نوشته : مريم آريافر
تغذيه براي تمامي فرآيندهاي منجر به سلامتي و حفظ سلامت بدن نقش مستقيم و مثبت دارد و سيستم پيچيده بهبود زخم يكي از اين مكانيسم‌ها مي‌باشد.
كربوهيدرات‌ها و بهبود زخم: سلول‌هاي پوستي براي تامين انرژي مورد نياز خود به گلوكز نياز دارند. با وجودي كه تامين سطوح متعادل گلوكز براي بهبود زخم حياتي مي‌باشد، ولي بالا بودن گلوكز در شرايطي چون هايپر گليسميا تاثير نامطلوبي دارد.
چربي‌ها و بهبود زخم: در فرآيند بهبود زخم براي اكثر زخم‌ها نياز به كالري افزايش مي‌يابد. اين امر مخصوصا در مورد جراحات شديد، سوختگي‌ها و بيماران در وضعيت بحراني نمود بيشتري دارد، بنابراين يك رژيم پر پروتئين و پر چربي براي تامين كالري و سنتز بافت جديد مورد نياز مي‌باشد.
پروتئين‌ها و بهبود زخم: حدود 90-70 درصد پروتئين پوست كلاژن است و پروتئين عمده در فرآيند بهبود زخم مي‌باشد. ثابت شده است كه اصلاح وضعيت تغذيه‌اي پروتئيني تمامي بدن تاثير مهمي بر متابوليسم كلاژن و تسريع روند بهبود زخم دارد.
گلوتامين و بهبود زخم: گلوتامين فراوان‌ترين اسيد آمينه در بدن انسان مي‌باشد، اگر چه يك اسيد آمينه غير ضروري است، ولي ميزان آن در شرايط استرس متابوليك كاهش مي‌يابد و حكم يك اسيد آمينه ضروري را پيدا مي‌كند.
آرژنين: آرژنين اسيدآمينه‌اي است كه در شرايط عادي ضروري محسوب نمي‌شود، ولي تحت شرايط استرس به يك اسيدآمينه ضروري تبديل مي‌گردد. كمبود آرژنين باعث كاهش قدرت تجمع يافتن كلاژن در زخم مي‌گردد.
ويتامين B1: كمبود ويتامين B1 منجر به كاهش قدرت كششي زخم و تاخير در روند بهبودي مي‌گردد.
ويتامين B2: ريبوفلاوين نقش مهمي در متابوليسم پروتئين دارد.
ويتامين B5: اسيدپانتوتنيك باعث افزايش سنتز كلاژن و افزايش پيوندهاي عرضي كلاژن مي‌گردد.
ويتامين A: مكمل‌هاي ويتامين A باعث افزايش سنتز كلاژن و تسريع رشد فيبروبلاست‌ها و افزايش تعداد رسپتورهاي فيبروبلاست‌ها مي‌گردند.
ويتامين E: ويتامين E باعث كاهش تخريب‌هاي زخم از طريق جلوگيري از آزادسازي راديكال‌هاي آزاد و همچنين تسهيل روند بهبود زخم از طريق بهبود واكنش ايمني مي‌گردد.
ويتامين C: كمبود ويتامين C باعث خشكي و شكنندگي زخم‌هاي بهبود يافته قبلي مي‌گردد. همچنين كمبود دريافت آن باعث تاخير در روند بهبودي مي‌گردد.
آهن: اين عنصر براي هيدروكسيلاسيون پرولين و ليزين مورد نياز مي‌باشد و كمبود آن باعث بدي عملكرد توليد كلاژن مي‌گردد. از طرفي به عنوان بخشي از سيستم انتقال اكسيژن بر بهبودي زخم تاثيرگذار است.
روي: كمبود روي باعث به تاخير افتادن فرايندهاي ضروري بهبود زخم و تخريب سلول‌هاي اپيدرمي و ضايعات پوستي و همچنين كاهش ايمني سلولي و هورموني شده و زخم را در برابر عفونت هم مستعد مي‌سازد كه خود اين امر هم بر طولاني شدن زمان بهبودي زخم مي‌افزايد.
مس: ليزيل اكسيداز آنزيمي است كه به مس به عنوان يك كوفاكتور كليدي نياز دارد. اين آنزيم براي پيشرفت بافت پيوندي بسيار موثر است و باعث تقويت چهار چوب كلاژني مي‌گردد.
كروم: كروم نقش ويژه‌اي در بهبود زخم دارد. كروم مي‌تواند باعث تغيير واكنش ايمني از طريق تحريك سيستم ايمني يا توقف فرايندهاي ايمني گردد.
منبع: دنیای تغذیه ش 100
كربوهيدرات‌ها و بهبود زخم: سلول‌هاي پوستي براي تامين انرژي مورد نياز خود به گلوكز نياز دارند. با وجودي كه تامين سطوح متعادل گلوكز براي بهبود زخم حياتي مي‌باشد، ولي بالا بودن گلوكز در شرايطي چون هايپر گليسميا تاثير نامطلوبي دارد.
چربي‌ها و بهبود زخم: در فرآيند بهبود زخم براي اكثر زخم‌ها نياز به كالري افزايش مي‌يابد. اين امر مخصوصا در مورد جراحات شديد، سوختگي‌ها و بيماران در وضعيت بحراني نمود بيشتري دارد، بنابراين يك رژيم پر پروتئين و پر چربي براي تامين كالري و سنتز بافت جديد مورد نياز مي‌باشد.
پروتئين‌ها و بهبود زخم: حدود 90-70 درصد پروتئين پوست كلاژن است و پروتئين عمده در فرآيند بهبود زخم مي‌باشد. ثابت شده است كه اصلاح وضعيت تغذيه‌اي پروتئيني تمامي بدن تاثير مهمي بر متابوليسم كلاژن و تسريع روند بهبود زخم دارد.
گلوتامين و بهبود زخم: گلوتامين فراوان‌ترين اسيد آمينه در بدن انسان مي‌باشد، اگر چه يك اسيد آمينه غير ضروري است، ولي ميزان آن در شرايط استرس متابوليك كاهش مي‌يابد و حكم يك اسيد آمينه ضروري را پيدا مي‌كند.
آرژنين: آرژنين اسيدآمينه‌اي است كه در شرايط عادي ضروري محسوب نمي‌شود، ولي تحت شرايط استرس به يك اسيدآمينه ضروري تبديل مي‌گردد. كمبود آرژنين باعث كاهش قدرت تجمع يافتن كلاژن در زخم مي‌گردد.
ويتامين B1: كمبود ويتامين B1 منجر به كاهش قدرت كششي زخم و تاخير در روند بهبودي مي‌گردد.
ويتامين B2: ريبوفلاوين نقش مهمي در متابوليسم پروتئين دارد.
ويتامين B5: اسيدپانتوتنيك باعث افزايش سنتز كلاژن و افزايش پيوندهاي عرضي كلاژن مي‌گردد.
ويتامين A: مكمل‌هاي ويتامين A باعث افزايش سنتز كلاژن و تسريع رشد فيبروبلاست‌ها و افزايش تعداد رسپتورهاي فيبروبلاست‌ها مي‌گردند.
ويتامين E: ويتامين E باعث كاهش تخريب‌هاي زخم از طريق جلوگيري از آزادسازي راديكال‌هاي آزاد و همچنين تسهيل روند بهبود زخم از طريق بهبود واكنش ايمني مي‌گردد.
ويتامين C: كمبود ويتامين C باعث خشكي و شكنندگي زخم‌هاي بهبود يافته قبلي مي‌گردد. همچنين كمبود دريافت آن باعث تاخير در روند بهبودي مي‌گردد.
آهن: اين عنصر براي هيدروكسيلاسيون پرولين و ليزين مورد نياز مي‌باشد و كمبود آن باعث بدي عملكرد توليد كلاژن مي‌گردد. از طرفي به عنوان بخشي از سيستم انتقال اكسيژن بر بهبودي زخم تاثيرگذار است.
روي: كمبود روي باعث به تاخير افتادن فرايندهاي ضروري بهبود زخم و تخريب سلول‌هاي اپيدرمي و ضايعات پوستي و همچنين كاهش ايمني سلولي و هورموني شده و زخم را در برابر عفونت هم مستعد مي‌سازد كه خود اين امر هم بر طولاني شدن زمان بهبودي زخم مي‌افزايد.
مس: ليزيل اكسيداز آنزيمي است كه به مس به عنوان يك كوفاكتور كليدي نياز دارد. اين آنزيم براي پيشرفت بافت پيوندي بسيار موثر است و باعث تقويت چهار چوب كلاژني مي‌گردد.
كروم: كروم نقش ويژه‌اي در بهبود زخم دارد. كروم مي‌تواند باعث تغيير واكنش ايمني از طريق تحريك سيستم ايمني يا توقف فرايندهاي ايمني گردد.
منبع: دنیای تغذیه ش 100
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر