نوشته : بهاره عسگري
در دوران نوجواني به دليل افزايش نياز به انرژي و همچنين افزايش سريع قد، فرد نسبت به تغيير شكل فرم بدن و ظاهرش حساس مي‌شود و در نتيجه احتمال پيدايش اختلالات تغذيه‌اي در اين سنين بيشتر است.
پرخوري عصبي نيز همانند بي‌اشتهايي عصبي، نوعي اختلال در غذا خوردن مي‌باشد. در اين اختلال رواني، بيمار به دفعات، حجم زيادي از مواد غذايي پركالري با بلع راحت را در مدت زمان كوتاه و به سرعت مصرف مي‌كند كه به طور معمول اين پرخوري افراطي را در تنهايي و دور از ديد ساير افراد انجام مي‌دهد.
فرد پس از اين پرخوري دچار احساس گناه، يأس و بيزاري از خود، انباشتگي شديد شكم و خواب‌آلودگي مي‌شود و سپس اقدام به برگرداندن آن مي‌كند و از آنجايي كه فقط مقداري از غذاهاي هضم‌شده خارج مي‌گردد، اين امر چندان باعث لاغري فرد نمي‌شود.
رژيم غذايي اين گونه بيماران بايد شامل مشخصات ذيل باشد:
ابتدا بايد ميزان انرژي مورد نياز فرد توسط متخصص تغذيه برآورد شود. بدين صورت كه وزني را كه براي بيمار قابل قبول باشد، به عنوان هدف در نظر بگيرد و يك الگوي خوراكي كه باعث تثبيت وزن شود، برقرار سازد.
براي حفظ وزن سلامت، بايد بيمار را به استفاده از روش‌هاي صحيح كاهش وزن، بدون استفاده از روش‌هاي غيرطبيعي ترغيب نمود. از اجبار به غذا خوردن بايد پرهيز كرد و در صورت كاهش وزن، افزايش وزن به صورت آرام و تدريجي حدود 1-5/0 كيلوگرم در هفته صورت گيرد.
براي برطرف كردن عدم تعادل آب و الكتروليت‌ها، كم‌آبي و جلوگيري از ادم بيمار بايد اقدامات لازم به عمل آيد و تغيير رفتارهاي غذايي به صورت تدريجي و مرحله به مرحله صورت گيرد. در اين بيماري 3 وعده اصلي غذايي به همراه 2-1 ميان‌وعده در روز در نظر گرفته مي‌شود. البته تعداد وعده‌هاي غذايي بستگي به شدت بيماري دارد.
بعد از صرف غذا 5/1-1 ساعت استراحت نياز مي‌باشد. براي صرف غذا نيز بايد حدود 1 ساعت وقت گذاشته شود. مراقبان بيمار بايد هنگام صرف غذا بيمار را تحت نظر بگيرند تا غذا را دور نريزد.
اين بيماران به علت استفراغ‌هاي مكرر و استفاده بي‌رويه از داروهاي مسهل و مدر اصولا به مكمل ويتامين و املاح نياز دارند و در كل بايد از مواد غذايي غني از مواد مغذي در غذاي اين بيماران استفاده شود. كليه مواد غذايي كه در طي دوران پرخوري استفاده مي‌شوند، بايد محدود گردند.
منبع: دنیای تغذیه ش 100
پرخوري عصبي نيز همانند بي‌اشتهايي عصبي، نوعي اختلال در غذا خوردن مي‌باشد. در اين اختلال رواني، بيمار به دفعات، حجم زيادي از مواد غذايي پركالري با بلع راحت را در مدت زمان كوتاه و به سرعت مصرف مي‌كند كه به طور معمول اين پرخوري افراطي را در تنهايي و دور از ديد ساير افراد انجام مي‌دهد.
فرد پس از اين پرخوري دچار احساس گناه، يأس و بيزاري از خود، انباشتگي شديد شكم و خواب‌آلودگي مي‌شود و سپس اقدام به برگرداندن آن مي‌كند و از آنجايي كه فقط مقداري از غذاهاي هضم‌شده خارج مي‌گردد، اين امر چندان باعث لاغري فرد نمي‌شود.
رژيم غذايي اين گونه بيماران بايد شامل مشخصات ذيل باشد:
ابتدا بايد ميزان انرژي مورد نياز فرد توسط متخصص تغذيه برآورد شود. بدين صورت كه وزني را كه براي بيمار قابل قبول باشد، به عنوان هدف در نظر بگيرد و يك الگوي خوراكي كه باعث تثبيت وزن شود، برقرار سازد.
براي حفظ وزن سلامت، بايد بيمار را به استفاده از روش‌هاي صحيح كاهش وزن، بدون استفاده از روش‌هاي غيرطبيعي ترغيب نمود. از اجبار به غذا خوردن بايد پرهيز كرد و در صورت كاهش وزن، افزايش وزن به صورت آرام و تدريجي حدود 1-5/0 كيلوگرم در هفته صورت گيرد.
براي برطرف كردن عدم تعادل آب و الكتروليت‌ها، كم‌آبي و جلوگيري از ادم بيمار بايد اقدامات لازم به عمل آيد و تغيير رفتارهاي غذايي به صورت تدريجي و مرحله به مرحله صورت گيرد. در اين بيماري 3 وعده اصلي غذايي به همراه 2-1 ميان‌وعده در روز در نظر گرفته مي‌شود. البته تعداد وعده‌هاي غذايي بستگي به شدت بيماري دارد.
بعد از صرف غذا 5/1-1 ساعت استراحت نياز مي‌باشد. براي صرف غذا نيز بايد حدود 1 ساعت وقت گذاشته شود. مراقبان بيمار بايد هنگام صرف غذا بيمار را تحت نظر بگيرند تا غذا را دور نريزد.
اين بيماران به علت استفراغ‌هاي مكرر و استفاده بي‌رويه از داروهاي مسهل و مدر اصولا به مكمل ويتامين و املاح نياز دارند و در كل بايد از مواد غذايي غني از مواد مغذي در غذاي اين بيماران استفاده شود. كليه مواد غذايي كه در طي دوران پرخوري استفاده مي‌شوند، بايد محدود گردند.
منبع: دنیای تغذیه ش 100
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر