نوشته : منيره دادخواه
سوختگي‌ها نوعي صدمات بافتي وارد شده به مخاط يا پوست بدن هستند كه در اثر حرارت شديد، تماس با مواد شيميايي (اسيد يا قليا) و الكتريسيته يا پرتودهي ايجاد مي‌شوند.مراقبت‌هاي تغذيه‌اي در سوختگي‌ها:
در زمان بروز سوختگي به علت شوك شديد و ناگهاني وارد شده و جراحات به وجود آمده، تعادل الكتروليت‌ها و مايعات و تعادل ازته بدن منفي مي‌شود، به عبارتي پروتئين‌ها، نمك و مايعات بدن به هدر مي‌روند و وزن بدن كاهش مي‌يابد. به همين دليل نيازهاي تغذيه‌اي (به ويژه در هفته‌هاي اول بعد از سوختگي) افزايش مي‌يابند.
در بيمار دچار سوختگي ميزان نياز به انرژي به 5000- 3500 كيلوكالري و نياز به پروتئين به 200-150 گرم در روز افزايش مي‌يابد. پروتئين مصرفي بايد از انواع با ارزش زيستي بالا باشد.
اولين گام بعد از مراجعه به بيمارستان در صورت نياز، استفاده از تزريق وريدي براي جبران مايعات، الكتروليت‌ها و برخي از پروتئين‌هاي سرمي از دست رفته مي‌باشد.
بعد از اين مرحله، براي پيشگيري از ايجاد سوءتغذيه، در صورت تحمل بيمار، تغذيه از راه دهان آغاز مي‌شود.
از آنجايي كه اين بيماران دچار بي‌اشتهايي مي‌باشند، بعد از تنظيم رژيم غذايي، مواد غذايي مورد نياز در وعده‌هاي بيشتر و مقدار كم در هر وعده در اختيار آنها قرار مي‌گيرد و از يك رژيم غذايي نرم و ترجيحا مورد علاقه بيمار استفاده مي‌گردد.
نياز به مواد مغذي گوناگون نيز در اين بيماران افزايش مي‌يابد. به عنوان مثال نياز به پروتئين، روي و ويتامين‌هاي C، E و بتاكاروتن به جهت ترميم ضايعات بافتي زياد مي‌شود.
با افزايش نياز به انرژي، ميزان كربوهيدرات دريافتي و به دنبال آن نياز به ويتامين‌هاي گروه B نيز افزايش مي‌يابد.
در دوره نقاهت نيز توجه به دو اصل مهم پيشگيري از سوءتغذيه و تامين ذخاير بدن اهميت دارد. انرژي مورد نياز بايد به گونه‌اي تنظيم شود كه نياز بيمار را در اين دوره تامين كند.
همچنين وزن بيمار به منظور جلوگيري از ايجاد اضافه وزن در اين زمان بايد كنترل شود. در رژيم روزانه بايد از منابع پروتئيني با كيفيت خوب استفاده شود. دريافت مقدار كافي اسيدهاي چرب ضروري در جهت نوسازي بافت‌هاي بدن ضروري است و در نهايت ويتامين‌ها و املاح معدني بايد طبق نياز بيمار از طريق رژيم غذايي و يا دريافت مكمل‌ها تامين شوند.
منبع: دنیای تغذیه ش 100
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر