نوشته : بهاره عسگري
از جمله اختلالات مربوط به غذا خوردن بي‌اشتهايي عصبي و پرخوري عصبي مي‌باشد كه غالبا در نوجوانان و زنان رخ مي‌دهد. دليل ايجاد اين دو اختلال، وسواس فكري بيمار نسبت به افزايش وزن است.برنامه غذايي در بيماران مبتلا به بي‌اشتهايي عصبي:
اولين هدف در برنامه غذايي بيماران اين است كه آنها را ترغيب كنيم تا مقدار غذاي دريافتي خود را افزايش دهند و وزنشان را به يك حد مورد نظر برسانند.
مقدار غذاي مصرفي فرد بايد توسط پرستار نظارت شود و به ازاي هر اقدام موفقيت‌آميز كه فرد به ميل خود انجام دهد، بهتر است به او امتياز داده شود.
در شروع برنامه غذايي چون مواد غذايي حاوي مقدار كافي از ويتامين‌ها و املاح نمي‌باشد، مصرف مكمل ويتامين و املاح توصيه مي‌شود كه به طور معمول در اين بيماران كمبود ويتامين B6 و B12 بيش از ساير ويتامين‌هاست.
براي بيماراني كه كاهش وزن شديد دارند، رژيم غذايي مي‌تواند از حدود 800 كيلوكالري (400-300 كيلوكالري بيشتر از مقدار مصرف بيمار) شروع شود و به تدريج افزايش يابد و در نهايت به حدود 3000 كيلوكالري برسد.
تشويق بيمار براي افزايش وزن به صورت تدريجي 1-5/0 كيلوگرم در هفته، به منظور رسيدن به وزن سلامت پيشنهاد مي‌شود. براي جلوگيري از احتباس آب و مايعات و ادم، رژيم كم‌سديم پيشنهاد مي‌گردد. از مصرف كافئين به دليل اثر ديورتيك و تحريكي خودداري شود. مواد غذايي در دفعات زياد و حجم كم مصرف شوند. در موارد خيلي شديد به تغذيه از طريق لوله يا تغذيه وريدي نياز مي‌باشد. در موارد بي‌اشتهايي شديد داروهاي اشتها نظير سيپروهپتادين مي‌توانند مفيد باشند. بيمار بايد حدود 5/1-1 ساعت بعد از صرف غذا استراحت كند تا دچار تهوع و استفراغ نشود. براي صرف غذا حدود 1 ساعت وقت گذاشته شود. براي صرف غذا بيمار بايد تحت نظر باشد تا غذا را دور نريزد. آموزش بيمار براي حفظ وزن سالم و مناسب، بدون استفاده از روش‌هاي غيرطبيعي و تقويت مهارت‌هاي لازم براي مقابله با استرس در بيمار صورت پذيرد.
در صورت مصرف مهاركننده‌هاي مونوآمينواكسيداز كه به عنوان داروي ضدافسردگي تجويز مي‌شود، احتياج به محدوديت تيرامين در مواد غذايي است.
مواد غذايي كه داراي تيرامين مي‌باشند، عبارتند از پنير كهنه، ماهي دودي، جگر، موز، باقلا، عصاره گوشت، مخمر، ترشي كلم، سس سويا، بادام زميني، ماست، خامه، تمشك و شكلات.
معمولا بهترين روش براي درمان افراد دچار بي‌اشتهايي عصبي توسط يك تيم تخصصي انجام مي‌گيرد كه اعضاي آن شامل رژيم‌شناس و روانشناس داراي تجربه در زمينه بي‌اشتهايي مي‌باشد. در صورت لزوم، ممكن است بيمار در بيمارستان بستري شود تا تحت نظارت و درمان پزشكي قرار بگيرد.
منبع دنیای تغذیه ش 100
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر