش سريع قندخون نقش دارند. در مقابل، موادي كه فيبر بيشتر دارند (مثل ميوه و سبزيجات) و غلات سبوس‌دار كه به آهستگي جذب مي‌شوند، براي اين افراد بهتر است. خرما، آلو و انواع توت داراي تركيبات شبه آسپيرين به نام ساليسيلات‌ها هستند و افراد دچار وزوز و زنگ گوش به اين مواد حساس مي‌باشند.
چند نكته:
مكمل سولفات روي سبب بهبود علائم وزوز گوش مي‌شود. نوزاداني كه از شير مادر تغذيه مي‌كنند تا چهار ماه نخست زندگي از عفونت گوش مياني درامان هستند و دوره زماني شيردهي هر چه طولاني‌تر باشد احتمال عفونت گوش مياني كمتر است.
برخي آدامس‌هاي فاقد شكر كه داراي گزيليتول هستند، خطر التهاب گوش مياني را كاهش مي‌دهند. گزيليتول (قند الكلي) رشد باكتري پنوموكوك را مهار مي‌كند و توانايي آن را براي چسبيدن به استخوان اتصال‌دهنده پشت گلو به گوش مياني (اوستوچيان) كاهش مي‌دهد. البته براي بچه‌هاي زير پنج سال آدامس گزيليتول توصيه نمي‌شود و مي‌توان از شربت گزيليتول جهت كاهش خطر عفونت‌هاي گوش مياني استفاده نمود.
منبع: دنیای تغذیه ش 78
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر